Egoïsme / Zwakheid

Het egoïsme maakt de mens in de diepten  van zijn ziel niet sterk maar zwak. En als de mens door de poort van de dood gaat, dan treden de gevolgen van het egoïsme, dat in het leven tussen geboorte en dood tot ontwikkeling is gekomen, zo op, dat dit egoïsme de ziel zwak maakt voor de belevenissen van de bovenzinnelijke wereld.

Bron: Rudolf Steiner – GA 17 – DIE  SCHWELLE DER  GEISTIGEN  WELT  (bladzijde 65)

Uit het boekje Rudolf Steiner – De drempel van de geestelijke wereld (bladzijde 80) Vertaling M. Macintosh – Uitgeverij Vrij Geestesleven, Zeist

STEINER DOOR DAVID NEWBATT

Eerder geplaatst op 1 december 2020  (5 reacties)

Egoïsme / Zwakheid

Het egoïsme maakt de mens in de diepten  van zijn ziel niet sterk maar zwak. En als de mens door de poort van de dood gaat, dan treden de gevolgen van het egoïsme, dat in het leven tussen geboorte en dood tot ontwikkeling is gekomen, zo op, dat dit egoïsme de ziel zwak maakt voor de belevenissen van de bovenzinlijke wereld.

1900 in Berlijn

Bron: Rudolf Steiner – GA 17 – DIE  SCHWELLE DER  GEISTIGEN  WELT  (bladzijde 65)

Uit het boekje Rudolf Steiner – De drempel van de geestelijke wereld (bladzijde 80) Vertaling M. Macintosh – Uitgeverij Vrij Geestesleven, Zeist

Er bestaat hierin een weg, waarlangs de mens tot het inzicht komt, dat hij aan de gehele wereld en aan alle wezens daarin schade berokkent, indien hij zijn krachten niet op de juiste wijze ontplooit

Het is met de geesteswetenschap geenszins zo gesteld, dat zij alleen de enkeling, alleen diens persoonlijk wel en wee zou aangaan. Juist door beschouwingen van de ware wetenschap van het verborgene uit verwerft de mens zich de zekerheid, dat van een hoger gezichtspunt uit het wel en wee van de enkeling innig samenhangt met het heil of onheil van de gehele wereld. Er bestaat hierin een weg, waarlangs de mens tot het inzicht komt, dat hij aan de gehele wereld en aan alle wezens daarin schade berokkent, indien hij zijn krachten niet op de juiste wijze ontplooit. Wanneer de mens zijn leven laat verdorren, doordat hij het verband met het bovenzinnelijke verliest, verwoest hij niet alleen in zijn eigen binnenste iets, waarvan het afsterven hem ten slotte tot vertwijfeling kan brengen, maar vormt hij bovendien door zijn zwakheid een hinderpaal voor de ontwikkeling der gehele wereld, waarin hij leeft.

 Bron:  Rudolf Steiner – GA 13 – DIE GEHEIMWISSENSCHAFT IM UMRISS (bladzijde 46) – Vertaling door Frits Wilmar (bladzijde 31)

Eerder geplaatst op 28 november 2014

Gemakkelijk (2 – Slot)

Nee, het is niet weggenomen uit het karma, maar wat  ervan kan worden weggenomen, is wat we als gevolg van de menselijke zwakheid, door de luciferische verleiding, niet zelf kunnen doen (Duits: nicht selbst dringen können): van de aarde-ontwikkeling. En dat is wat Christus doet. Dit lijden wordt van ons weggenomen met de verlossing van zonden: dat we voor eeuwig een objectieve schuld hebben toegebracht aan de gehele evolutie van de aarde. […]

En wie de diepe betekenis begrijpt van de Christus met betrekking tot zonde en schuld, die zou het zo willen zeggen: Er moest, omdat de mens in de loop van het bestaan van de aarde zijn schuld niet voor de hele aarde kan inlossen, moest er een kosmisch wezen neerdalen, opdat het toch mogelijk gemaakt is dat de schuld aan de aarde zal worden uitgewist.

Bron: Rudolf Steiner – GA 155 – CHRISTUS UND DIE MENSCHLICHE SEELE – Norrköping, 15 juli 1914 (bladzijde 190-191)

Door weerstand sterk

Alleen degene vat een ongeluk op de juiste manier op, die zegt: Als het voor een vroegere zwakheid zou zijn, dan is het goed, dat het mij getroffen heeft, want ik zal deze zwakte, die ik heb gehad, die zich wellicht in een fout heeft uitgedrukt, door dat ongeluk voelen. Daardoor doof ik de zwakte uit, ik word weer sterk.

En als een ongeluk als eerste stap in het karma komt (dus niet als gevolg van een vorig leven), dan is de juiste stemming daartegenover dat men zich zegt: Als de mens alleen zou worden getroffen door wat hij zich wenst, dan zou hij juist door een levensloop die zo is, zeer zwak worden. We zouden weliswaar in dit geval in een of twee aardelevens gemakkelijk en comfortabel leven, omdat ons altijd alleen overkomt, wat we wensen, maar in het derde, vierde aardeleven zouden we psychisch en geestelijk als verlamd zijn, omdat helemaal geen inspanning in ons zou ontstaan om weerstanden te overwinnen. Weerstanden laten zich immers enkel overwinnen, als het onverwachte, het ongewenste komt.

Bron: Rudolf Steiner – GA 224 – Die menschliche Seele in ihrem Zusammenhang mit göttlich-geistigen Individualitäten – Bern, 6 april 1923 (bladzijde 23)

Eerder geplaatst op 12 november 2013