Zonder spiritueel inzicht wordt de cultuur op aarde gedood

De tijd komt nu dat de beschouwing van de mens als een geestelijk wezen dat een ontwikkeling doormaakt tussen de dood en een nieuwe geboorte, een levendig gevoel, een levendige gewaarwording wordt, waarbij men in de voorstelling moet leven van de bovenaardse betekenis van de mensenzielen. Want zonder dit inzicht wordt de cultuur op aarde gedood. Men zal niet een praktische activiteit kunnen ontplooien in de toekomst, zonder dat men een zicht heeft (Duits: aufblicken kann) op de geestelijke betekenis van het feit dat ieder mens een geestelijke wezen is.

En men moet eraan toevoegen, hoe paradoxaal het de hedendaagse mensen nog lijkt, dat men zal moeten leren niet alleen te zeggen: We zijn blij als ouders dat bij ons een kind is geboren, we verheugen ons over deze uitbreiding van onze familie -, maar men zal ook moeten zeggen: Nee, wij zijn alleen het middel (Duits: Werkzeug) ervoor dat een geestelijke individualiteit, die wacht om zijn bestaan op de aarde voort te zetten, door ons de gelegenheid daarvoor vindt!

Bron: Rudolf Steiner – GA 196 – Geistige und soziale Wandlungen in der Menschheitsentwickelung – Dornach, 6 februari 1920 (bladzijde 162)

Eerder geplaatst op 2 april 2017 (6 reacties)

Destructieve krachten

De duivel is het wezen dat in de toekomst de drager van de cultuur zal zijn en moet zijn. Het is een bittere, maar belangrijke waarheid, dat zich in de loop van de cultuur in de toekomst destructieve krachten moeten mengen. In het bijzonder – en daarover zal ik morgen spreken – zullen zich destructieve krachten, als de zaak niet op een verstandige manier wordt geleid, in alle opvoeding mengen, vooral in de opvoeding van kinderen. Maar ook in het hele sociale samenleven van mensen zullen zich steeds meer en meer vanwege de algemene cultuur, vanwege de gewoonten, vanwege de emoties van de mensen, destructieve krachten mengen, krachten die boven alles de verhoudingen tussen de mensen steeds meer zullen vernietigen.

De mens zou ernaar moeten streven het woord van Christus te realiseren: “Waar twee of drie verenigd zijn in Mijn naam, daar ben Ik in hun midden.” Maar de technische, commerciële cultuur maakt dit niet tot waarheid, maar het andere: Waar twee of meer in mijn naam ruziemaken en vechten en elkaar bestrijden, daar ben ik in hun midden. – En dat zal steeds meer in het sociale leven binnenkomen en hierdoor is er in het algemeen de moeilijkheid om waarheden in te voeren die de mensen vandaag de dag samenbrengen.

Bron: Rudolf Steiner – GA177 – Die spirituellen Hintergründe der äußeren Welt – Dornach, 6 oktober 1917 (bladzijde 78)

Zonder spiritueel inzicht wordt de cultuur op aarde gedood

De tijd komt nu dat de beschouwing van de mens als een geestelijk wezen dat een ontwikkeling doormaakt tussen de dood en een nieuwe geboorte, een levendig gevoel, een levendige gewaarwording wordt, waarbij men in de voorstelling moet leven van de bovenaardse betekenis van de mensenzielen. Want zonder dit inzicht wordt de cultuur op aarde gedood. Men zal niet een praktische activiteit kunnen ontplooien in de toekomst, zonder dat men een zicht heeft (Duits: aufblicken kann) op de geestelijke betekenis van het feit, dat ieder mens een geestelijke wezen is.

En men moet eraan toevoegen, hoe paradoxaal het de hedendaagse mensen nog lijkt, dat men zal moeten leren niet alleen te zeggen: We zijn blij als ouders dat bij ons een kind is geboren, we verheugen ons over deze uitbreiding van onze familie -, maar men zal ook moeten zeggen: Nee, wij zijn enkel het middel (Duits: Werkzeug) ervoor dat een geestelijke individualiteit, die wacht om zijn bestaan op de aarde voort te zetten, door ons de gelegenheid daarvoor vindt!

Bron: Rudolf Steiner – GA 196 – Geistige und soziale Wandlungen in der Menschheitsentwickelung – Dornach, 6 februari 1920 (bladzijde 162)

Eerder geplaatst op 10 maart 2016

Iets subliemers bestaat er niet

Men kan zeker grote lofliederen zingen op alles wat de mensen op aarde voor de civilisatie, voor de cultuur doen kunnen. Ik zal zeker niet iets tegen deze lofzangen zeggen, maar verklaar mij van meet af aan, voor zover deze lofzangen redelijk zijn, met alles eens. Maar datgene wat tot stand gebracht wordt, ik zou willen zeggen aan hemelcivilisatie tussen de dood en een nieuwe geboorte, doordat het menselijk lichaam in de geest voorbereid wordt, dat is een veel omvattender, een veel verhevener, een veel grootser werk dan alle culturele arbeid op aarde. Want er bestaat niets subliemers in de wereldorde, dan dit uit alle bestanddelen van de wereld aan de mensen te werken (Duits: aus allen Ingredienzien der Welt den Menschen zu weben). Met goden samen wordt de mens geweven in de belangrijkste tijd tussen de dood en een nieuwe geboorte.

Bron: Rudolf Steiner – GA 226 – Menschenwesen, Menschenschicksal und Welt-Entwickelung – Kristiana (Oslo), 17 mei 1923 (bladzijde 36-37)

Eerder geplaatst op 21 maart 2014

Egoïsme en het verval der cultuur

De gehele hedendaagse cultuur is, tot in de sfeer van het geestelijke, gestoeld op het egoïsme van de mensheid. Bekijkt u onbevangen het meest geestelijke gebied, waar de mens zich tegenwoordig aan wijdt, bekijkt u het religieuze gebied, en vraag uzelf of niet onze huidige cultuur juist op religieus gebied ingesteld is op het egoïsme van de mensen. Typerend is het juist voor het wezen van het prediken in onze tijd, dat de predikant de mensen aanspreken wil in de zelfzucht. Neemt u meteen dat wat de mensen ten diepste vatten moet: de vraag van de onsterfelijkheid, en bedenkt u dat tegenwoordig bijna alles, zelfs in het preken, erop ingesteld is de mensen zo aan te vatten, dat zijn zelfzucht voor het bovenzinnelijke in het oog gehouden wordt. Door het egoïsme heeft de mens de drang om niet wezenloos door de poort van de dood te gaan, maar om zijn ik te behouden. Dit is een, hoewel dan ook nog zo verfijnde, zelfzucht. Aan deze zelfzucht appelleert tegenwoordig in de breedste zin elke religieuze geloofsovertuiging, als het gaat om de vraag van de onsterfelijkheid. Daarom spreekt vóór alles de religieuze overtuiging zo tot de mensen, dat het meestal de ene kant van ons aardse bestaan vergeet en alleen rekening houdt met de andere kant van dit bestaan, dat de dood vóór alles in het oog wordt gehouden, dat de geboorte vergeten wordt. Hoewel die dingen niet zo duidelijk worden uitgesproken, toch zijn ze hierop gebaseerd. We leven in de tijd, waarin dit appèl op het menselijk egoïsme op alle gebieden moet worden bestreden, als de mensen niet op de neerwaartse weg van de cultuur, waarop ze tegenwoordig gaan, steeds meer en meer bergaf zullen gaan.

Bron: Rudolf Steiner – GA 293 – Allgemeine Menschenkunde als Grundlage der Pädagogik – Stuttgart, 21 augustus 1919 (bladzijde 20-21)