Wanneer wij niet diep in onszelf het gevoel aankweken dat er iets hogers bestaat dan wij zijn, zullen we ook niet de kracht in ons vinden om ons tot iets hogers te ontwikkelen. De ingewijde heeft zich de kracht verworven om zijn hoofd te verheffen tot de hoogten van het inzicht, enkel doordat hij zijn hart tot de diepten van de eerbied, van de devotie heeft gebracht. De hoogte van de geest kan alleen beklommen worden als we door de poort van de deemoed gaan. Ware kennis kun je alleen bereiken als je geleerd hebt deze kennis te achten.
De mens heeft zeer zeker het recht zijn oog naar het licht te keren, maar hij moet zich dat recht verwerven. In het geestelijk leven bestaan er evengoed wetten als in het materiële leven. Wrijf met een bepaalde stof langs een glazen staaf en hij wordt elektrisch geladen, dat wil zeggen, hij krijgt de kracht om kleine deeltjes aan te trekken. Dat is een natuurwet. Wie iets van natuurkunde heeft geleerd, kent dit gegeven. Op dezelfde manier weet iemand die de beginselen van de geesteswetenschap kent, dat ieder gevoel van waarachtige devotie dat we in onze ziel ontwikkelen, een kracht oproept die ons vroeger of later verder kan helpen op de weg naar inzicht.
Wie gevoelens van devotie als aanleg in zich draagt, of wie het geluk heeft dat ze hem door een juiste opvoeding zijn ingeplant, die brengt veel mee wanneer hij later in zijn leven de toegang tot hogere inzichten zoekt. Wie zo’n voorbereiding niet meebrengt, ondervindt al bij de eerste stappen op de weg naar inzicht moeilijkheden, als hij niet door zelfopvoeding die stemming van devotie krachtig in zichzelf tracht op te wekken.
In onze tijd is het bijzonder belangrijk dat dit punt de volle aandacht krijgt. Onze beschaving neigt meer tot kritiek, tot oordelen en veroordelen dan tot devotie, toewijding en eerbied. Het is al zo dat onze kinderen veel meer bekritiseren dan ze met hart en ziel vereren. Maar iedere kritiek, iedere veroordeling verdrijft de krachten van de ziel tot hogere ervaring evenzeer als ieder gevoel van eerbied ze ontwikkelt.
Daarmee wil niets ten nadele van onze beschaving zijn gezegd. Het gaat er hier beslist niet om kritiek uit te oefenen op deze beschaving waarin wij leven. Juist aan het kritisch vermogen, aan het zelfbewuste menselijke oordeel, aan het ‘beproef alles en behoud het beste’ hebben wij de grootheid van onze cultuur te danken. Nooit zou de mens het tot de wetenschap, de industrie, de transportmiddelen of de rechtsverhoudingen van onze tijd hebben gebracht als hij niet voortdurend kritiek had uitgeoefend, bij alles de maatstaf van zijn oordeel had aangelegd. Maar wat wij daardoor aan uiterlijke cultuur hebben gewonnen, moesten we betalen met een overeenkomstig verlies aan hogere kennis, aan spiritueel leven. Met nadruk dient te worden gezegd dat het bij hogere kennis niet gaat om verering van mensen, maar om verering van waarheid en inzicht.
Bron: Rudolf Steiner – GA 10 – De weg tot inzicht in hogere werelden (blz. 22-23)
Rudolf Steiner / Werken en voordrachten onder redactie van Frans van Bussel, Michel Gastkemper en Roel Munniks
Vertaald door Marijke Buursink. Met toelichtingen van Leo de la Houssaye en Roel Munniks.
Rudolf Steiner / Werken en voordrachten © 1991 Stichting Rudolf Steiner Vertalingen Vierde, herziene druk 2007 Zevende druk 2021 Typografie Françoise Berserik Zetwerk Henk Pel Omslagillustratie door Henk Hage, aquarel (29,6 × 26,5 cm) Druk: RaddraaierSSP Bindwerk: Boekbinderij Abbringh isbn 978 90 829998 1 5 / nur 743 Uitgave Steinervertalingen www.steinervertalingen.nl
Duitstalige link:http://fvn-archiv.net/PDF/GA/GA010.pdf#page=20 (blz. 20-22)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
“Iedere kritiek, iedere veroordeling verdrijft de krachten van de ziel tot hogere ervaring.”
Hoe vaak staan we daar bij stil in onze tijd, waar meningen en meningen over meningen alom in het rond knetteren? Er is kritiek en kritiek. Een kritische analyse kan ook opbouwend zijn, als het de bedoeling is de zaken te verbeteren en de pijnpunten weg te werken. Waarom focussen we zo graag op wat mis gaat? Het doet me denken aan die anekdote uit het Nieuwe Testament. Onderweg zagen Christus en zijn volgelingen een dode hond liggen. De anderen haalden hun neus op voor het stinkende lijk, maar Christus zei: kijk eens welke mooie parelwitte tanden die hond heeft. In alles iets positiefs proberen te vinden, dat moet echt wel sterke krachten in een mens opwekken. Het zou de eerste gedachte moeten zijn waarmee we opstaan…
Ja, vooral op internet en op tv valt het mij op dat de mensen verschrikkelijk veel kritiek op elkaar hebben. Als er niets te kritiseren valt, dan zoeken ze iets om kritiek te leveren. Het lijkt wel of velen denken dat het een teken van intelligentie is als men overal kritiek op heeft. Zo van: ‘Hoor mij eens, hoe scherp ik zie wat er allemaal fout is in de wereld.’
Ik denk dat als we in onszelf met liefde bekijken hoe kritiek en negativiteit zich omzetten in onze eigen verwarrende emoties, al we dat in onszelf erkennen, er om lachen en het met evenveel zelfliefde aten afvloeien, als we zien hoe dat bij onze naasten leidt tt ontspanning en begrip, dat we dan met evenveel liefde en humor begrijpen hoe dat in andere mensen óók ontstaat. En nog belangrijker, dan gaat het vanzelf dat we zien dat het met die kritische gesteldheid van de wereldbevolking wel meevalt.
Er is een enorm verschil tussen wat internet bij een klein deel van de bevolking uitlokt en dat wat je van de meeste mensen, in echte situaties, krijgt🙏🏻
Dit citaat stamt uit 1909, maar het had bij wijze van spreken gisteren gezegd kunnen zijn!
Steiner spreekt zich uit over dat het gaat om ‘verering van waarheid en inzicht’, maar ook over wat waarheid en wat het juiste inzicht is kunnen de meningen verschillen, het hangt vaak af vanuit welk gezichtspunt je het benadert. Het woord ‘verering’ geeft m.i. dan ook aan dat je voortdurend open moet staan voor, op zoek moet blijven naar de essentie!
[Dit citaat stamt uit 1909, maar het had bij wijze van spreken gisteren gezegd kunnen zijn!]
waarheid kent geen tijd
de geest doodt de tijd
Dat heeft ook te maken met intrinsieke eerbiedwaardigheid en terechte en oprechte eerbiediging daarvan. In een mooie voordracht, ik weet even niet meer welke, sprak Steiner eens over het lagere en hogere zelf in een zin die niet, zoals dikwijls gebeurt, exclusief op een verticaal proces, op vinden van een eigen hogere zelf is gericht, maar juist op horizontale menselijk interactie is gebaseerd: aandacht voor bijzondere kwaliteiten van medemensen die in bepaalde opzichten verder zijn dan jijzelf en waarin jij jouw hogere ik kunt her- en erkennen.
Precisering van een zinsdeel van de laatste zin: “… die daarmee in bepaalde opzichten …”
-in bepaalde opzichten- is goed gezegd. Want meestal is de éen verder in dit, en de ander weer verder in dát, enzovoort
[…niet gaat om verering van mensen, maar om verering van waarheid en inzicht.]
ook zo’n Babylonische…
Want op het moment dat je ontzag krijgt voor de geestelijke wereld, krijg je het automatisch op de juiste manier voor mensen.
Ik kan meer met hoe het in de bijbel staat (ben er niet mee opgevoed maar ben er uit mezelf vaker in gaan lezen).
Daar wordt gevraagd of je leeft voor het aangezicht van anderen of voor de aangezicht van God.
Volgens mij is het dezelfde boodschap als bovenstaande regel van Steiner maar in een net iets ander woordenjasje.
‘achten’
Mooi hoe het getal acht een beeld laat zien van een harmonie tussen geest en materie, een rondgaande lijn die kruist in het midden. Als een cirkel met een hart.
De acht beeldt eigenlijk een heel mens uit.
‘vieren’
De vier zou dan de tijd uitbeelden.
Als ik ernaar kijk denk ik ja zou kunnen, een verticale lijn als symbool van leven en een zeis-vorm erdoorheen als symbool voor de dood.
(Tis maar een interpretatie.)
Putin zei vandaag:
‘we already witnessed a war in Europe started by the NATO’
Echt, het patroon is zo overduidelijk, het patroon dat bij de eerste wereldoorlog begon. (of iets ervoor) Het is dezelfde oorlog.
mogen deze laatste twee comments weg? Ik was emo door de engste persconferentie ooit