Zelfs voor mensen die relatief welwillend zijn, zelfs voor hen, mijn beste vrienden, lijkt wat de spirituele wetenschap te zeggen heeft vandaag de dag nog steeds erg vreemd. Men kan niet zonder enige ironie lezen wat een anders zo veelbelovende geest als Maurice Maeterlinck over mijzelf als grondlegger van de antroposofie zegt onder de titel “Het grote raadsel”.
Maurice Maeterlinck lijkt niet te kunnen ontkennen dat er altijd iets heel zinnigs in de eerste inleidingen van mijn boeken staat. Dat merkt hij. Maar dan komt hij in iets terecht dat hem enorm in de war brengt, waar hij niet doorheen kan komen. Nu, je zou een gezegde van Lichtenberg kunnen aanhalen: Als boeken en een persoon tegen elkaar stoten en het klinkt hol, dan hoeft het niet aan het boek te liggen. Maar denk u eens in – Maurice Maeterlinck is ongetwijfeld een van de hoogbloeiers van onze hedendaagse cultuur -, je kunt bij hem bijna letterlijk de zin vinden: In de inleidingen van zijn boeken, in de eerste hoofdstukken, toont Steiner altijd een evenwichtige, logische , veelomvattende geest; daarna is het in de volgende hoofdstukken alsof hij gek is geworden.
– Ja, mijn beste vrienden, wat heeft dit dan voor consequentie? Dat zou immers betekenen: Eerste hoofdstuk: afwegende, logische, veelomvattende geest. Laatste hoofdstuk: krankzinnig. Nu is het boek af, nu komt er een nieuwe. Opnieuw eerst: afwegende, logische, veelomvattende geest, volgende hoofdstukken: krankzinnig. Ik heb nogal wat boeken geschreven, zodat ik deze procedure met een zekere virtuositeit zou doorlopen: Eerste hoofdstuk: afwegende, logische, veelomvattende geest; daarna: verward, starhoofdig. En zo wordt er volgens Maurice Maeterlinck in mijn boeken gegoocheld. Maar de manier waarop de dingen zo willekeurig worden aangepakt, is toch nog niet in krankzinnigengestichten voorgekomen.
Bron: Rudolf Steiner – GA 239 – Esoterische Betrachtungen karmischer Zusammenhänge: Fünfter Band – Praag, 5 april 1924 (bladzijde 73-74)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 