Dat is iets wat de mens tegenwoordig maar heel moeilijk inziet. De mens denkt: waarom zou ik mij bekommeren om wat zich in de geestelijke wereld afspeelt? Als ik sterf ga ik hoe dan ook de geestelijke wereld in, dan zal ik wel zien en horen, wat daar is! – In ontelbare variaties kunt u dat horen, die gemakkelijke manier: Ach, wat zou ik mij voor mijn dood druk maken om het geestelijke! Ik zal wel zien wat daar is; want dat kan immers niets veranderen aan mijn verhouding tot de geestelijke wereld, of ik mij er hier mee bezighoud of niet!
Zo is het echter niet. De mens die zo denkt, zal een schemerachtige en duistere wereld kennen leren. Hij zal niet veel kunnen onderscheiden van wat u beschreven vindt in mijn boeken over de geestelijke werelden. Want dat de mens hier in de aardse wereld zijn geest en ziel verbindt met de geestelijke wereld, dat maakt hem pas vaardig tot zien, doordat hij zich hier daarop voorbereidt. De geestelijke wereld is daar; de vaardigheid erin te zien, moet u zich hier op aarde verwerven, anders bent u blind in de geestelijke wereld.
Bron: Rudolf Steiner – GA 107 – Geisteswissenschaftliche Menschenkunde – Berlijn, 22 maart 1909 (bladzijde 257)
Eerder geplaatst op 28 juni 2018 (7 reacties)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Als je alle boeken over nde’s ofwel bde’s leest krijg je van de meeste mensen heel andere verhalen te horen/lezen.
Misschien is dat omdat Steiner in een andere tijd leefde? Maar dit soort uitspraken zijn voor mij precies datgene wat ik in mijn voorouderlijke familielijn achter me heb gelaten. Ik ben niet voor het opgeheven vingertje. Dit klinkt wederom een beetje als het prediken van hel en verdoemenis maar dan in wat mildere vorm. Het enige wat dat soort uitspraken in mij oproept is hopeloosheid. Net alsof de mensheid er binnen afzienbare tijd toe komt om zich tijdens het leven al een goed beeld te vormen van de geestelijke wereld. De meeste mensen hebben al genoeg op hun bordje. En natuurlijk zou het ontzettend helpen als iedereen uit zou gaan van reïncarnatie en karma. Maar het grote gevaar wat daaraan kleeft is dat dan de keuzes niet meer gemaakt worden vanuit ‘vrijheid’ naar wederom vanuit angst. Dan kun je ook de Liefde (met een hoofdletter) niet wezenlijk leren kennen.
Ik begrijp soms niet waarom hij sommige uitspraken heeft gedaan op deze manier.
Maar goed, dat was 1909. En voor mijn gevoel heeft hij nog heel erg veel ontwikkeld na die tijd. Als ik op zoek ben naar een gedachte van Steiner over iets dan merk ik dat ik het vaak probeer te zoeken in de laatse 6 a 7 jaren van zijn leven.
Maar het grote gevaar wat daaraan kleeft is dat dan de keuzes niet meer gemaakt worden vanuit ‘vrijheid’ naar wederom vanuit angst.
Je kunt toch vanuit vrijheid besluiten je angst te overwinnen??
Ja dat kan, maar dan moet je dat bewustzijn op andere gebieden ook hebben. Echte vrijheid gaat samen met het bewustzijn . Daarvoor heb je over ” vrijheid een ander idee. Ik denk ook” als antwoord aan Cornelia ” dat er vele zonder enigermate van geloof aan een hiernamaals, een bijna dood ervaring hadden.
Het gaat hier niet om zoezegd verdoemenis te prediken , maar om
het allerbelangrijkste wat Steiner de mensen wil doen inzien die geen geestelijkeontwikkeling genoten hebben en wat zeer moeilijk is , namelijk de duisternis en blindheid waarin deze mensen zullen belanden na hun dood .
Je zou ook kunnen zeggen dat de BDE een vervangmiddel is , oftewel een geschenk of zie het als een kleine inwijding voor degenen die het overkomt .
Soms voel ik intens de drang om het ( innerlijk ) uit te schreeuwen tegen sommige mensen , hou je bezig met het geestelijke want jullie verdwalen allemaal na de dood , iets wat natuurlijk niet kan .
Wat heb je de bde mooi verwoord Henri, want ja, er gaat toch altijd een groot trauma of ongeval aan vooraf.
En dat “uit willen schreeuwen” (haha uiterlijk) ja, dat voel ik ook vaak en nee, jammer genoeg mag ik dat dan weer niet en wordt dan weer meegenomen de diepte in om te blijven stoeien in het zoeken wat de ander aangeeft en waar de onwil een stukje breekbaar wordt.
En als het dan “zomaar” mooi uitpakt, voel ik me wonderlijk blij… Zo was er een vriend van me eerder in het jaar gestorven. En door alle humor uitdagingen en vertellen heen, bleef altijd weer “Er is niks na de dood”, maar jij mag jouw mening hebben (op z’n haha hollanditus zal ik maar zeggen).
Lange tijd zag ik hem niet in de andere wereld tot op een avond hij in beeld kwam, toen ik in de vertellingen aan het lezen was over het leven tussen de dood en de nieuwe geboorte… hij kwam luisteren… Hoe mooi is dat?
Een heel mooi geschenk in de eerste plaats aan jou , zie ik hierin Mayamaria , omdat jij er weet van hebt , en niet alleen maar een geloof zoals de anderen het zouden willen hebben en niet kunnen . Mijn gewweze overbuur liet zich eens ontvallen eens in een babbeltje ” er is er nooit geen enkele teruggekomen om het te komen vertellen …” zo gaat dat , aan hun niet maar aan zij die weten wel .
Dankje Henri
Nog eventjes… Ik zat af te wegen hoe ik het kort kon vertellen…
Als jong kind zag ik dat iedereen kon zien. Ik raakte ervan in de war omdat mensen met twee talen spraken. De woorden die uit hun mond rolden en hoe ze van binnenuit tegelijkertijd iets heel anders vertelden.
Op mijn zesde besloot ik om niet meer naar de buitentaal te luisteren, omdat ik me in de binnenkant veilig voelde. En beide lukte gewoon niet.
Na mijn 40ste besloot ik met hulp van drie lieverds, de worsteling aan te gaan om beide te willen horen en moest lange tijd eerst mijn grote aversie voor de buitenkanten te zien overwinnen.
En zoals ik iedereen altijd antwoordde “Het is mijn wereld niet”, begon toen ik Steiners vertellingen begon te lezen zo’n 7 jaar terug, dankzij mijn onvoorwaardelijke gevoel van vertrouwen in hem, een opening te komen… ajajaj het is mijn wereld wel…
Bij veertig begint het leven toch pas? zeggen ze? 😇
Haha Haike