Als men het leven in antroposofische, spirituele kringen vergelijkt met het leven in “levensgenietende” (Duits: weltfreudigen) kringen, die zeggen dat men niet ascetisch (Ascese: het streven naar of het beoefenen van een reine levenswandel door de eigen hartstochten en begeerten te beteugelen en zelftucht toe te passen – Wikipedia) zou moeten leven, maar het leven moet nemen zoals het is, dan is daarop te antwoorden dat de antroposoof zich niet van bepaalde dingen terugtrekt, omdat hij zich aan het leven wil onttrekken, het leven ontvluchten wil, maar omdat hij het ware, echte leven in wil.
Er is geen grotere ascese, geen vreselijkere ontbering voor degenen die interesse hebben in de geesteswetenschap dan zich over te geven aan de bezigheden, die men in vele kringen het “leven” noemt. Als men dat leven noemt: ’s Morgens opstaan, zijn krant lezen, het een of ander verrichten waarvan men het praktisch nut inziet, ’s avonds een of andere banaliteit meemaken – als men dat leven noemt, dan is er inderdaad een “ascese” voor de antroposofen, een zware ontbering, namelijk als men hem dwingt aan dit leven deel te nemen.
Bron: Rudolf Steiner – GA 56 – Die Erkenntnis der Seele und des Geistes – Berlijn, 12 december 1907 (bladzijde 133-134)
Eerder geplaatst op 9 mei 2012.
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Als je daar aan wilt onttrekken vraagt dat wel een inspanning en discipline van je. Het feit dat je eventueel zegt dat je antroposoof bent, en lid van de club, wil niet zeggen dat het dan plots van zelf gaat. Het is net zo goed een zware ontbering om je daar aan te onttrekken.
Waar aan onttrekken bedoel je precies, Haike?
Ik denk dat er een geweldige druk op ons mensen ligt. De angst om anders te zijn, of beter gezegd jezelf te durven zijn is hoog. Het risico dat je er dan niet meer bij hoort omdat je je anders gedraagt durven velen niet aan. Het was in mijn late puberteit dat ik van Stevan Verweij een tekening zag uit zijn tekstloze periode en het volgende was daarop te zien, de tekening staat ook op de omslag van zijn later in boekvorm uitgegeven werk.
Je ziet vanaf de straat een gebouw met ramen, daarachter zitten mensen allemaal TV te kijken. Er is een uitzondering; achter een raam zie je iemand een boek zitten lezen. Ervoor, op de straat staat een figuur voor dat bewuste raam en gebaart naar zijn kameraad die een brancard bij zich heeft, het is duidelijk dat ze deze figuur die daar binnen een boek leest, degene is die ze weg moeten halen. Anders zelfstandig denkende, (en daar hoef je overigens niet per sé antroposoof voor te zijn) mensen zullen veel weerstand op hun pad vinden, raar gevonden worden, voor zwevers uitgemaakt worden, en wat al niet meer. Ik kom noodgedwongen veel in het VU ziekenhuis in Amsterdam op verschillende afdelingen, en ik merk dat op niet alle afdelingen een mondige patiënt gewaardeerd wordt, nog steeds anno 2014 van dit schrijven.
Je onttrekken aan wat zeg maar de algemene gedachtengang is, en die afwijkende zienswijze in het openbaar (durven) te uiten, zie ik een beetje extreem gezegd als een ontbering.
Haike, dat is inderdaad wel waar dat velen de antroposofie maar raar en zweverig vinden, maar men hoeft het ook niet aan de grote klok te hangen. Ik heb bij verscheidene werkgevers gewerkt, waar nooit iemand geweten heeft dat ik aanhanger van de antroposofie ben. Niet dat ik me ervoor schaam, maar tegenover degenen die er geen oor naar hebben, praat ik er helemaal niet over.
Een goede boer zal ook zijn kostbare zaad niet op een onvruchtbare akker zaaien. In negen van de tien gevallen ligt het namelijk niet aan het zaad maar aan de grond die er op dat moment niet klaar voor is om wat voor een gewas te dragen. De grond moet vruchtbaar zijn alleen dan kan het zaad erin kiemen.
Maar van te voren weet ik niet of de ander mijn afwijkende zienswijze interessant vindt of niet dus begin ik te vertellen als het zo uitkomt. Dan kom ik er snel genoeg achter of het de belangstelling wekt van de ander of niet. En ik ben telkens weer verbaasd over hoe die verhalen aanslaan en zelfs soms tot grote opluchting leiden bij de toehoorder.
Arie Bos, nog niet zolang geleden ook op deze site genoemd, was mijn huisarts. Hij is Antroposofisch huisarts geworden omdat zijn partner destijds Nederlands ging geven aan ondergetekende, op de Geert Groote School. Daarvoor was hij een reguliere huisarts, zo kan een balletje wel aan het rollen gebracht worden, en er iets veranderen.
Dus aan de grote klok hangen? Nee, dat is ook zinloos, en niet vruchtbaar, aan niemand vertellen? Das net zo goed niet vruchtbaar…. 😊
En Ridzerd; misschien praatje er dan niet over, ondertussen hou je wel een site in de lucht over Steiner en aanverwante, dat is net zo goed een manier om dingen kenbaar te maken…. 👍
Geheel met je eens, Haike. Het was overigens ook weer niet zo, dat ik er helemaal nooit over praatte, maar alleen niet met degenen die er geen interesse voor hebben, en dat merkt men gauw genoeg.
Ascese maakt deel uit van het versterken van de ik – krachten, jezelf te kunnen zijn, niet meedoen aan wat de kudde- mentaliteit aan iedereen opdringt als zijnde ‘zo hoort het ‘ .
Van banaliteiten gesproken , het WK gedoe met de vlaggetjes of het Orange gedoe ?