Zo ziet u dat het er bij de leraar vooral op aankomt hoe hij zich opstelt ten aanzien van zijn edele beroep. Dat is niet zonder betekenis; want het belangrijkste in onderwijs en opvoeding zijn toch de onweegbare invloeden (de imponderabilia). […] Zoals in het dagelijkse leven niet altijd wat fysiek groot is ook maatgevend is, maar soms ook juist iets kleins, zo is ook niet altijd maatgevend wat we met gebruik van grote woorden doen, maar soms is het die beleving, dat gevoel dat we in ons hebben opgeroepen voordat we de klas binnengaan.
Eén ding is echter vooral van groot belang, namelijk dat we snel onze persoonlijkheid in engere zin als een slangehuid afstropen bij het betreden van de klas. In bepaalde gevallen kan de leraar, omdat hij – zoals men vaak zo zelfgenoegzaam zegt – ‘ook maar een mens’ is, van alles beleven in de tijd tussen het einde van de lessen van de voorafgaande dag en het begin van de les de volgende dag. Het kan voorkomen dat schuldeisers hem hebben gemaand, of dat hij ruzie heeft gehad met zijn vrouw, zoals dat wel voorkomt in het leven. Dat zijn dingen waardoor je van streek kunt raken. Zulke ontstemmingen leveren dan een grondtoon voor de ziele-toestand.
Maar ook vrolijke, vreugdevolle stemmingen kunnen voorkomen. De vader van een leerling kan bijvoorbeeld, omdat hij u heel graag mag, na de jacht een haas hebben laten brengen, of, als het een lerares betreft, een boeket bloemen hebben bezorgd. Dat we zulke stemmingen in ons dragen spreekt toch vanzelf. Als leraar dienen we ons zelf door zelfopvoeding te leren zulke stemmingen te negeren – en alleen te spreken vanuit de inhoud van wat behandeld moet worden.
Bron: Rudolf Steiner – GA 302a – Erziehung und Unterricht aus Menschenerkenntnis – Stuttgart, 15 september 1920 (bladzijde 22-23)
Deze tekst heb ik overgenomen van de website van Pieter Witvliet: VRIJESCHOOL – PEDAGOGISCH-DIDACTISCHE ACHTERGRONDEN
Deze tekst is ook te vinden in het boek: Rudolf Steiner – Menskunde – bladzijde 17-18 (uitgeverij Pentagon)
P.S. Ik denk dat niet veel leraren blij zouden zijn als een vader van een leerling met een dode haas aan komt zetten, maar dit terzijde. 🙂
De grote Rudolf Steiner Citatensite 