Ziet men in het geestelijk leven na de dood (Duits: im Devachan) zijn geliefden weer? – Ja, we zien ze weer en wel bevrijd van alle hindernissen van ruimte en tijd, die zich als een sluier hier op onze aarde over al deze zielsverhoudingen leggen. […] De verhouding van ziel tot ziel is veel innerlijker en veel intenser dan in de fysieke wereld. Er kan in het devachan nooit enige twijfel zijn of de ene de andere herkent, wanneer de een vroeger, de ander veel later na een lange tussentijd het devachan binnenkomt. Het herkennen van zijn geliefden is daar helemaal niet bijzonder moeilijk, want daar draagt ieder om zo te zeggen zijn innerlijk, geestelijk wezen op zijn geestelijk gelaat geschreven.
Bron: Rudolf Steiner – GA 109 – Das Prinzip der spirituellen Ökonomie im Zusammenhang mit Wiederverkörperungsfragen – Boedapest, 7 juni 1909 (bladzijde 198)
Eerder geplaatst op 30 oktober 2014
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
En al onze geliefde dieren??? Zonder hen is een hiernamaals leven zinloos!
Ja. Steiner zegt daarover dat de omgang tussen mens en dier in de Geestelijke wereld geheel op gelijkwaardige voet geschiedt. Er is geen relatie meer tussen de hond en zijn/haar baas, maar op gelijke voet tussen dier en mens.
De dieren gaan naar de groepszielen van de dieren en dat zijn zelf astrale wezens die wij er ontmoeten dacht ik .
Ja dat klopt zeker, maarde omgangsvorm daar is niet zo als hier op Aarde.
Wat mooi!!!
En onze geliefde wijze dieren, ik hoop zo dat we die weer ontmoeten en er weer veel van mogen houden.
Prachtig citaat Ridzerd, dank je wel
👍
Ik geloof zelf niet dat wij onze geliefde dieren (in mijn geval 4 boxers) in het hiernamaals zullen kunnen ontmoeten. Ze zitten volgens mij op een ander ‘level’. Je kunt een dier niet met een mens vergelijken, ook niet de geest ervan, ook al heb je nóg zo’n goed contact in het hier en nu met je huisdier.
Dag Lucie,
Het paard is Geestelijk gezien het dier wat het dichtst bij de mens staat, als beide in fysieke vorm op de aarde zijn. Het is ook het enigste dier waarbij wij mensen het hier al, op aarde, hebben over zijnhoofd, en zijn benen. Bij alle andere dieren hebben we het over kop en poten. In de geestelijke wereld vervallen die termen sowieso, aangezien we daar geen fysiek lichaam meer hebben, wel eens bij stil gestaan?
Ik denk dat dat andere level waar jij het over hebt, misschien wel eens dichterbij is als je denkt, als we hier op aarde al zo over een paard denken/hebben.
Dank voor je reactie/visie, Haike! Interessant wel…maar een dier blijft in mijn ogen een dier. Sommigen hebben zelfs een band met hun schildpad, hamster, cavia.
Moet er niet aan dénken dat iedereen die terug gaat zien na de dood! 😉
Voor mij geen onderscheid tussen paard en hond trouwens, de benoeming van ledematen is geheel aan de mens. Die heeft dit bedacht, van benen e.d.
By the way: het is toch ‘dichterbij dán je denkt’? (i.p.v. ‘als je denkt’) Dat verandert de context nl. wel.
Een dier is in mijn ogen net zo goed een levend wezen als de mens. En ja je hebt helemaal gelijk als je zegt dat de mens dat heeft bedacht van het hoofd en de benen bij een paard. Valt geen speld tussen te krijgen. Maar waarom heeft hij dat bedacht? Wat is de eventuele dieper liggende oorzaak daarvan om het juist zo te benoemen en dan alleen bij het paard? Waarom doen we dat dan niet bij alle dieren zo, als het toch niks uit maakt?
En taalkundig zal je best gelijk hebben, ik heb in die zin niet zo’n verstand van taal. Maar dichterbij dan je denkt klinkt in mijn oren veel definitiever, met minder mogelijkheden voor een eigen zienswijze, als bij als je denkt. En ik ben een groot voorstander ervan dat iedereen maar zijn eigen zienswijze erop na moet houden, en zeker niet de mijne. 😇🙃 Dus probeer ik dat zo goed en zo kwaad als ik dat kan ook in mijn schrijven door te voeren. Vandaar.
Helemaal top hoor, Haike! Leuke discussie zo! Taalkundig gezien hoort het ‘dichterbij dán …’ te zijn. Net als ‘groter áls’ fout is en het ‘groter dán’ moet zijn. Zo bekijk ik het tenminste als ex-juf zijnde…haha.
Yep! En ondertussen hebben we het meer over taal dan over de inhoud van het citaat… 🧐