Het zal wel aan mij liggen, maar er zijn van die uitdrukkingen waarbij mij de tenen krom in de schoenen trekken. De minst erge is nog wel: ‘ik heb een rugzakje’ waarmee bedoeld wordt: ‘ik heb wat verdrietige, nare ervaringen achter de rug.’
Die zegswijze kan er nog net op door in mijn ogen, maar ‘ik heb mijn verdriet een plekje gegeven’ voor ‘ik heb mijn verdriet goed verwerkt’, is een zegswijze die ik nooit zou gebruiken.
Een zin die ik echter helemaal nooit zou durven zeggen of schrijven zonder in de grond te zakken van schaamte is wel deze: ‘De lichamelijke integriteit van het kind dient te allen tijde gerespecteerd te worden.’ Men bedoelt gewoon dat het ontoelaatbaar is om kinderen te mishandelen of misbruiken, maar dat is eenvoudige en duidelijke taal en dat is blijkbaar niet geleerd genoeg.
Ben ik nu een eikel dat ik een afkeer van zulk soort uitdrukkingen heb of hebben anderen dit ook wel?
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Wat ging er door u heen?
Ik heb iets van………
En één waar ik me al jaren aan erger: een positieve grondhouding.
Is het zo? Ik hoor wat je zegt. Je meent het! Dat gaat helemaal nergens over. Het is van tweeën één. Waar het echt om gaat is dit. Het gaat om een stuk begrip. Nou, en dan heb ik als hardwerkende Nederlander klip en klaar zoiets van, zeg maar, dat het niet te filmen is als hun zeggen dat je niet je eigen ding kan doen. Je neemt jezelf mee. Snap je? Doeiii.
@Blutch
Die eerste twee die je noemt, kunnen er nog net op door, maar ‘een positieve grondhouding’ is inderdaad tenenkrommend. Ik kan trouwens dat hele woord ‘positief’ bijna niet meer horen, omdat je om de haverklap mensen van zichzelf hoort zeggen dat ze ‘positief ingesteld zijn’ of ‘positief in het leven staan.’ Er is niks op tegen, maar men moet er niet zo mee te koop lopen.
@Frans Wuijts
Je schudt er aardig wat uit je mouw. Laatst las ik in een boek ook nog een heel rare uitdrukking. “Ik kan niet bij mijn gevoel komen.”
Hier wat bulderlachjes … een hutspot van verdwaalde dieventaal!
Tja , ik zie het zo: bij de 1 trekken de tenen krom bij het horen van dergelijke uitspraken… daarentegen gaan de tenen van een 2de er wellicht van jubelen.. Laat het (even) rusten is mijn advies.
Met aandacht leven; met aandacht de afwas doen, met aandacht op naar het werk gaan, met aandacht luisteren enz. Met uitspraken die verwijzen naar mindfulness kunt u uw hart nog ophalen de komende jaren!
Ik heb er zoveel…eigenlijk spreekt tegenwoordig een hele bevolking van Nederland codetaal…ze papegaaien alles na.Ik weet nog dat het woordje “vergeef het mij”kut..in het woordgebruik plaatsnam.Ik trof het toen aan dat zelfs de meest ” tussen aanhalingstekens ” beschaafde mens… [dacht ik]…overnam als zijnde normaal.Carice van Houten maakte het helemaal te erg in het programma de wereld draait door…ze kon er geen stijve krijgen merkte ze op na een vraag over een onderwerp…ik had plaatsvervangend schaamte en Mathijs Van nieuwkerken viel even zag ik even uit zijn rol vallen.Ik walg tegenwoordig ook van het openbaar bespreken van alles wat eigenlijk privé moet blijven.Niets wordt meer tot verinnerlijking gebracht maar collectief tentoongesteld.
Ik vind dit zorgwekkend.Deze mensen gebruiken ook de termen zoals Ridzerd het beschrijft.Een van de termen waar ik dus echt genoeg van heb is………leven in het nu……..dat schijnt nu iedereen te doen.
Ik ben moe…..ik wil een echt mens ontmoeten die gewoon zwijgt en doet.
Dank Ritzerd……Ik heb het nu een plekje kunnen geven haha…..
Ja, het is tenenkrommend, maar trek het je niet aan, doe gewoon je ding. 🙂
Haha…….
Jammer genoeg moet ik bekennen dat ik ook in deze valkuil terecht kan komen.
Schuldige groet,
als mijn tenen krommen, dan zegt dat het meeste over mijzelf, dus een tenenkrommende ervaring meemaken verhoogt mijn zelfkennis 🙂 ook als er in 2014 gereageerd wordt op een item uit 2011
Laat mij dan nog wat meer spanning op de kromming zetten en reageren in 2015. 😍