Na de dood, bij het in teruggaande volgorde doorlopen van het afgelopen aardeleven, voelen wij de werkingen die we met onze daden, met onze wilsimpulsen, ja ook met onze gedachten in andere mensen, maar ook in andere wezens veroorzaakt hebben. Dus niet wat wij al gevoeld hebben, toen we in het fysieke lichaam waren, voelen we nu, maar wat wij bewerkt hebben in andere zielen, in andere wezens.
Bron: Rudolf Steiner – GA 174b – Die geistigen Hintergründe des Ersten Weltkrieges –Dornach, 15 maart 1916 (bladzijde 166)
Eerder geplaatst op 4 april 2013
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Juist; want als je niet eerst gelijk wordt zoals de kindertjes kun je nooit het Koninkrijk Gods betreden
Zo eenvoudig is dit citaat van Steiner niet uit te leggen, Haike. Herdenk je kindertijd maar even, hoe onschuldig was je toen? Wat Steiner in dit citaat aanhaalt,herinnert me inderdaad aan mijn kindertijd, terwijl ik kikkers ving om ze op mijn hand te laten zitten en ze telkens weerhield om weg te springen, blies ’n vriendje van me kikkers met een rietje op, totdat de kikker uit elkaar spatte. Ik werd intens boos en zei dat ik zo’n vriend niet meer in mijn nabijheid wilde hebben, hij heeft het daarna nooit meer gedaan. Nadien heb ik deze gebeurtenis een plek in mijn leven proberen te geven, maar is me nog nooit gelukt, immers gaanderweg mijn kindertijd ontdekte ik steeds meer dergelijke contrasten tussen leven en dood.
Het zal nog wel een tijdje duren alvorens het lam tussen de poten van een wolf rustig slapen kan, een verhaal wat ik tijdens mijn kindertijd opgedaan heb.
In die zin is elk kind in zekere zin schuldig aan perverse verschijnselen, ik denk dat ’n kind tot de twaalfjarige leeftijd, wel een aardige idee van de werkelijkheid heeft, maar geen gewicht kan in de culturele schaal kan leggen. Ik denk bijvoorbeeld aan Flappie het konijn(Joep van het Hek).
Een triest voorbeeld van communicatie tussen mensen onderling over cultuurlijke en natuurlijke relaties binnen een gezin.
In dit citaat klinkt de boedhistische kijk op het leven door en voor mij is het geen vreemd verschijnsel dat ’n computer het werk wat de mensheid denkt te moeten doen overneemt, ten koste van de mens. Want welk nut heeft de mens nog op aarde als zijn daden en gedachtegoed door de computer overgenomen worden? Het is een ode aan het wezen der mineralen, eigenlijk terug bij af qua ontwikkeling van het leven op aarde, ver voordat de mens ontstond.
Wat Steiner hier naar mijn mening bedoeld te zeggen, is dat we alleen maar tot ’n Goddelijke Status kunnen evolueren, als we bewust van onze daden en gedachte zijn, Met andere woorden: Niet voortborduren op hetgeen er nu is, maar het nu opzuigen, opsnuiven en ontmantelen tot het natuurlijk zijn van de mens, niet als grotbewoner(paleisbewoner), maar als lichtbrenger in de diepste kloven en zeeën der aarde en in de kosmische verte. We doen dat eigenlijk onbewust al, maar beseffen dat nog niet, dus niet dankzij de mens, maar dankzij zijn onbewuste zijn(kinderen) gebeurd het!
De mensheid wandelt nu op het scherpste deel van het mes, “de atoombom” het verleden en de toekomst valt in dit begrip samen, namelijk: Vernietiging(Bom) en Energie(kerncentrale).
Echter het kind van jonger dan zes dagen, staat voor de keuze: Kies ik voor mijn linkerdeel van mijn lichaam of voor het rechterdeel van mijn lichaam! Binnen zes dagen branden immers de direkte kontakten tussen het linker en rechterdeel van de hersenen door, omdat de mensheid haar eigen zijn op aarde niet serieus neemt!.
Het is aan ons de “menseljke” geest te behoeden voor dwalingen tijdens het leven op aarde.
Het vrouwelijke en het mannelijke zal ooit moeten transformeren in het goddelijke onzijdige, opdat een lam tussen de poten van een wolf slapen kan.
Tot zover
Groetjes Walter.
Rectificatie of aanvulling, Haike.
Gibran Kahlil zei het zo: Je kinderen zijn je kinderen niet.
Zij zijn de zonen en dochters van ’s levens hunkering naar zichzelf.
Zij komen door je, maar zijn niet van je, en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe. Je mag hen je liefde geven, maar niet je gedachten,
want zij hebben hun eigen gedachten. Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen, want hun zielen toeven in het huis van morgen,
dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen gelijk hun te worden, maar tracht niet hen aan jou gelijk te maken. Want het leven gaat niet terug, noch blijft het dralen bij gisteren.
Jullie zijn de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen worden weggeschoten.
De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige,
en hij buigt je met zijn kracht opdat zijn pijlen snel en ver zullen gaan.
Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter
een vreugde voor je zijn: want zoals hij de vliegende pijl liefheeft,
zo mint hij ook de boog die standvastig is.”
Groetjes Walter.
Beste Walther,
Het komt nogal aanmatigend over als je tegen een ander gaat zeggen wat er eenvoudig of niet eenvoudig is. Dat impliceert dat je kan overzien wat een ander wel of niet snapt. Dan heb je ook een oordeel over die ander, dat mag, maar dat heeft ook gevolgen voor degene die dat oordeel geeft, ik heb dat hier wel eens meer te kennen gegeven. Het gevolg of de consequentie is namelijk dat je waarneming stopt, je ziet niks meer van die ander.
Steiner heeft het hier over het in teruggaande volgorde doorlopen van het laatste aardeleven. Dus van volwassene naar kind. De door mij aangehaalde tekst komt uit de bijbel; je moet weer gelijk de kinderen worden, dus doorvoelen wat die ander destijds tijdens je aardeleven heeft gevoelt, voordat je überhaupt in staat bent verder de Geestelijke sferen in te gaan.
En het is nog steeds Kahlil Gibran, en niet Gibran Kahlil zoals hier boven. Die hoef je niet aan te halen, die staat met vlag en wimpel in mijn boekenkast. Ik denk overigens dat de tekst ergens anders over gaat dan waar jij hem nu voor gebruikt maar smaken verschillen.
En ik ben geboren onder het teken van de boogschutter, samen met de weegschaal, de enige tekens die ook een instrument hanteren. Het is mooi zoals Gibran daar over schrijft, ik denk dat er nog een veel krachtiger instrument is en nog veel gevaarlijker is/kan zijn, bij verkeerd gebruik. Daar opent het Johannes evangelie mee.
Sorry blijkbaar was ik niet ingelogd, hierboven dat ben ik; Haike.