Door bepaalde mensen wordt steeds weer in de wereld op de bazuin geblazen: Democratie moet de hele culturele wereld veroveren. De democratisering van de mensheid brengt redding; daarvoor moet men nu alles kort en klein slaan, zodat de democratie zich over de wereld kan verspreiden.
Ja, als mensen gewoon zo blijven leven dat ze de dingen alleen maar benaderen als begrippen, dat wil zeggen, volledig opgaan in het begrip democratie, dan hebben ze het begrip democratie net zoals ik het als definitie van de mens aangevoerd heb: Een mens is een wezen dat twee benen heeft en geen veren – zoals een geplukte haan.
Want ongeveer evenveel als degene, die met zo’n definitie komt, van mensen weet, weten de mensen die tegenwoordig de glorie van de democratie verkondigen. Men houdt begrippen voor werkelijkheden. Daardoor is het echter gemakkelijk mogelijk dat de illusie de plaats van de werkelijkheid inneemt in het mensenleven, doordat de mensen in slaap worden gesust door begrippen.
Dan geloven ze, hun streven gaat er naar uit, dat iedereen zijn wil kan uiten door de verschillende democratische instellingen, en merken ze niet dat deze democratische structuren zo zijn dat een paar mensen altijd aan de touwtjes trekken, de anderen worden echter getrokken.
Maar omdat hen altijd wordt verteld dat ze in een democratie leven, merken ze niet dat ze worden getrokken, dat enkele individuen aan de touwtjes trekken. En deze individuen kunnen des te beter aan de touwtjes trekken als de anderen allemaal geloven dat ze zelf trekken, ze worden niet getrokken. Dus men kan mensen heel goed in slaap wiegen met abstracte begrippen en ze geloven het tegenovergestelde van wat de werkelijkheid is. Juist daardoor kunnen de duistere machten het beste werken. En als eens iemand wakker wordt, dan wordt hij gewoon genegeerd.
Bron: Rudolf Steiner – GA 177 – Die spirituellen Hintergründe der äußeren Welt / Der Sturz der Geister der Finsternis – Dornach, 28 oktober 1917 (bladzijde 264-265)
Eerder geplaatst op 11 augustus 2020 (6 reacties)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Maar dit kan haast niet anders.
Als je naar gelijkheid streeft en een ‘alle stemmen gelden’ dan spreek je over rechten en de wet is iets dat gehandhaafd moet worden en alleen al dat systeem neemt verantwoordelijkheid bij burgers weg.
Veiligheid wordt geregeld van buitenaf hoe bijzonder is dat eigenlijk en welke invloed heeft dat op de ontwikkeling van mensen.
Het is weer zoiets waar je op vele manieren tegenaan kan kijken.
Ik sprak een oude vrouw die vertelde dat ze tijdens de quarantaine heimwee had naar de oorlogstijd. Want toen ‘hadden we elkaar’.
Democratie zou moeten gaan over verbinding maar soms denk ik dat democratie egoïsme in de hand kan werken.
@Bernard
Zit je nu de glorie van democratie te verkondigen onder een citaat dat de verborgen machtsverdeling uitlegt die momenteel zo onverhuld aan het licht aan het komen is..?
Als de rest van het citaat dan ook klopt, ga je deze vraag van mij negeren.
Dit commentaar moest onder Bernard maar lijkt verkeerd geland . Vreemd, want er stond echt in rode letters antwoord op Bernard boven m’n reactie voor ik op verzenden klikte
Als je tegensputtert ben je vaak lid van een partij die in zijn geheel tegensputtert. Dat is democratie! En zeker niet de glorie van de democratie; maar er zijn partijen die hun politiek inzicht misbruiken om invloed of zelfs macht te hebben. En zelfs in partijen met politiek inzicht zijn vaak mensen uit op hun financiële belangen en niet op wat goed zou zijn voor de ontwikkeling in de samenleving.
Ik zeg altijd maar: mensen zijn en blijven mensen – welk politiek systeem je ook hebt!
@Bernard
Als je een ander standpunt vertaalt in tegensputteren, dan is dat al weinig democratisch.
Goede commentaren onder de eerdere plaatsing van 11 augustus 2020. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een recente boekuitgave van de Amerikaanse socioloog, politicoloog en filosoof Francis Fukuyama: Het liberalisme en zijn schaduwzijden – Verdediging van een klassiek ideaal. (Ben het aan het lezen.) Hoe begint de 21e eeuw er op wereldschaal uit te zien? En hoe werd daar in de eeuw daarvoor, bij het slotdeel van de 20e eeuw, al over gedacht? Wat waren toen toekomstscenario’s? De muur viel (1989) en de koude oorlog kwam ten einde. Er waren toen mensen die dachten dat daarmee ‘De Geschiedenis ten Einde kwam’ en ‘De Laatste Mens’ ten toon werd gesteld (1993, essay van Francis Fukuyama) en dat daaruit sprak dat het vergezicht van de wereld één grote liberale democratie zou (moeten) zijn. Hier een recensie van Fukuyama’s laatste boek van de intellectueel Bas Heije: Hoog tijd voor zelfbeheersing, leert Fukuyama ons over het liberalisme (NRC Handelsblad, 7 juli 2022). Bij het interessante boek en de prikkelende recensie vallen flink wat kritische kanttekeningen te plaatsen.
Grappig plaatje trouwens onder het Steiner citaat, Ridzerd.
Hoe kan iemand nou antroposoof zijn en tegelijk Steiner (deels) ongelijk geven..?
Dat gebeurt met enige regelmaat door diverse mensen, B. Grondig onderzoek heeft mij geleerd dat Steiner ook op maatschappelijk en sociologisch gebied zeer deskundig en ter zake was.
En om misverstanden te voorkomen: wat Steiner ook in het bovenstaande citaat stelt onderschrijf ik volledig.
Daar sluit ik me bij aan…
Omdat je dan pas aan de normen en waarden voldoet die Steiner zelf stelde. Hij zei namelijk dat je hem niet zomaar klakkeloos moest geloven, maar moest gaan onderzoeken of het klopt wat hij verkondigde.
In de vertaling van Leen Mees: ‘Het is prima als je me niet gelooft, maar neem dan wel de moeite om me dan ook niet niet te geloven…
Als iemand deze tekst van het citaat heden ten dage zou schrijven ergens dan werd het een complot denker genoemd.
Tegenwoordig wordt Steiner dat zelfs door verscheidene antroposofen of antroposofisch ingestelde mensen (deels) voor de voeten geworpen.
Maar het thema en item dat Steiner hier terecht aansnijdt is dus heel actueel. Neem bijvoorbeeld een hedendaags boek van de Britse filosoof John Gray: De ziel van de marionet – Een zoektocht naar de vrijheid van de mens (Een korte boekrecensie.)
Om te beginnen is het al hilarisch te denken dat je vrij mag kiezen. In het stemhokje mag je enkel kiezen voor kandidaten geselecteerd door de particraten. Dat zijn steevast brave jaknikkers. Wie tegensputtert, zie je niet op de kieslijst.
Als je tegensputtert ben je vaak lid van een partij die in zijn geheel tegensputtert. Dat is democratie!
Op zich is stemmen een eerlijke, veilige en fatsoenlijke methode om besluiten te nemen voor het gemeenschappelijke.
Net als dat geld een prima middel is om de waarde van producten te bepalen.
Dus op de middelen of methodes is weinig aan te merken, zolang het iedereen voor de wind gaat.
Pas als er conflict, crisis of ziekte optreedt, of armoede en verval, wordt er gekeken naar de oorzaken, en dan worden de methodes en middelen als oorzaak aangewezen, terwijl die juist een generatie lang voor vooruitgang en welvaart en welzijn hadden gezorgd.
Het lijkt meer op een cyclus, die steeds weer een nieuwe ronde maakt, omdat een democratie ongeveer net zo lang leeft als een samenlevende generatie mensen.
Het zou zinnig zijn om jongeren te vragen wat zij onder een ideale samenleving verstaan. Ik denk dat daar voor deze tijd de sleutel ligt.
Uiteraard gepaard gaan met de skills van alle andere generaties en daarbij ook nog eens met weer een groei van nieuwe culturen en samenkomen van juist oude en/of verre culturen.
Wat dat betreft lijkt het een uitrol van het wereldkarma, verbindingen van vele levens vormen een groot web, en daarbij ironisch genoeg met het directe handelen verbonden middels de nieuwste technologieën waarmee we allemaal zichtbaarder en machtiger worden.
Mijn beeld ook van de incarnatie van Ahriman, als de vleesgeworden manifestatie van onze eigen angsten en overlevings-mechanismen. Terwijl we eigenlijk liefdeswezens zijn.
Zulke wezenlijke verschillen zijn niet met het blote oog te zien en ook niet in abstracte begrippen te gieten. En daarom ook moeilijk uit te leggen.
Topaas en B., zie deze opmerking van Pieter Witvliet van 11 augustus 2020. En democratie houdt meer in dan alleen kiesrecht.
Ja precies. Het is het hoe een ding gehanteerd wordt, en niet het ding zelf.