Een zielseigenschap die voor de ontwikkeling van de mens van heel bijzondere betekenis is: het gevoel dat verering (devotie) genoemd wordt. Wie dit gevoel aankweekt of het door een gelukkige gave van de natuur al bezit, heeft daarin een goede basis voor zijn bovenzinnelijke kenvermogens. Wie als kind of in zijn jeugd met innige bewondering naar mensen kon opzien die voor hem de belichaming waren van hoge idealen, heeft iets in de bodem van zijn ziel waarin bovenzinnelijke kenvermogens zeer goed kunnen gedijen. En wie als gerijpt mens in zijn latere leven naar de sterrenhemel kijkt en daarin met onvoorwaardelijke overgave en bewondering de openbaring van hoge machten voelt, die maakt zich daardoor al rijp voor inzichten in de bovenzinnelijke wereld. Hetzelfde is het geval bij iemand die in staat is de krachten te bewonderen die in het menselijk leven werken. En van grote betekenis is het wanneer we ook nog op rijpe leeftijd tot in de hoogste gradaties verering voor andere mensen kunnen voelen, wier waarde we vermoeden of menen te kunnen zien. Alleen daar waar een dergelijke verering bestaat kan een venster op de hogere werelden opengaan. Wie geen verering op kan brengen, zal op zijn weg naar kennis beslist niet ver komen. Voor wie niets in de wereld erkenning wil geven, blijft het wezen van de dingen een gesloten boek.
Bron: Rudolf Steiner – GA 13 – DIE GEHEIMWISSENSCHAFT IM UMRISS (bladzijde 364-365)
Nederlandstalige bron: De wetenschap van de geheimen der ziel / Inzicht in hogere werelden (Over de inwijding of initiatie) – (blz. 265-266)
Vertaald door Wijnand Mees
Rudolf Steiner / Werken en voordrachten
© 1998 Stichting Rudolf Steiner Vertalingen
Tweede druk 2004 / Derde druk 2011 / Vierde druk 2019
PS. Laatste zin in originele Duitse tekst: Wer nichts in der Welt anerkennen will, dem verschließt sich das Wesen der Dinge.
Vertaling Wijnand Mees: Voor wie niets in de wereld erkenning wil geven, blijft het wezen van de dingen een gesloten boek.
Vertaling Frits Wilmar: Voor hem, die niets in de wereld wil waarderen, verbergt zich het wezen der dingen.
Ik vind de vertaling van deze zin door Frits Wilmar beter.
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Voortreffelijk uitgedrukt door Steiner. Mijn waardering…
En überhaupt: ere wie ere toekomt. Dat vond Rico Verhoeven ook toen hij voor Badr Hari gehouden werd. Start het filmpje op: 17 minuten en 30 seconden.
Ja, leuk, die grap met Rico Verhoeven.
Ja blijft leuk, Ridzerd.
Het lijkt een tautologische stelling, maar toch klopt het:heb eerbied voor het eerbiedwaardige. Daar moet je oog voor ontwikkelen en hart voor hebben.
Heeft de uitdrukking ‘ere wie ere toekomt’ een Bijbelse achtergrond? Dat wordt weleens gesuggereerd met een verwijzing naar een brief van Paulus: Romeinen 13:7. Dat de notie van Romeinen 13 tegenwoordig zwaar onder druk staat, is overigens begrijpelijk.
Tot slot: het spreekt vanzelf om verering en eerbied niet te verwarren met dweepzucht.
Wat je geeft is wat je krijgt maar wat je zelf krijgt bepaalt tot bepaalde hoogte ook wat je te bieden hebt.
Verering is zogezegd een gedeelde verantwoordelijkheid.
Dat ben ik niet met B eens – ik beschouw verering als een persoonlijke, innerlijke ervaring waar je soms niet eens direct een reden voor kan vinden. Het kan een persoon in je omgeving betreffen, waar je een diep innerlijk gevoel van respect en openheid voor ervaart, terwijl je misschien nog niet eens weet waar dat mee samenhangt. En het kan ook zijn dat je je dat wel realiseert en dat houd je dan innerlijk bij je. Dat geeft je dan een gevoel van verering voor de betreffende persoon, dat zich uit in respectvol handelen.
Ehm… Ik bedoel dat bijvoorbeeld de vereerde persoon in jouw voorbeeld dat zeker zal voelen en ervaren wat jij beschrijft en het op die manier een wisselwerking is tussen alle mensen die eerbied.
[Voor wie niets in de wereld erkenning wil geven, blijft het wezen van de dingen een gesloten boek.]
Klopt het als ik zeg dat je alleen kunt erkennen wat je eigen wezen kan herkennen?
Ik vind dat woord erkennen geen goede vertaling in dit verband.Zie mijn PS onder het citaat.
Persoonlijk vind ik erkenning en eerbied wel erg verwant.
Lijkt me een hele goede vraag B, die je daar stelt. Ik denk dat je daar een waar woord uitspreekt. Als de ander jou niet ziet, zal die jou ook nooit kunnen erkennen.
B. In mijn ogen is erkenning toch iets anders dan eerbied.
Ik erken bijvoorbeeld dat Max Verstappen een geweldig goede autoracer is. Maar het zou toch raar zijn als ik zei ik heb verering of eerbied voor Max Verstappen. Ik heb niet eens bewondering voor hem, want ik vind die hele autoracerij een nutteloze en overbodige zaak.
Maar dan heb je toch eerbied voor zijn vakbekwaamheid of toewijding?
Wat waardeer je in Max Verstappen ?
Zijn vakbekwaamheid kan ik nog wel waarderen, maar als geheel heb ik geen waardering voor de autosport en voor hem ook niet. Hij heeft geloof ik ook een privevliegtuig waarmee hij rondreist alsof hij de president van Amerika is.
Is hij niet van jongs af aan ‘gemouleerd’ door zijn vader?
Hij is nog maar 24!
Ja, die vader is net zo’n halve zool. 😀
😂
Dit bewonder ik dan weer wel:
https://axed.nl/max-verstappen-weigert-te-knielen-bij-black-lives-matter-protest-legt-uit-beelden/