Waar de gelegenheid zich voordoet voor bepaalde wezens, daar zijn ze er altijd. Wanneer een persoon boosaardige, slechte gevoelens verspreidt, dan zijn die slechte, kwaadaardige gevoelens ook iets dat om hem heen leeft en wezens aantrekt die er slechts op wachten, zoals een of ander fysiek wezen op voedsel wacht. Ik heb het ooit vergeleken met het feit dat er in een schone kamer geen vliegen zijn; maar als er allerlei voedselrestjes in de kamer zijn, dan zijn er vliegen. Zo is het met de bovenzinnelijke wezens: je hoeft ze alleen maar het voedsel te voeren.
Bron: Rudolf Steiner – GA 102 – Das Hereinwirken geistiger Wesenheiten in den Menschen – Berlijn, 1 juni 1908 (bladzijde 186)
Eerder geplaatst op 21 juli 2019 (1 reactie)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Jeetje ja….dat is iets wat ik soms toch ervaar en de strijd moet aangaan. Het negeren is vaak toch het beste. Soms blijft iets hangen wat mij toch pijnlijk aan het hart ging. Dan is het vaak berusten en afwachten of ik daar iets mee moet doen. Soms is het nodig om de dingen helder te maken maar dan komt het niet van een boosaardige invloed, dan werken de helende krachten.
Het lijkt mij ook dat negeren het beste is. Als iemand een beledigende opmerking naar mij maakt, is het diegene die dat doet en daar laat ik het dan graag bij; zelf geen reactie geven! Ik denk er wel eens over na wat de betreffende persoon gezegd heeft, om misschien datgene waar het over ging eventueel te verbeteren. Maar ik reageer niet.
Een enkele keer kwam de persoon er op terug met excuses, die ik dan ook met liefde aanvaarde.
Boos, of boosaardig. Wel een verschil.
Ik zou boos onder een menselijk gevoel scharen, en boosaardigheid meer een voorbedachte rade, dus met denkwerk erbij.
Je boos kunnen voelen is gezond, maar boosaardigheid niet.
Daar heb je wel een punt, maar het cultiveren van de kleine en gewone boosheid gevoelens kunnen uitgroeien tot iets groters. Op dat punt is het dus toch belangrijk wakker te blijven en jezelf te verliezen.
Om jezelf daarin niet in te verliezen………bedoel ik!
Als je boosheid onderdrukt of wegredeneert heb je denk ik de grootste kans op groeiende boosheid.
Als het er mag zijn, en gezien wordt, houdt het vaak vanzelf op.
Als er niets mee gedaan wordt en alleen onderdrukt, of ontvlucht, of weggeredeneert, als het boze gevoel in het onderbewuste nestelt, heb je volgens mij de grootste kans dat het een eigen leven gaat leiden in de persoon.
*-geredeneerd
Klopt! Je beloont alleen maar iemand als je op een beledigende opmerking ook weer beledigend reageert! Nooit doen!!! Wat iemand zegt en hoe, hoort bij degene die dat zegt. Uit zelfrespect daar niet op ingaan, tenzij het een adequate opmerking is die met respect wordt uitgesproken.
Er kan terechte boosheid zijn. Dan is het zaak om dat uit te praten; dat geeft dan een hele opluchting. Maar pas op om zich in de boosheid te verliezen, dan is te ervaren hoe die boosheid tot grote proporties groeit en je overweldigt!
B….ik bedoel niet dat het weg wordt geredeneerd, ik bedoel dat je bewust er naar kijkt en dan kom je tot een gedegen besluit wat je ermee doet. Het is juist het omvormen van emoties die uit de hand kunnen lopen als je niet op een afstand en met je ik leert te bekijken. Ongecontroleerde emoties ? Rudolf Steiner geeft hier veel aanwijzingen hoe je deze kunt omvormen @
Maria-Leonie
Ik denk zelf dat de wortel van pure boosaardigheid (ofwel psychopathie of totale gewetenloosheid) heel diep en gekronkeld zit en reikt tot in de eerste levensjaren. Het machtigste kwade genius is meestal een diep gekrenkt kind.
Een jong kind kan niet op een afstand naar zichzelf kijken.
Die dissocieert van de boosheid die er niet mag zijn of genegeerd wordt.
Die ervaart schuld en schaamte, en verstopt zijn of haar ziel achter gemaakt gedrag.
En achter dat masker voor de overleving, ontstaat een veilige ruimte voor het smeden van plannen.
B het is niet eenduidig vast te leggen. Je hebt kinderen die heel goed kunnen waarnemen op jonge leeftijd. Ik heb heel jong veel overdacht en waargenomen. En daarnaast ook geestelijke waarnemingen gehad. Hetzelfde zie ik bij mijn kleinkind die kleuren waarneemt en weet wat ze betekenen als ze veel rood of bruin daarin gewaarwordt. Alles heeft toch te maken met iemands persoonlijke ontwikkeling. Een akelige jeugd hoeft niet een boosaardig kind of mens te te zijn. Het kan juist een mens meer invoeling en bewustzijn te weeg brengen.
Correctie, een akelig kind ontwikkeld zich niet per definitie tot een boosaardig mens!
klopt, een akelige jeugd hoeft niet altijd boosaardigheid teweeg te brengen maar andersom bedoelde ik het, aan boosaardigheid ligt meestal trauma ten grondslag.
Ik noem maar wat, een concentratiekamp, of incest is bijvoorbeeld wel even wat anders dan een ‘lastig’ gezinslid.
Ik vind dat je mijn woorden verdraait, ik heb nergens ‘akelig kind’ gezegd, en dat zou ik sowieso nooit over een kind zeggen.
Nee ik betrek akelig kind niet op jou….en bedoel je nu dat iemand incest of een concentratiekamp heeft meegemaakt boosaardiheid ontwikkeld? Ik snap er werklijk niets meer van.
@Maria Leonie
Ik wil het wel beter uitleggen maar dan wordt het te lang voor hier.
Het gelijke herkent zichzelf, boosaardige mensen trekken andere boosaardige mensen aan.
Kijk naar je vrienden en zij vertellen wie jij bent. Kijk naar de mensen tot wie jij je aangetrokken voelt en ze vertellen wie jij bent. Maar kijk ook naar de mensen die jij niet aantrekkelijk vindt. Zij zijn een tegenpool van jou.
Het is een kosmisch principe, het principe van correspondentie. Zo is er ook dat wat één is in zichzelf. Je kunt het nergens vinden omdat het niet plaats of tijd gebonden is. Maar je kunt je er wel door laten aantrekken. (Overeenstemming vinden)
Heus, de kosmos werkt volgens logica. Er is niks geheimzinnigs aan. Voor zover er sprake is van geheimzinnigheid is dat je eigen onbegrip. Op het moment dat je dát wat één is herkent in je medemens begrijp je het. Dan zie je wat je zelf BENT in je medemens. Iets mooiers is er niet.
Het gelijke heeft geen zelf.
Het authentieke unieke vormt het zelf.
Niemand is 100% gelijk aan een ander.
De zon staat ook niet in een seconde op het hoogste punt. Je kan niet oordelen over het karma van een ander. Wat de 1 boosaardig noemt kan de ander als dapper en sterk ervaren. Wie vrij is van zonde werpe de eerste steen. Om te begrijpen wat boosaardigheid is, moet je eerst onderzoeken hoe onberispelijk je zelf bent.
Zelfs het gelijke heeft een zelf. Het is een op gelijke wijze een zelf zijn. Waarmee de mens is ontsnapt aan oorzaak en gevolg (karma). Dat is wat er geleerd/gezien kan worden in dit leven.
Ik hoef slechts te onderzoeken hoe ik zelf in het leven sta, niet hoe onberispelijk ik ben. In dat onderzoeken heb ik ondervonden dat de remedie tegen (bijvoorbeeld) jaloezie is jaloezie te laten zijn. Het is ons gemoed wat leermeester is.
Ik zie hier totaal geen oordeel in wat zwerver hier zegt? Naar mijn idee vertaal je de dingen op een bijzondere manier.
Alles spiegelt zich aan jezelf, daar kun je dus jezelf zien. Daardoor kom je tot je zelf.
Maria-Leonie
Klopt, ieder oordeel is over een andere zelf. Daarom is trachten een onberispelijk persoon te worden een zinloze actie. Ons ‘zelf’ kent een weergave in de geestelijke wereld. Is dat ‘zelf’ een boosaardig persoon, dan wordt dit zelf in oorzaak en gevolg (karma) gehouden. Oorzaak en gevolg kunnen niet anders plaats hebben dan in de TIJD.
Boosaardige gevoelens (het onderwerp) kunnen dan ook alleen maar betrekking hebben op een gedachte toekomst of een onverwerkt verleden. TIJD! Het intellect is ons gegeven om over die dingen na te denken. Ik hoef boosaardige personen niet te veranderen, ik hoef alleen maar mijzelf te veranderen. Ontsnappen in fysieke zin (de persoon) aan de tijd, dat gaat niet. Maar in geestelijke zin kun je je wel onttrekken aan de tijd. Door niet rancuneus te zijn naar personen die mij onheus hebben bejegend in het verleden en door geen boosaardige plannen te maken voor in een toekomst.
De mens die dit zorgvuldig betracht zal op enig moment bemerken dat hij zich aangetrokken voelt tot gelijksoortige mensen. Ik oordeel boosaardige mensen dan ook niet, ik zie mijzelf niet weerspiegelt in boosaardige mensen. Misdaad trekt mij ook in het geheel niet. Niet omdat ik onberispelijk ben (dat is onmogelijk), maar omdat ik het plezieriger vind om met mensen om te gaan waarin mijn eigen WEZEN weerspiegelt zie.
Ik ben de draad kwijt.
Maar na drie keer lezen dacht ik misschien heeft ze het over acceptatie.
Maar ik raak vaker in de war in de gesprekken onder de citaten.
Ik interpreteer boosaardigheid als een collectief fenomeen waar zowel de dader als het slachtoffer als alles daar tussenin een aandeel en een uitdaging in hebben.
De eerste reactie op iets slechts is bij de meesten iets als ‘ zo ben ik niet’ of ‘dat zou ik nooit doen’ etc. Maar dat weten we helemaal niet, we hebben allemaal nog lang niet alles meegemaakt en zolang we nog leven weten we nooit waar we in bepaalde omstandigheden toe in staat zouden zijn.
Zelfverheerlijking is Luciferisch.
De Christelijke manier van kijken naar het kwaad is er een met compassie. Met geraaktheid, en interesse, geen verhevenheid.
Met een verantwoordelijkheidsgevoel en bezorgdheid. Geen oordeel idd. Maar ook geen buitensluiting of verhongering. Demonen moeten uithongeren, maar de mens van wie ze bezit maakten, niet.
We zijn er niet om ons af te wenden van elkaar maar om elkaar te zien en begrijpen