Hier in het fysieke lichaam ervaren we gedachten op zo’n manier dat we ze van binnenuit halen. Na de dood ervaren we gedachten op zo’n manier dat we ernaar kijken als naar sterren, naar de wereld of naar bergen, en ze maken een indruk op ons. We ontvangen deze indruk en ervaren hem in ons astrale lichaam en in ons Ik. Precies het tegenovergestelde is dus het geval in het fysieke leven. Terwijl we hier gedachten iets innerlijks noemen, moeten we ze na de dood iets uiterlijks noemen. We leven, opgenomen in de wereld, uitgegoten in de wereld.
Het is belangrijk dat we dit beseffen, dat we ons niet voorstellen dat de wereld na de dood slechts zoiets is als een fijne, dunne herhaling van de fysieke wereld hier, zoals vaak wordt aangenomen in spiritistische kringen. Het is iets heel anders. Het is iets heel anders omdat onze gedachten wezens buiten onszelf zijn.
Bron: Rudolf Steiner – GA 168 – Die Verbindung zwischen Lebenden und Toten – Hamburg, 16 februari 1916 (blz. 23)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
😂 Leuk. Ja ik vergeet veel te vaak om te lachen. Dank je wel 🙃
Beste Cornelia54, ik begrijp je reactie niet. Groet, Vasthi.
Mooi om dit citaat van Steiner nu te lezen! Door omstandigheden denk ik weer veel na over het functioneren van de hersenen. Kunnen hersenen ook een zintuig zijn waarmee je waarneemt? Kan die waarneming vertroebeld worden door bijvoorbeeld medicijnen (als antidepressiva)? Zoals je ook slechter ziet met zand in je ogen? En als je hersenen wegvallen, na de dood? Ik kan mij goed voorstellen dat het ‘ik’ dat overblijft dan op een totaal andere manier informatie oppakt. Maar het leven, het mens-zijn, blijft wel een raadsel. Wellicht kunnen we tot goede antwoorden komen, kunnen we als mensheid een stap verder doen in ons ‘weten’ van de dingen.
Het van binnenuit en van buitenaf thema, een proces van omstulping, houdt mij mijn hele leven lang al bezig. Het doet me bijvoorbeeld denken aan een oud kort gedicht van me uit mijn tekstbundel Boven water: Perspectief. Mijn idee en beleving was toen: de geestelijke wereld is me ooit veel bekender en vertrouwder geweest dan nu de fysieke wereld voor me is. Wat ik toen cryptisch neerpende en vastlegde luidt als volgt:
Perspectief
En wat ik zie is wat ik zag,
onherkenbaar,
voor herinnering ontoegankelijk;
in mijn gemoed schiet het duizenden kanten op.
Mijn ogen aan de sterren, slechts schimmige gestalten,
de buitenkant vervaagd,
’t binnenste binnenste buiten gekeerd.
Afgelopen zondag schreef (en bewerkte) ik een spreuk die geheel van binnenuit is geschreven en voor mij een belangrijke en effectieve levensmeditatie vormt. Ik gaf haar met een blogpost de volgende titel mee:
Levenseinde
Weblog Bewustzijnsziel
19 maart 2023
Ongetwijfeld vormt de voor de schrijver en ex vrijeschool leraar Willem Beekman de betrekking tussen innerlijke en uiterlijke fenomenen, binnen en buiten, ook een belangrijk en betekenisvol levensthema. Naar mijn idee spreekt dat duidelijk uit zijn boeken.
Zijn laatstverschenen boek, Ode aan de zon: verhalen over de relatie tussen aarde en zon, zal ik binnenkort iemand cadeau doen.
Hier een snelkoppeling naar het boek Ode aan de zon: verhalen over de relatie tussen aarde en zon van Willem Beekman die wel werkt.
En hier een verwijzing naar een aflevering van de tv-serie De Nachtzoen die is gewijd aan een ander boek van Willem Beekman:
De Nachtzoen – Willem Beekman
Seizoen 2022
Aflevering 14
Boek: Openbaar geheim
Weer een noodzakelijk correctie, hier een snelkoppeling die wel werkt:
De Nachtzoen – Willem Beekman.
Dat is wel typisch Willem ja.. Vroeger had hij een groen en een blauw oog. Hij vertelde daar over dat mensen met blauwe ogen eigenlijk geen pigment in hun oog hebben. Het oogt blauw, maar dat komt omdat het licht wat in het oog schijnt dat blauw doet ogen. Hetzelfde geldt voor de hemel, hij oogt blauw voor ons mensen, maar het licht door de donkere ruimt doet het blauw ogen.
Toen ik hem jaren later weer sprak, was het pigment in zijn blauwe oog teruggekomen en had hij weer 2 groene ogen..
Oh, dat filmpje is wel heel kort, dat had ik niet verwacht. Beekman beschrijft daarin (de kelk) van de roos als beeld(spraak) voor ontwikkeling van een mens in wording.
Interessant Haike, hier meer achtergrondinformatie daarover: (1) Waar komt je oogkleur vandaan, (2) Melanine
en natuurlijk (3) de kleurenleer van Goethe met de uitwerking van Rudolf Steiner daarvan.
De slotalinea van dit Steiner citaat is buitengewoon expressief en veelzeggend met de slotzin:
” […] Het is iets heel anders omdat onze gedachten wezens buiten onszelf zijn. “
inderdaad, John. 😀👍
Het boek Ode aan de zon – Verhalen over de relatie tussen aarde en zon van Willem Beekman heb ik vandaag gekocht bij boekhandel Donner te Rotterdam, zodat ik er nog wat in kan schrijven alvorens ik het naar mij ex-collega toezend. Beveel het boek zeker aan. Net als Arie Bos al deed in het maart 2023 nummer van het antroposofische ledentijdschrift Motief. Wanneer je het rechtstreeks bij een boekhandel koopt kost het €22,95.
Beekman kan heel stellig zijn, neem bijvoorbeeld de derde alinea van bladzijde 15 uit het boek:
Willem Beekman, Ode aan de zon, bladzijde 15:
” De zon kan wat de oude alchemisten zo intensief hebben nagejaagd: elementen (dat zijn de meest fundamentele stoffen in de natuur) veranderen in andere elementen. Uiteindelijk ontstaan er zelfs diamant en goud in sterren, sterker nog, er zijn sterren die aan het einde van hun bestaan totaal van diamant zijn gemaakt. Je ziet dat de zon (zoals iedere ster) de kracht heeft tot transformatie. Het vermogen om te komen tot wezenlijke verandering is ons heel bekend. Je zou het zelfs een menselijk vermogen kunnen noemen, waarvan de zon het oerbeeld is. ”
Zo’n mededeling kan een lezer sceptisch stemmen. Het nodigt uit tot nader literatuuronderzoek. En zo kun je bijvoorbeeld bij een 19 jaar oud artikel uit dagblad Trouw uitkomen: ‘Lucy’: een enorme diamant in het heelal. Zulks voedt de menselijke verwondering en stimuleert en intensiveert de onderzoeksvraag.
Bij een interview dat hem 16 jaar geleden werd afgenomen, spreekt Beekman zich uit over methoden van onderzoek. Zie de onderstaande videoregistratie.
@John Wervenbos
Dokter/Huisarts Arie Bos
Hij die het zo eens was / is? met het coronabeleid van onze regering.
Kan nog steeds ruimschoots publiceren in Motief.
Ik ben verbaasd.
Jen Dieng,
Ik was destijds een van Arie’s eerste patiënten en ben dat gebleven tot hij stopte en zijn opvolger het overnam.
Hij heeft mij ooit eens verweten dat ik voor elk klein wissewasje bij hem de deur plat liep… Ik heb er hem toen op gewezen dat ik een iets andere start aan het begin van mijn leven had dan een hoop anderen. Dat moest hij erkennen, alleen al af te lezen aan de dikte van mijn papieren dossier. En dat ik het normaal vond dat als ik na drie weken in de zomer met een snotkop rond had gelopen wat niet over ging, toch maar ff bij mijn huisarts langs te gaan.
Ik heb wel gehad dat ik wat minder energie had, en na hem toeging, en hij vroeg mij wat ik wou dat hij deed. Waarop ik zei geef me Maretak, dat werkt levens opwekkend. waarop hij plots zei: “Dat maak ik wel uit” Zoiets had hij in al die jaren nog nooit tegen me gezegd. Wat ik erbij moet vertellen is, dat er een dame van het VU ziekenhuis bij aanwezig was om te kijken hoe hij e.e.a. aanpakte. Kort daarna ging hij lesgeven aan de opleiding tot Huisarts aan diezelfde VU, hier in Amsterdam.
Ik weet bijna zeker dat hij nooit die opmerking “Dat maak ik wel uit” had gemaakt als deze dame niet aanwezig was geweest.
Zoals ik me ook nooit aan de indruk kunnen onttrekken dat hij soms wat dwars lag alleen om dwars te kunnen zijn, en niet goed met groepsdruk kan omgaan.
Maar verder een fijne menselijke, hartelijke, humane, arts, ik vond het best jammer toen hij er mee stopte.
Maar verder ben ik geen voorstander van om een tegendraads geluid dan maar meteen de mond te snoeren. Steiner heeft het erover dat we moeten leren het met elkaar uit te houden, daar past het niet in om een ander spreekrecht te ontnemen.
Ook een arts is een mens met een biografie en karma… 🙃
Jen Dieng, ben totaal niet verbaast en heb er ook geen bezwaar tegen dat hij nog steeds stukken in Motief plaatst. Arie Bos nam een ferm en interessant standpunt inzake corona in en nam stelling tegen Harry Salmann’s boek De Grote Reset – Het plan voor de wereld na Corona. Dat leidde in Motief tot een vinnige pennenstrijd tussen Bos, Salmann en John Hogervorst.
Ik ben een voorstander van een vrije gedachtewisseling tussen antroposofen over kwesties als corona, de Oekraïne-Rusland oorlog enzovoort. Momenteel tref je dat zeker ook aan in weektijdschrift Das Goetheanum, waarop ik sinds kort een digitaal abonnement heb afgesloten.
@John Wervenbos
‘Das Goetheanum ‘ was gezagsgetrouw net zoals voornoemde AB.
Dan sta je zeker sterk.
Mensen misleiden en er kennelijk nog geen spijt van hebben.
Dat is jammer.
Woorden kiezen en stellingen innemen uit (1) gezagsgetrouwheid en (2) een zucht tot misleiden, kan Arie Bos en Das Goetheanum – dat is een platform voor divers denkenden – niet worden aangewreven. Ik ben ten tijde van de coronakwestie en nu ook ten tijde van die oorlog met zuivere intenties en eigen ideeëngoed mijn eigen weg gegaan en dat mogen andere antroposofen van mij ook.
Dat klopt niet John.
Ergens in de jaren 23-25 van de vorige eeuw is er een jaarvergadering geweest van de vereniging te Dornach. Het enige wat er van die jaarvergadering was te vinden was de rekening van de notaris vanwege zijn aanwezigheid op de vergadering. Verder geen verslagenen / of notulen, niks , nada, nul.
In de jaren negentig ben ik daar samen met wat anderen ingedoken. De toegang tot het archief in Dornach werd geweigerd in zake deze zaak. Je kwam er niet in. Terwijl nergens is vermeld dat je speciale toestemming of bevoegdheden moet hebben om toegang te krijgen tot het archief in Dornach, toen in elk geval niet. Hoe de zaken er nu voor staan is me niet bekend. Maar destijds liep je tegen een muur van onwil op.
Hetzelfde gold ook voor de kwestie van het uitzetten van Ita Wegman, en Elizabeth Vreede, na dergelijke zaken zoeken werd je niet in dank af genomen.
Dat is dus op z’n zachts gezegd niet oprecht in de wereld staan.
De hele discussie waarin de medische sectie van het Goetheanum oordeelde over Thomas Mayer zijn boek “Corona-Injecties vanuit spiritueel gezichtspunt” ISBN 9789492326751 Niet deugde, want niet wetenschappelijk onderbouwd is in mijn subjectieve belevenis werkelijk een farce. Je kunt namelijk aan de titel op de omslag aflezen dat het geen wetenschappelijk boek is: Vanuit Spiritueel gezichtspunt staat er luid en duidelijk, wat wil je nog meer.
En is het niet zo dat juist dat Antroposofen er op wijzen dat er via andere wegen gemeten moet worden dan via de reguliere wetenschappelijke weg?
Dan is het gewoon ronduit hypocriet om te gaan roepen dat het niet wetenschappelijk verantwoord is wat Mayer met zijn bevindingen heeft gedaan…
Haike, ik heb het over het tijdschrift Das Goetheanum, niet over het bestuur of de medische sectie van het instituut Das Goetheanum. Dat boek van Thomas Mayer heb ik niet gelezen. Dat ook daar divers over wordt gedacht verbaast me overigens niet.
Ok misverstandje mijnerzijds. Maar Das Goetheanum is toch een voortvloeisel van wat er in de vereniging gebeurt, of is gebeurt??
Maar afgezien daarvan lopen er blijkbaar lieden rond in Dornach die er geen belang bij hebben dat de waarheid aan het licht komt.
Mayer vind ik een aanrader voor zo’n boekenwurm als jij 😊, is bij Nearchus te bestellen.
Het is mij niet duidelijk of het weekblad Das Goetheanum (nog altijd?) een ledenblad van de AAG is, welke men tegen betaling kan krijgen of dat het tegenwoordig zo is dat iedereen dat blad kan kopen. Het lijkt erop dat het laatste überhaupt het geval is bij de digitale editie. Bij een tijdschrift, wel dan niet een ledentijdschrift, is het met name van belang wie – op welke voorwaarden – kopij mag aanleveren en hoe het met het redactiebeleid staat. In de korte tijd dat ik het blad volg bevalt me tot nu toe in ieder geval de diversiteit aan opvattingen die ik er in aantref. Vergelijkingsmateriaal: Motief van AViN.
Nog meer vraagtekens heb ik wat dat dat aangaat bij het medium Goetheanum TV. Hoe is dat voor wie georganiseerd?
Misschien zal ik het boek van Mayer eens aanschaffen.
Een verregaand oordeel over het weekblad Das Goetheanum heb ik echter zeker nog niet, daarvoor is het voor mij nog te vers, heb ik er nog te weinig van gezien. De abonnementsprijs van Goetheanum TV is verder tamelijk hoog.