Algemene mensenliefde tot het ideaal van de samenleving maken, is zonder twijfel prachtig. En wie ze bevordert en preekt, zal in de breedste kringen volledige instemming vinden. Want deze liefde is een fundamentele kracht van de menselijke natuur. Men zou ze ook helemaal niet de menselijke harten kunnen inplanten, als deze niet oorspronkelijk ervoor aangelegd zouden zijn. Als dit echter het geval is: waarom is deze liefde dan niet op grote schaal verspreid in het leven? Waarom komt men dan zo veel ruzie, conflicten, haat tegen? – De antroposoof geeft daarop nu het antwoord dat hij uit de essentie van de grote mensheidsleringen heeft ontvangen, de leren die altijd van strijd naar harmonie, van haat naar liefde, van oorlog naar vrede geleid hebben.
Wordt vervolgd
Bron: Rudolf Steiner – GA 034 – GRUNDLEGENDE AUFSÄTZE ZUR ANTHROPOSOPHIE UND BERICHTE aus den Zeitschriften «Luzifer» und «Lucifer – Gnosis» (bladzijde 176)
Eerder geplaatst op 28 september 2011
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Voor een deel geldt dat denk ik ook voor het Christendom zelf, dat werd met geweld in Europa geinplanteerd… Niks liefde…
Ja, het is eigenlijk vebazingwekkend en verbijsterend dat er al zo lang liefde wordt verkondigd, maar dat het toch weer altijd op haat, ruzie en oorlogen uitdraait. Aan de ander kant is het ook wel vanzelfsprekend, want als er wel voldoende liefde zou zijn, dan zou het helemaal niet hoeven te worden verkondigd.
Maar soms denk ik wel eens: In plaats van liefde zou het beter zijn om te verkondigen wat ik noem ‘welbegrepen eigenbelang’. Als de mensen zouden inzien dat ze door het aanrichten van schade en smart niet alleen anderen beschadigen, maar ook zichzelf en dat die smart bij jezelf terugkomt, dan zou er een grote vooruitgang kunnen zijn.
‘welbegrepen eigenbelang’… Dat is interessant. Mag ik dat ook vertalen als “Gezond egoïsme”?
Ik bedoel daarmee het egoïsme wat je als mens zeg maar bij elkaar houdt, zodat je niet als een stuiterbal door het leven heen stuitert, en waarbij het egoïsme waarbij je over de rug van een ander verder komt achterwege blijft.
Ja, gezond egoïsme, dat is ook een heel goede term, Haike
Ja maar de liefde is niet zo maar uit te dragen. Ieder individu gaat door ervaringen heen om de onpersoonlijke liefde in zichzelf te ontwikkelen. Daarom incarneren wij en is het niet zomaar al bereikbaar zonder ontwikkeling. Ik voel zelf grote schroom om zoiets te claimen als dat ik deze liefde al helemaal uitdraag. Iedere dag eindigt altijd met een terugblik en dan zie ik toch altijd weer, hoe liefdeloos ik ergens aan voorbij gegaan ben.
Leonie,
Wat bedoel jij met “Onpersoonlijke liefde”? Of bedoel je “Onvoorwaardelijke liefde”? In mijn belevenis is liefde altijd op iemand of iets gericht, een ander mens, of plant of boom, of een totaal landschap, waarbij je vreugde beleefd door alleen maar het kijken er naar.
Ja hoe leg ik dat uit…..Je doet iets zonder eigenbelang , zonder dat je daar zelf voordeel van hebt maar daardoor de andere mens ondersteunt.
O.K.
Dan snap ik wel wat je bedoelt.