Bovenal brengt de karmagedachte met zich mee– dat volgt geloof ik rechtstreeks uit onze beschouwing van gisteren– dat wij ons niet door een toeval in de maatschappij geplaatst moeten voelen. We moeten ons niet toevallig op onze plaats in het leven gesteld voelen, we moeten ons realiseren dat er als het ware een onbewust wilsbesluit ten grondslag ligt aan de plaats die we innemen; dat we in zekere zin, voordat we dit aardse bestaan betraden, in de geestelijke wereld tussen dood en geboorte, als resultaat van onze vorige incarnaties, het wilsbesluit hebben genomen– dat we alleen weer vergeten zijn toen we bezit namen van ons lichaam– om die plaats in te nemen waarop we nu staan.
Het is dus het resultaat van ons eigen voorgeboortelijke, vooraardse wilsbesluit, dat we op deze plaats in het leven staan en dat we de drang hebben om juist die tegenslagen en moeilijkheden te ontmoeten die ons treffen. Als we dan van de wet van het karma overtuigd raken, kan het niet anders dan dat we in bepaalde zin affiniteit of zelfs liefde gaan ontwikkelen voor de positie die we in het leven hebben ingenomen, wat die positie ook mag zijn.
Wordt vervolgd
Bron: Rudolf Steiner – GA 135 – Wiederverkörperung und Karma und ihre Bedeutung für die Kultur der Gegenwart – Stuttgart, 21 februari 1912 (blz. 88-89)
Nederlandse uitgave: Werkingen van het karma (blz. 295-296).
Vertaald door Anton de Rijk en Hans Schenkels met een nawoord van Hans Peter van Manen.
Stichting Rudolf Steiner Vertalingen. Tweede druk 2004
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Dit is zo’n mooi citaat.
Ik ben zelf ook zo vaak in valstrikken terecht gekomen. Jarenlang heb ik me verdiept in ‘daders’ en ‘het lot’.
Ik bleef hangen in gedachten over rechtvaardigheid en veroordeling.
Ik dacht dat ik slachtoffer was en een pechvogel, een zondebok etc
Nu op de helft van dit leven zie ik pas dat iedere ervaring de realiteit is, ongeacht welke grond die ervaring heeft.
Een realiteit waar ik zelf deel van uitmaakte, waar ik zelf bij was.
En in plaats van wijzen naar de dader ben ik meer gaan kijken naar de reden waarom ik in die posities beland was geraakt.
En bij alles waar mijn menselijke verstand een schuldige aanwijst, of een oorzaak buiten mijzelf, weet mijn ziel dat dat eigenlijk niet klopt.
Het enige wat een mens uit een depressie kan helpen is dankbaarheid.
Als je bijna alles kwijt bent door je passiviteit weet je pas waar je voor leeft.
In die zin heeft geld zowel alles als niks met werken te maken.
Het is maar een voorbeeld, een ieder groeit in bewustzijn op geheel eigen wijze, en geld is bewustzijn.