Met ons gevoels- en wilsleven zijn wij geheel niet gescheiden van de doden. Hetgeen wat onze blik ontgaat, dat is alleen uit onze voorstelling en uit onze zintuiglijke waarnemingen verdwenen. Het zal een reusachtige stap voorwaarts in de ontwikkeling van het mensengeslacht op aarde betekenen, voor het deel van de levensloop op aarde dat dit mensengeslacht nog te doorleven heeft, als de mensen het bewustzijn hier in zich zullen opnemen: In hun gevoelsimpulsen, in hun wilsimpulsen zijn ze één met de doden! – De dood kan ons uiteindelijk alleen van de fysieke waarneming van de doden beroven. Maar we kunnen niets voelen, zonder dat in de sfeer waarin we voelen, de doden aanwezig zijn, niets willen, zonder dat in de sfeer waarin we willen, de doden eveneens aanwezig zijn.
Bron: Rudolf Steiner – GA 182 – Der Tod als Lebenswandlung – Bern, 29 november 1917 (bladzijde 20)
P.S. Enige tijd geleden las ik ergens dat van de beide grote songwriters van de Beatles, Paul McCartney en John Lennon, de moeders jong zijn overleden. De moeder van Paul stierf aan borstkanker toen hij 14 jaar was. John was 17 jaar toen zijn moeder werd doodgereden door een dronken politieman. Soms denk ik wel eens dat veel van de wereldberoemde songs van de Beatles, zoals Let it be en Yesterday, nooit geschreven zouden zijn, als zij beiden niet deze grote tragedie in hun leven zo jong hadden beleefd. Maar het is maar een vage veronderstelling van mij, dus misschien slaat het wel nergens op.
De grote Rudolf Steiner Citatensite 