Nietwaar, het is heel gemakkelijk om te zeggen: ‘Welwillendheid is een deugd, dus moeten we ons welwillendheid eigen maken; recht is een moreel goede zaak, dus moeten we het recht grondvesten.’ Dan kan men wetgever zijn en inrichtingen maken, waardoor deugd en recht geregeld wordt. Men kan ook parlementen kiezen, waar schrandere mensen bij elkaar komen om allerlei maatregelen in de zin van een deugdelijke en rechtvaardige orde en dergelijke te treffen. Maar daaruit kan, als de dingen in stand worden gehouden zoals ze tot nu toe behandeld werden, slechts voortkomen wat we nu zich nu over de aarde zien uitbreiden. (Deze tekst is van 1917, ten tijde van de eerste wereldoorlog dus.)
Als de mensen toch de moed zouden hebben de samenhang in te zien tussen hun gedachten en voorstellingen, die zich meer en meer ontwikkeld hebben, en de vreselijke gebeurtenissen nu! Welwillendheid is een deugd en men kan zich er zeer wel bij voelen de welwillendheid na te leven, bij wijze van spreken in een catechismus schrijven: Je zult welwillend zijn, je zult rechtvaardig zijn enzovoort; – dan heeft men dat, maar men heeft geen kennis!
Wordt vervolgd
Bron: Rudolf Steiner – GA 176 – Menschliche und menschheitliche Entwicklungs- wahrheiten / Das Karma des Materialismus – Berlijn, 25 september 1917 (bladzijde 357-358)
Inner Eye – Root Chakras – Art of Carol Herzer
Eerder geplaatst op 15 september 2018
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Dit tweeluik, deel 2 heb ik vanochtend eveneens gelezen, is gelicht uit een belangrijke voordracht, getiteld: Geesteswetenschap en inzicht, Berlijn, 25 september 1917. Kunnen en mogen handelen uit echt inzicht en ware wijsheid – niet vallen voor woordkramerij en frasen – is evenzeer in de 21e eeuw en de eeuwen die nog zullen volgen zeer van node. Ook GA 176 staat in mijn boekenkast. Zal hem vandaag ter hand nemen en nader bekijken. In het bijzonder die genoemde betekenisvolle voordracht, bladzijde 350 t/m 367. Mooi is dan dat je daarbij altijd weer oude aantekeningen tegenkomt. Maar goed, eerst even koffie op deze vrije zondag. Heerlijk!
GA 176 bestaat uit twee voordrachtenreeksen:
❶
Waarheden met betrekking tot de ontwikkeling van mens en mensheid
(Menschliche und menschheitliche Entwicklungswahrheiten)
❷
Het karma van het materialisme
(Das Karma des Materialismus)
De genoemde voordracht Geesteswetenschap en inzicht is de laatste (9e) voordracht van de voordrachtenreeks Het karma van het materialisme.
Op goede gronden zijn beide voordrachtenreeksen in één boek (GA 176) samengevoegd.
De voordrachtenreeks Het karma van het materialisme is ook in de Engelse taal uitgebracht onder de titel: Karma of Materialism.
Die cyclus is tevens in de Engelse taal in audiovorm uitgebracht. Alle 9 voordrachten ervan kunnen vrij worden beluisterd. Dus ook de 9e, de laatste daaruit waaruit het Steiner citaat van vandaag en die van morgen (tweeluik) op deze citatensite ontleend zijn. Hieronder de gehele 9e voordracht uit de 2e voordrachtenreeks van GA 176 in audiovorm.
Haha, ja lekker hè. Koffie op de zondagochtend met stille zonneschijn.
Ja John. Dank voor je moeite.
Ik heb mijn binnengevoel nooit zo duidelijk verbonden met deze spreuken van Steiner. Wel op het moment van lezen en bezinnen maar heb het nooit zo helder bezien.
Ik vind het moeilijk om dit innerlijk leven dat ik leid werkelijk gevoelsmatig te koppelen aan mijn dagelijkse buitenwereld. Dat dagelijks leven aspect van mij vind het heel moeilijk te geloven dat er iets kan bestaan buiten onze fysieke waarneming. Het is dat er iets anders in mij is dat daar wèl van overtuigd is en ook vind dat de huidige verklaringen voor alle materie en materiële processen niet heel steekhoudend zijn, en eigenlijk fundamenteel niet zoveel verklaren.
Voor mij is de antroposofie logischer dan de wetenschappelijke kijk op de wereld.
In feite leef ik in 2 werelden. De wereld van het stille zonlicht om het maar eens zo uit te drukken en mijn dagelijkse omgeving. Is dat raar?
Het fijne van Mieke Mosmuller is voor mij dat zij het voor elkaar krijgt om de dingen iets meer aards, of waarschijnlijk iets meer vertaald naar de mens van deze tijd, neer te zetten. In ieder geval voor mij. Ze gaat behoorlijk uit van de hele mènselijke lezer in deze tijd. Omdat ze het dagelijkse menszijn behoorlijk is tegengekomen als huisarts misschien.
Voor mij geeft zij een bruggetje tussen deze 2 werelden. Alleen al door het begrip, de compassie en het geduld dat er uit spreekt. Daarvan ontspant mijn binnenkant zich beter.
Heel veel dingen zijn voor mij ‘ahnung’.
Maar de essentie, het beleven van bijvoorbeeld de spreuken ze in het ‘gevoels’bewustzijn te krijgen zonder dat het meteen weer stolt tot een overtuiging, een beeld: om het beweeglijk te houden is subtiel bewustzijnswerk werk voor mij.
Door de angst een hoofd(bet)weter te zijn of anders juist de tent uit te zweven laat ik de dingen vaak liefst onbenoemd en ongekoppeld voor mezelf. Omdat vooral de eerste neiging er in zit.😊
Dus laat ik heel veel dingen maar gewoon binnenkomen voor wat ze zijn. In de hoop dat uit al die laagjes ooit een fatsoenlijk sluierwerk tevoorschijn komt.
Ik vind de gedachte dat er altijd een schaduwkant aan alles zit fascinerend. Ik weet hier alleen niet beter mee te doen dan mijn eigen schaduwkanten te onderzoeken. Zonder oordeel.
Ook bedankt voor je audiofragment.
Graag gedaan Cornelia en dank voor je uitgebreide reactie waarin je helder aangeeft hoe je er in staat en en daarmee omgaat en je opstelt.
Ja de lente is duidelijk aangebroken, maar het is nog wel koud. Pakweg vier graden op dit moment.
Wanneer je je diepgaand met antroposofie verbindt heeft dat impact op je leven. Dat valt niet te ontkennen. Sterker nog: het is goed om dat te onderkennen. Het luidt een ontwikkelingsweg in die – gelukkig maar – persoonlijk en individueel gekleurd is. De verzuchting van Faust ‘Ach, er leven twee zielen in mijn borst‘ doet zich dan nog scherper gevoelen.
Mij bevalt Mieke Mosmullers eerlijkheid en moed. Ze durft zaken aan te snijden en te adresseren waar menig ander misschien met een boog omheen loopt.
Onmiskenbaar vertoont het leven schaduwkanten, zeker ook ’s mens eigen persoonlijkheid. Dat maakt het leven inderdaad uitdagend en dat kan oproepen tot meer alertheid en nopen tot een zekere voorzichtigheid.
We gaan samen verder in het nieuwe jaar 2023. Dat het voor velen een goede invulling mag krijgen.
En dan nog iets over de weekspreuk. Zelf ben ik een uitgesproken stadsmens; groeide op tussen steen en haven, een echte havenstad (Rotterdam). Veel kennis van de natuur kreeg ik van nature en van huis uit niet mee. Maar toch heb ik er iets mee, evenzeer met spiritualiteit, hoewel dat laatste verder dan ‘iets’ gaat. De innige relatie van een mens met de natuur, hij is er zelf uit opgebouwd en mee verweven, is evident.
Aanvulling op de laatste bovenstaande alinea – precisering van – die ik hierboven schreef: mijn verhouding tot spiritualiteit is bewuster van aard dan mijn verhouding tot de natuur en dat mag wel meer in evenwicht worden gebracht.
Ja ik geniet er van Cornelia. Vooral even van die rust en extra bezinning. De komende werkweek zal weer hectisch zijn. Misschien krijg ik deze week ook te horen wanneer de tweede operatie, dan aan mijn rechterknie, zal plaatsvinden.
‘Stille zonneschijn’, schrijf je. Ja ook hier in Rotterdam hangt een wolkendek, maar het licht dat straalt is licht; licht licht. Ik sla het boekwerkje Kalender voor de ziel – Met beschouwingen van Mieke Mosmuller eens open om te zien wat er genoteerd staat voor de week van 1 tot en met 6 april.
Het is de eerste spreuk uit het boekwerkje en het heet: Paasstemming.
De spreuk voor die week van Rudolf Steiner (vertaling naar het Nederlands van Mieke Mosmuller) luidt:
Wanneer uit de wereldwijdten
De zon spreekt tot de mensenzin
En vreugde uit de zielendiepten
Met het licht zich verenigt in het schouwen,
Dan trekken uit de omhullingen van het zelf
Gedachten in ruimteverten
En verbinden dof
Het mensenwezen met het zijn van de geest.
Commentaar van Mieke Mosmuller luidt hierbij:
” Met Pasen voelen we ons als opgestaan uit onze vage lichamelijke gedachten. In de lente schijnt de zon heel helder en al warm en al onze zintuigen lijken te worden verhelderd en verwarmd door de lentezon. De zon lijkt vanuit de verten van de kosmos tot al onze zinnen te spreken en we voelen geweldige vreugde daardoor. Die vreugde juicht in de diepten van onze ziel en we kunnen leren voelen hoe deze oprijst tot aan de stralen van de zon en zich ermee verenigt. Ik kan mijzelf voelen, ingebed in de warme zonnestralen en ik antwoord met grote vreugde, die uit mij komt, uit mijn gewaarworden.
Deze vreugde lijkt gedachten los te maken, uit de omhulling van mijn zelf te bevrijden. Zij schijnen als het ware terug in de kosmos, vanuit mijn ziel, mijn etherisch lichaam, mijn fysieke lichaam, als was het een koor dat Halleluja! zingt. Vanuit mijn gewone bewustzijn hoor ik het koor niet geheel, maar in de diepten kan ik bemerken hoe de tonen in harmonie klinken en hoe zij het menselijk wezen verbinden met het zijn van de geest. Het is het fysieke lichaam dat begiftigd wordt met nieuwe levenskrachten.
In andere woorden:
De geestelijke hogere wezen die de zon zijn – dus niet het natuurkundige object zon – verenigt in de Opgestane Christus, beroeren mijn zinnen, mijn zien, mijn horen, voelen, proeven, ruiken… Ze doordringen mijn gehele zijn, mijn fysieke lichaam, tot in het merg van mijn gebeente. Daardoor komt een diep innerlijke vreugde als een antwoord uit de diepten van mijn ziel en het verenigt zich met het licht in het schouwen. Het is de kracht van de opstanding van het lichaam die dit diep innerlijke gevoel van vreugde tevoorschijn roept. Door de vereniging van vreugde en de geestelijke zon is er tevens een vaag beleefde vereniging van het mensenwezen en het zijn van de geest.
Dit wordt verwerkelijkt door de gedachten die door de innerlijke vreugde worden opgeroepen – gedachten die weliswaar niet op de gewone wijze worden gedacht, maar die van de omhulling van het zelf tot in de kosmische verten van de wereld trekken.
Met Pasen vieren we de opstanding van het lichaam uit de dood. Zoals in de natuur de dood wijkt voor het leven, zoals de planten weer beginnen te groeien en te bloeien, zo maken de doodskrachten in het menselijk lichaam plaats voor het leven.
In de herfst treedt het omgekeerde op: de natuur sterft en op de grond van deze stervende, wijkende natuurkracht kan de menselijke geest ontwaken en zichzelf bewust worden. ”
In 2023 valt Pasen op 9 april. Voor 7 tot en met 13 april laat Rudolf Steiner een andere weekspreuk gelden.
Aarde en natuur zijn in de herfst en winter juist wakker, van sterven is geen sprake. De Astrale krachten trekken vele malen sterker de Aarde binnen en houden alles strak en geharmoniseerd in het gareel Vandaar dat er geen sapstromen zijn in bomen en planten behalve bij de uitzonderingen zoals de Maretak. Er is meer bewustzijn, dan in de zomer waarbij alles uitloopt, wat mooi is, en ons mensen vreugde geeft.
Maar in de winter is de Aarde wakker en levendig, in de zomer slaapt ze overeenkomstig bij ons mensen; dan zijn de Astrale krachten vele malen minder sterk aanwezig, en kunnen we ons ter ruste leggen. Zo ook de Aarde
Naar mijn idee heeft Mosmuller het over sterfprocessen die zich in de natuur kunnen voordoen in een zin zoals die Steiner zelf al aangaf; afsterven. Natuurlijk sterft niet de gehele natuur ten tijde van herfst en winter, net zo min als een mens sterft door de jaargetijden herfst en winter.
Vergelijkingsmateriaal, het volgende tekstdeel uit de vierde voordracht van het boekwerk De kringloop van het jaar, een serie voordrachten van Rudolf Steiner.
Uit: De kringloop van het jaar
Spreker: Rudolf Steiner
Vierde voordracht, bladzijde 129
Rudolf Steiner:
“ In de tijd van de zomer, in de midzomertijd, raakt de mens eigenlijk verstrikt in het bestaan van de natuur. Het bestaan van de natuur wordt van de lente naar de zomer steeds beweeglijker, steeds meer innerlijk verzadigd, en de mens zelf raakt met zijn hele wezen met dit bestaan van de natuur verweven. Je kunt dus zeggen: de mens maakt gedurende de midzomertijd een soort natuurbewustzijn door. Als hij daar gevoel voor heeft, daar ontvankelijk voor is, wordt hij in de lente één met alles wat ontkiemt, wat groeit en bloeit. Hij bloeit met de bloemen, kiemt met de planten, zet ook vrucht met de planten, verplaatst zich in alles wat om hem heen groeit en leeft. Daardoor breidt hij zijn bestaan uit over het bestaan van de natuur en ontstaat er een soort natuurbewustzijn. Als hij dan naar de herfst toe, naar de Michaëlstijd toe, met de natuur meeleeft, moet de mens, omdat de natuur in de herfst afsterft, dus de dood in zich draagt, deze dood ook innerlijk beleven, maar hij mag er niet in meegaan met zijn eigen zelf. Hij moet zich boven de dood verheffen. “
À propos, die 9e voordracht van Steiner werd dus op 25 september (1917). Dat correspondeert met 25e weekspreuk van Steiner, die van 22 tot en met 28 september loopt. De 26e weekspreuk die van 29 september tot en met 5 oktober loopt – 29 september is dag van het jaar dat het Michaëlfeest wordt gevierd – is de titel Michaëlstemming meegegeven. In het boekwerkje van Mieke Mosmuller staat die weekspreuk als volgt genoteerd:
” Natuur, uw moederlijke zijn,
Ik draag het in mijn wilswezen
En de vuurmacht van mijn wil
staalt de drijfveren van mijn geest,
Opdat zij zelfgevoel baren
Om mij in mijzelf te dragen.
Dus hier speelt een mooie oppositie en passend verlengde.
(Het commentaar van Mosmuller bij deze spreuk laat ik dit geval achterwege.)
Taalcorrectie:
” À propos, die 9e voordracht van Steiner werd dus op 25 september (1917) uitgesproken.
Dank John,voor deze heldere toevoeging van Mieke Mosmuller!
Graag aangeleverd, Loes. Commentaar van Mieke Mosmuller op de Michaëlstemming spreuk (spreuk 26) laat ik nu achterwege omwille van tijd. Moet nog veel doen vandaag.
Dank je wel John.
Graag gedaan, Liesbeth.
Dank je!
👍😀
Dank hiervoor John!
Ook naar Anna en Mechteld wil ik opmerken: graag aangeleverd.
Vandaag verscheen op Youtube een nieuwe voordracht van Mieke Mosmuller. Dat gaat uitgerekend over Steiners weekspreuken. Heb daar zojuist op LinkedIn en Facebook op geattendeerd. Volledigheidshalve doe ik dat nu ook in deze reactieruimte. Zie hieronder.
Wat doet zich in een jaar met opeenvolgende jaargetijden, een jaarverloop, voor? Hoe verhoudt de mens zich tot de natuur en omgekeerd de natuur tot de mens? Mieke Mosmuller gaat nader op dat vraagstuk in met een voordracht die vandaag, dinsdag, 4 april 2023, op Youtube is geplaatst. Daarbij neemt ze ook het aspect van ziel en geest van de mens en de wereld in haar beschouwing op. Hierbij sluit ze aan bij 52 weekspreuken die door Rudolf Steiner zijn geschreven. Daarmee is zij diep verbonden, dat blijkt duidelijk uit haar behandeling ervan en de wijze waarop zij daarover spreekt.
Let wel:
❶
Deze voordracht is denk ik anderhalve week geleden opgenomen, in de week dat weekspreuk 52 van toepassing is die loopt van 26 tot en met 31 maart.
❷
Het boekwerk ‘Kalender voor de ziel met beschouwingen van Mieke Mosmuller’ haar vertaling uit het Duits naar het Nederlands van de weekspreuken Rudolf Steiner, inclusief haar commentaar daarbij.
Url: https://lnkd.in/er8HqECm
❸
Pasen valt dit jaar op 9 en 10 april.
Hieronder Mieke Mosmullers proloog en daaronder een verwijzing naar haar korte voordracht De Samenhang tussen Mens en Natuur.
Proloog:
” Het wereldgebeuren neemt ons in beslag, de gebeurtenissen in het eigen leven nemen een centrale plaats in. Daardoor verslapen we de gewaarwordingen die ieder mens heeft met betrekking tot het jaarverloop. Elke dag lijkt hetzelfde, zij het met een beetje ander weer en natuurlijk met andere gebeurtenissen. Maar er is een mogelijkheid om de wijsheid bewust te worden die in ieder mens leeft en die, wanneer zij bewust wordt, het wonder openbaart van de samenhang tussen mens en natuur. ”
#Wereld #Natuur #Mens #Geest #Ziel #Lichaam #Weekspreuken #RudolfSteiner #MiekeMosmuller #Evolutie #VoortgaandeOntwikkeling
Persoonlijke noot: ik moet zeggen dat ik dit jaar extra naar het Paasfeest uitkijk.
Hoezo dat, John?
Door wat ik eind vorig jaar en nu in 2023 doormaak, Ridzerd. Lichamelijk, zielsmatig, geestelijk, biografisch. Morgen krijg ik misschien te horen rond welke datum ik voor een tweede keer geopereerd zal worden. Dat gaat niet in je koude kleren zitten en heeft welbeschouwd consequenties voor de rest van je (beroeps)leven.
Ja, dat is niet niks, John, twee keer een knie-operatie. Hopelijk kan je daarna weer goed lopen.
Ondertussen werk ik door als nachtreceptionist, 32 uur per week, vier dagen per week (van een vijfdaags werkcontract); ben nu voor 1/5 in de ziektewet. Maar het lopen gaat weer steeds moeizamer. De rechterknie die nog geopereerd moet worden en ook van een nieuwe kunstknie moet worden voorzien wordt steeds slechter en de geopereerde linkerknie is nog volop in revalidatie. Maar goed, ook in Rotterdam wordt gezegd Sterker door strijd. Hoe dan ook.
Ik maak dankbaar gebruik van het boek van Mieke Mosmuller. Daarnaast heb ik vandaag een exemplaar van het boek ‘Antroposofische weekspreuken – Lente, Zomer, Herfst, Winter’ als pdf-document gratis gedownload. (Kunt u ook doen als u wilt.) Dat is naar mijn idee eveneens een waardevol boek. De redactionele omlijsting mag rijk worden genoemd. De vertaling van het Duits naar het Nederlands is in dit geval geleverd en verzorgd door Roel Munniks. ‘k Leef innig naar toe Pasen toe.
Herstel verschrijving: ‘k Leef innig naar Pasen toe.
Ook nog ’s nachts werken, John. Mijn petje af voor je doorzettinsdvermogen.