Het is toch eigenlijk echt zo dat de progressieve theologie van de negentiende eeuw, omdat ze in moderne zin wetenschappelijk wilde worden, Christus verloren heeft en dat de theologie blij was uiteindelijk nog de “eenvoudige man van Nazareth” te hebben. De Christus was slechts “de hoogste mens op aarde”. Men kon zich geen voorstelling meer maken van de inwoning van Christus in Jezus.
En zo is eigenlijk de ontwikkeling sinds de vierde eeuw na Christus een verloren gaan van de verbinding tussen de mens en Christus op die levende manier, zoals het was met velen in de eerste eeuwen van het christendom. En zo kwam het ook dat men uiteindelijk de inhoud van de evangeliën steeds minder en minder begreep. Het zou de mensen die in de eerste eeuwen van het christendom leefden heel vreemd zijn voorgekomen om te spreken van tegenstrijdigheden in de evangeliën.
Het is alsof iemand alleen het beeld van een menselijk gezicht van voren kent, en nu zou iemand hem een foto brengen van het profiel van het gezicht en hij dan zou zeggen: ‘Dat kan niet het beeld zijn van dezelfde mens.’ – Zo zou het de mensen van de eerste eeuwen na Christus zijn voorgekomen, als men tegen hen gesproken zou hebben van tegenstrijdigheden in de evangeliën. Ze wisten heel goed dat de vier evangeliën alleen het beeld van vier verschillende kanten beschrijven. – De man van de huidige tijd zou zeggen: ‘Dit zijn vreemde voorstellingen, ze zijn van alle kanten verschillend.’ – In de geestelijke wereld is alles nu eenmaal veel rijker.
Bron: Rudolf Steiner – GA 224 – Die menschliche Seele in ihrem Zusammenhang mit göttlich-geistigen Individualitäten – Praag, 29 april 1923 (bladzijde 136)
Eerder geplaatst op 12 april 2019
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Een práchtig citaat!
😀👍
Toevallig las ik dit in Veldman” biografie Rudolf Steiner” hoe hij niet begrepen werd toen hij het ” oude ” christendom afschafte. De Christus impuls centraal wilde stellen.