Zichtbare wereld / Onzichtbare wereld

Zoals er geen leven in de gewone zin mogelijk is zonder de dood, zo is geen werkelijk begrip van de zichtbare wereld mogelijk zonder inzicht in het bovenzinnelijke. Alle kennis van het zichtbare moet steeds weer in het onzichtbare onderduiken om zich te kunnen ontwikkelen. Zo wordt duidelijk dat de kennis van de openbare werkelijkheid pas leven krijgt door de wetenschap van het bovenzinnelijke; deze verzwakt het leven nooit wanneer ze in haar ware gestalte opduikt; ze versterkt het en maakt het steeds weer fris en gezond, wanneer het, op zichzelf aangewezen, zwak en ziek is geworden.

Bron: Rudolf Steiner – GA 13 – DIE GEHEIMWISSENSCHAFT IM UMRISS (bladzijde 81-82)

Nederlandstalige bron: De wetenschap van de geheimen der ziel / Slaap en dood (blz. 48)

Vertaald door Wijnand Mees

Rudolf Steiner / Werken en voordrachten

© 1998 Stichting Rudolf Steiner Vertalingen

Tweede druk 2004 / Derde druk 2011 / Vierde druk 2019

Misvatting

Lucifer en Ahriman zijn het meest schadelijk als ze niet gezien worden, als ze onzichtbaar blijven. Laten we aannemen dat iemand door ahrimanische krachten wordt gekweld. Wat zou daar het beste tegen zijn? Het beste zou zijn als hij een of ander soort afbeelding van Ahriman kon vormen en dat in de kamer zette. Tegen datgene waardoor men astraal gekweld wordt, is het beste middel het fysiek voor zich plaatsen. 

Het is een misvatting als men gelooft dat, wanneer men Ahriman voor zich ziet, men ook door Ahriman vervolgd zal worden. Het tegendeel is het geval. Men moet zulke dingen zichtbaar maken. Men mag daarbij echter niet nerveus worden, het mag niet zo zijn dat als men langs de Ahrimanafbeelding loopt en er onbewust naar kijkt, men een nabeeld in zich draagt. Want dan heeft men het onzichtbaar in zich, zodat men nerveus of opgewonden wordt.

Bron: Rudolf Steiner – GA 275 – Kunst im Lichte der Mysterienweisheit – Dornach, 30 december 1914 (bladzijde 67-68)

Eerder geplaatst op 13 september 2017  (11 reacties)

PS Eerlijk gezegd moet ik er niet aan denken om een afbeelding van die kop van Ahriman in mijn huis aan de muur te hangen. 

Hoe dieren ons zien

Als dieren konden spreken, zouden ze alleen over zichtbare rijken spreken; het mineralen-, planten- en dierenrijk; ze zouden zichzelf als het hoogste zichtbare rijk beschouwen. Dat dieren de mens zien zoals de mensen de andere mensen zien, is slechts een vooroordeel. Voor dieren zijn wij mensen werkelijk van een bovenzinnelijk, schimachtig (gespensterhaften) bestaan;

en als de dieren alleen maar zulke waarnemingen hadden als wij ze hebben, zouden ze de mensen niet zien, maar ze zouden voor hen net zo onzichtbaar zijn als het rijk van engelen voor mensen. Alleen omdat ze een bepaald soort droomachtige helderziendheid hebben, zien de dieren de mens als een geest, als een bovennatuurlijk wezen. Van het beeld dat een dier van mensen heeft, kan de mens zich niet onmiddellijk een voorstelling maken.

Bron: Rudolf Steiner – GA 159 – Das  Geheimnis  des  Todes – Praag, 13 mei 1915 (blz. 204-205)