De wachter op de drempel

In ieder mens is een som van passies, verlangens en wensen, die hangen aan zijn lagere natuur. Boven dit alles moet de mens eerst uitkomen. Dan verschijnt het als een wezen voor hem. Als de mens opstijgt naar zijn hogere natuur, is zijn lagere natuur als iets dat buiten hem is, terwijl hij anders ingebed is in de verlangens en hartstochten. Net zo weinig als iemand zijn hersenen op een bord kan leggen en ernaar kan kijken, net zo weinig kun je je innerlijke leven zien, je innerlijke lagere natuur. Men noemt dit losgemaakte wezen de wachter op de drempel.

Zijn lagere natuur staat als een wezen naast de mens, en hij moet tegen zichzelf zeggen: ‘Dat ben jij! Dit moet je afleggen.’ In alle inwijdingen noemt men dit de afdaling in de hel. Men moet een metgezel van de duistere krachten worden, afdalen in de diepten van de wereld omdat de mens eenvoudigweg in hen ingebed is en zijn hogere natuur slechts half in hem leeft. Men noemt dit de wachter op de drempel, omdat de mens die zich geen moed en tegenwoordigheid van geest eigen maakt, hier niet overheen komt. Zij worden ingewijden genoemd die deze drempel hebben overschreden.

Bron: Rudolf Steiner – GA 54 – Die Welträtsel und die Anthroposophie – XV. Germanische und indische Geheimlehre – Berlin, 8 maart 1906 (blz. 377)

https://odysseetheater.org/GA/Buecher/GA_054.pdf#view=Fit

Deze tekst heb ik weer vertaald met behulp van DeepL. Andere en wellicht betere vertalingen zijn altijd welkom.