Er bestaan mensen die in de diepste wereldgeheimen zijn ingewijd, die er iets van weten hoe de werelden zich vormen, hoe de aarde ontstaan is en hoe de mensen steeds hogere stadia van ontwikkeling bereiken. Als wordt gezegd: de ingewijde is een wetende, dan wordt dit vaak te licht genomen. Te weten wat het eigenlijke mensenmysterie is, te weten wat de menselijke toekomst is, dat betekent het grootste wat de mens leren kan. Ja, er bestaat een weten, welke op de onvoorbereide mens ronduit dodelijk werkt. Zou het in deze tijd zonder meer worden meegedeeld, dan zou het met de mensheid gebeurd zijn. De mensheid zou gespleten worden, het grootste deel zou worden verwoest, op een klein deel zou het gunstig werken.
Bron: Rudolf Steiner – GA 97 – Das christliche Mysterium – Leipzig, 16 februari 1907 (bladzijde 216)
Eerder geplaatst op 18 juli 2012
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
OK. ik ben niet zo arrogant dat ik mezelf tot die kleinere groep reken die het wel kan hebben…
Maar wat wordt er dan onder die “verwoesting” verstaan. Als simpele ziel denk ik dan; dan ga ik voor de zoveelste keer door de poort van de dood (en blijkbaar velen met mij) maar daarna incarneer je toch weer opnieuw??
Misschien wordt er dan meer dan je fysieke lichaam verwoest????
Geen idee, wel een goede vraag trouwens.
Dat vind ik plausibel klinken.. Moet dan denken aan de Harry Potter boeken en het thema van de “Gruzielementen” wat ik een hele sterke vertaling vond van Wiebe Buddingh..
Haike, pas op, de Harry Potter-reeks is geen complete nonsens. Ze heeft gedegen onderzoek gedaan in de mythologie, filosofie etc.
Prachtige reeks.
Ik weet niet waaruit je opmaakt dat ik de Potter boeken af doe als complete nonsens… integendeel ik neem het serieus.
Hoewel J.K. Rowlings binnen de antroposofie voor een tegenstanders kent, hou ik me verre van een oordel over haar. Ik heb met veel interesse en ook plezier alle boeken gelezen..
Met name de Engelstalige fantasy literatuur neem ook ik serieus, hoewel die ik er nog niet over uit ben hoe die precies te duiden en positioneren. Dit jaar ga ik zelf van start met schrijven van fictie. Fantasy zal één van de genres zijn, die ik ter hand neem. In § 2. Literatuur en reflectie van mijn blogartikel Dagelijks leven met in- en toewijding (Cahier, 17 december 2015) spreek ik met waardering over westerse literatuur, ook als het bijvoorbeeld om een auteur als Stephen King gaat.
Ik heb wel een vaag vermoeden wat Steiner ongeveer bedoelt. Stel eens dat iemand zou weten: over 1 jaar kom ik bij een aardbeving onder een instortend gebouw terecht en overlijd onder het puin na 10 dagen. Dan zou hij dit hele jaar geen moment rust meer hebben, dat zou geen mens aankunnen. Dit is maar een geheel verzonnen voorbeeld, maar iets in die richting bedoelt Steiner volgens mij met het weten over de toekomst dat de mens niet zou aankunnen en hem zou verwoesten. Nu ja, het is ook maar een veronderstelling van mij.
Steiner zelf schijnt ooit in een dergelijke situatie gezeten hebben. Hij wist dat er een moordaanslag op hem gepleegd zou worden en ook waar namelijk in de trein. Ondanks dat ging hij op weg richting station. Pas op het perron zelf werd hij door andere mensen gewaarschuwd dat hij niet met de trein mee moest gaan omdat er in de trein mensen mee reisden die het op zijn leven hadden gemunt. Hij antwoord toen dat hij dat al wist, waarop hem de vraag gesteld werd waarom hij dan toch naar het station was gekomen. Het preziece antwoord wat hij gaf weet ik niet meer, maar het kwam er op neer dat hij de informatie via Geestelijke weg had ontvangen en dan mag je er niet tegenin gaan. Hij moest de informatie van derden ontvangen wat dus in de laatste minuten voordat hij zou instappen ook gebeurde…
Toch Ridzerd, vraag ik me af of dit het gene is waar hij op doelde zoals jij dat beschrijft. Aan kanker patiënten wordt ook verteld dat ze nog maar een X tijd te leven hebben. Een niet onaanzienlijke groep gaat er dan voor om van die laatste tijd een onvergefelijke tijd te maken voor zichzelf en hun omgeving..
En er zijn nu al mensen (waaronder ik mezelf schaar) die het volgende principe hanteren:
“Als ik weet dat morgen de Aarde vergaat, dan plant ik vandaag nog een Boom”
Ja, dat is een indrukwekkend verhaal; ik had het wel eerder gehoord, maar het was al weer bijna verdwenen in de mist van mijn herinnering.
Inderdaad bewonderenswaardig zoals sommige, misschien wel vele, kankerpatienten de dood onder ogen zien en er nog een onvergetelijke tijd van proberen te maken. Maar een ernstig zieke kan er (althans in de meeste landen) op rekenen dat hij wel pijnstillers krijgt als de pijn te erg wordt en ook wel middelen tegen angst als die te sterk mocht worden. Dat heeft iemand die bij een aardbeving onder het puin ligt niet. Waarmee ik kanker natuurlijk niet wil afdoen als een kleinigheid, vanzelfsprekend niet.
Ik maak niet uit jouw tekst op dat je een ziekte als kanker wil bagitaliseren, in het geheel niet. Maar ik denk niet dat er een pijnstiller bestaat die de gedachte weg kan nemen bij de persoon die aan een dergelijke ziekte lijdt, over hoe hij/zij nog de tijd hier op Aarde hebben. Aan de andere kant is het natuurlijk wel zo dat er stoffen zijn die de Geest kunnen beïnvloeden. Stof en Geest; waar grijpen ze inklaar, en hoe beïnvloeden ze elkaar…. Ik blijf het een hele complexe materie/zaak vinden.
O nee, Haike, ik bedoelde het niet als zou JIJ het als onzin afdoen.
Meer eigenlijk om het te benadrukken omschreef ik het als Pas op …..
Nu ik het teruglees zou je het op jezelf kunnen betrekken.
Was dus niet de bedoeling.
Maar het wordt best vaak als nonsens afgedaan, toch?
“Nonsens” als zijnde een wereld die niet bestaat bedoel je? Ja dat denk ik wel..
Maar ik kwam laatst de volgende vraag tegen, van een jongetje van een jaar of zes, zeven.
Hij stelde de volgende vraag: Als iets niet bestaat, dan kun je er niet over nadenken, want dat kan alleen over dingen waar je wel iets over weet of gehoord hebt. Je kunt er niet naar op zoek want het bestaat niet. Je weet dus ook niet hoe het eruit ziet qua vorm kleur enz. Valt geen speld tussen te krijgen dacht ik.
“Maar” zei hij toen vervolgens, er zijn wel de sprookjes waarin Kabouters, Elven, Trollen, Nimfen, en andere wezen in voorkomen. “Hoe kan het nou, ging hij verder, dat al die wezens die daarin voorkomen en waar we van zeggen dat ze niet bestaan dan toch een naam hebben?”
Want als het zo is dat ze niet bestaan, kunnen we ze ook geen naam geven, want je hebt er dan nog nooit over gehoord, besloot hij.
Ik vond het knap…
Kinderen zijn soms kleine filosoofjes, heel wonderlijk.
Ik meen dat het Godfried Bomans was die (ongeveer) zei, wat menselijke hersens kunnen verzinnen kan worden gerealiseerd.
Omdat bovenstaand citaat vandaag opnieuw op de site staat, kijk ik vaak ff terug wat voor een eventuele reactie’s er destijds waren. (Wat goed dat je dat trouwens doet Ridzerd; verwijzen naar een vorige plaatsing met een link er bij).
Welnu, J.K. Rowlings en Harry Potter kwamen dus ter sprake, Hedvig merkt hier op dat Rowlings terdege onderzoek heeft gedaan voor het schrijven van haar serie. Naast Harry zijn er nog een aantal andere karakters in het verhaal tamelijk belangrijk, waaronder dat van Albert Perkamentus. Wat ik toen niet wist, maar ondertussen wel, is dat Rowlings dit karakter als volledige naam de namen Albert, Wolfram, Paricival heeft meegegeven…. Dat zijn namen die buiten het Antroposofische circuit niet of nauwelijks bekend zijn…. laat staan dat die mensen het verhaal van Parcival kennen. Iets wat ik ze overigens van harte zou gunnen!! 😊
👍