Het materialistisch wereldbeeld hoeft niet waar te zijn, maar draagt wel een kern van waarheid in zich. Over die kern van waarheid kan men zeggen: wat het materialisme over de mens zegt, dat zal werkelijkheid worden wanneer het materialisme zegeviert. Het is aan ons mensen om het materialisme met een andere wereldbeschouwing te overwinnen.
Het is helaas niet zo eenvoudig dat we kunnen beweren dat de materialistische wereldbeschouwing onjuist is; het is namelijk zo dat het aan ons mensen is om het materialisme, niet in de vorm van een weerlegging in gedachten maar door daden te overwinnen.
Bron: Rudolf Steiner – GA 254 – Die okkulte Bewegung im neunzehnten Jahrhundert und ihre Beziehung zur Weltkultur – Dornach, 7 november 1915 (bladzijde 265)
Deze vertaling is van John Hogervorst. Dit citaat heb ik overgenomen van https://www.antrovista.com/verdieping/citaat-van-de-dag.html (verzorgd door Renée Zeylmans)
Eerder geplaatst op 18 november 2017
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Mooi. Steiner legt hier uiteen wat het verschil is tussen ‘materialistisch’ en ‘materieel bezig zijn’. Het eerste is het idee van geestkracht uit materie halen en de tweede de materie bevruchten met het idee ervan.
Ik vind dit heel moeilijk. Wat voor soort daden bedoelt hij dan?
Wat ik ondanks het gevoel van liefde en waarheid dat zijn zelfgeschreven boeken
voor mij hadden en hebben, ondanks het feit dat Steiner voor mij altijd de basis heeft gegeven
voor mijn leven, mijn bodem waarop ik sta omdat ik ondanks mijzelf voel dat het diepe waarheid is.
Ondanks al dat, zoek ik al mijn hele leven naar de juiste daden. En ik zit, hoewel ik mezelf dat altijd kwalijk neem, liever te lezen, dan dat ik in aktie kom. Ben liever in gedachten bezig om mezelf te beschouwen in hoe ik met zaken en mensen omga.
Natuurlijk doe ik van alles, maar eerlijk liever niet. Ga liever in mijn eentje wat dan ook doen.
Wat er voor mij ondanks de inspiratie ook vaak achter blijft
is een gevoel van wanhoop. Een veel te hoge berg die ik moet beklimmen. Een bij voorbaat tekort schieten in wat ik ook probeer. En als we als mensen, en ik als onderdeel daarvan het niet goed of snel genoeg doe dan is de mensheid gedoemd.
En ik maak deel uit van die mensheid. Voor mij gaat het niet op van als ik mijn eigen zieltje maar red. We zijn met zijn allen. Wat voor zicht heb ik daar op?
Hoe weet je nou wat je doen kunt? Wat je ook doet, het kan nooit genoeg zijn. Er zijn zoveel uitspraken van hem over alles wat er zou moeten, dat ik er af en toe echt heel somber van word.
Het lijkt allemaal veel te zwaar. Te veel, te hoog gegrepen voor 1 mens.
Dit kan toch nooit zijn bedoeling zijn geweest?
Mijn eigen houvast hierin is dat ik geloof in de gedachten wereld. Dat je in jezelf dingen helder kunt krijgen door objectief te zoeken. En vooral met compassie en respect voor alles. Wat iets anders is dan instemming.
Dat wat ik in mij verwerf aan lichtpuntjes dat dat in onze gemeenschappelijke denkwereld ook lichtpuntjes geeft die door anderen weer opgepikt kunnen worden. Zodat ik toch mijn steentje bijdraag. Het gaat uiteindelijk toch over
licht maken? Beter kunnen zien? Bewustzijn ontwikkelen?
Hoe zien degenen die dit lezen dit?
Cornelia, ik herken wel veel in wat je schrijft. Ook mij vergaat het zo dat ik bij het werk van Steiner het gevoel krijg dat ik van alles zou moeten doen en veel tekortschiet. Maar ja, anderzijds is het wel zo dat wij door het lezen en overdenken van antroposofie toch ook al heel wat doen waar 9 van de 10 mensen niets mee te maken wil hebben. Of er wel enige interesse voor hebben, maar er toch niet aan toe komen om zich erin te verdiepen. Dus we kunnen maar beter erin berusten dat we veel niet kunnen, maar kijken naar wat we wel kunnen.
Dag Cornelia,
Ik heb het grote geluk dat ik toen ik klein was, groot ben gebracht met kinderliedjes zoals deze: http://www.liedjeskist.nl/liedjes_a-z/m-liedjes/k_moet_dwalen.htm
Als je wat scherper naar de tekst kijkt dan gaat dat eigenlijk over de individuele mens en zijn ontwikkeling. Ten opzichte van die individuele mens blijft de ander (in zijn ontwikkeling) staan. Het leven gaat langs bergen en dalen.
Er ws een tijd dat ik niet of nauwelijks in staat was om mijn eigen huishouden te doen, met als gevolg dat ik inplaats van een hele woonkamer maar een halve woonkamer bezocht met de stofzuiger.
En al was ik lang op de hoogte dat accepteren dan de beste oplossing is, (het gaat zo als het gaat) was ik toch boos op mezelf, dat ik niet een hele woonkamer had gezogen.
En terwijl ik een glas water stond te drinken was er plots een stem die zei: Wees tevreden over wat je wél hebt gedaan, wat je niet hebt gedaan is niet zo interessant om energie aan te besteden, en boos zijn kost ook energie, zonde, werd er gezegd. Plus dat je emotie dan jou de baas is….
En lezen? dat is blijkbaar jouw manier om een berg te beklimmen wat daar verkeerd aan is, kan ik niet ontdekken. En ja Steiner heeft het misschien veel over dat we daar aan moeten denken, en dat het goed is om zus of zo te handelen, en vertelt over de eventuele consequenties indien anders gehandeld wordt….
Maar een citaat wat ooit ook op deze site langs is gekomen is, is er een waarin hij zegt we hebben tijd, en misschien is die niet oneindig, maar voor mezelf dacht ik, toen ik dat hier las, dan zijn mij vast nog wel een paar incarnatie’s gegund….
Dank jullie voor de reacties. Ik loop al 45 jaar in mijn eentje rond met al dit gebeuren. Mijn omgeving denkt anders. Het is fijn om reacties te krijgen van mensen die zich hier ook mee bezig houden op dit niveau.
Geeft een beetje kaders aan mijn zwemtocht. Dank.
O, Ingmar. Dank je. Hier ga ik mee rondlopen. Jouw reactie is geplaatst terwijl ik hiermee be,ig was. Dus had m nog niet gezien.
Terughouding is ook moeilijk voor me. 😊
Dank je. mijn reactie op je woorden zou zijn dat je het taalgebruik van Steiner moet zien in de tijd waarin hij sprak, voor het publiek van die tijd. Bovendien spreekt hij in het duitse taalgebied en kunnen wij verward raken met het werkwoord ‘moeten’. Vertalers doen hun best maar de uitkomst is meestal een vertaling die in het Nederlandse oor wellicht als dwingend ervaren wordt. Het was 100 jaar geleden ook he? Een groep geinspireerden moest bezield worden met een sterke impuls – occulte zaken die verborgen waren tot dan toe – zo krachtig, dat wat uit de handen van deze eerste toehoorders kon komen ook echt zo diep ‘uitgegraven’ moest worden dat het een zaadje voor een hele lange tijd kon worden. Dat vraagt – ik fantaseer nu maar zonder er bij te zijn geweest- om krachtige taal, sterke beelden en een appel aan een sluimerend vermogen. Veel ‘moeten’ dus.
Dan komt die hele 20ste eeuw er overheen, psychologie, oorlogen, moderniteit etc etc…. En opeens komt die ‘toon’ van Steiner als van een lang vervlogen tijd van strenge kerkvader over. Want immers, nu, in deze tijd, is veel gerealiseerd en heeft het zaadje een solide bedding gevonden. spiritualiteit is al bijna een gepasseerd station met al die kernfysica en opengebroken psyche van de mens. We kunnen, kortom, nu ‘normaal’ spreken over deze dingen:-)
Tot slot: met elk gebaar naar je naasten, eerlijke zelfreflectie, het water geven van een plant, het knikken naar iemand op straat, het vergeven van een vriend, het voeden van de lijf, het meedenken met deze tijd, het staan voor je zelfstandige overweging, het aaien van een hond en god mag weten meer…….ben je goed bezig:-) In alles wat wij doen, denken en voelen, kunnen we, zonder enige moeite, onze intenties door laten stromen en meebouwen aan het huis.
Wees niet zo streng voor jezelf. Je bent maar een medebouwer en mag fouten maken:-)
Herkenbaar hoor. Steiner zijn werk is eigenlijk een grote aanwijzing naar hetgeen waar hij zelf alles vandaan haalt. Dat je ‘daar’ mee in contact komt is veel belangrijker of zelfs het enige belangrijke en dan kom je vanzelf uit bij wat voor jou goed is. Voor de een is dat hardcore antroposofie maar voor de ander is het een heel ander iets.
Mooie omschrijving. In deze tijd staan veel mensen op die menen occulte zaken uit te dragen. Ze bevolken youtube:). Voor mij is steeds leidend of ze integer zijn. Of ze hun luisteraar aanzetten tot de blik naar binnen, inspireren om met de medemens in verbinding te staan en hen volledig vrij te laten in de eigen kracht te gaan staan. Ik meen dat ik integriteit aanvoel omdat ik oa het werk van Rudolf Steiner ken. Ik ken weinig occulte leraren die zo’n ongelofelijke liefde uitdragen naar alles dat leeft, van mineralen tot aan de mens en zelfs ‘verder’. Alles staat bij hem in een verband van afhankelijkheid en samenwerking.
Van wie hij dat weer heeft, geen idee, maar hij staat in een opmerkelijke traditie occultisten.
Dus daden, die bewijzen dat de geest van invloed is op de materie.
Dus niet alleen betwisten dat materialisme voldoende kennis/inzicht/gereedschap oplevert, maar ook initiatieven tonen die het tegendeel bewijzen.
Nou, bedenk daar maar eens voorbeelden van…
Dat zit principe zit overal in verweven dus de voorbeelden beslaan ieder thema en zijn talrijk.
Nou wat zou je denken van het moment van overlijden van een mens? Al die atomen en moleculen die zo geordend hun werk deden, stoppen er mee, sterker nog; het valt helemaal uit elkaar en er blijft uiteindelijk niks van over….
Sterven is natuurlijk gezien geen eigen initiatief.
Dat doet er helemaal niet toe, of dat wel of niet zo is. Het is een heel duidelijk waarneembaar proces dat; wanneer de Geest zich terugtrekt uit de fysieke materie, die helemaal niks meer voorstelt.
“Uit stof zijt gij geboren en tot stof zult gij weer vergaan”. Dat klopt, maar dat betreft alleen maar het fysieke deel waar in die mens een tijd verblijft hier op Aarde.
Ik vind dat je daarmee het fysieke lichaam en materie in het algemeen, te kort doet.
Je zou het menselijke, fysieke lichaam, in plaats van een op zichzelf staand voertuig dat er mee stopt als wij dood gaan, ook kunnen zien als onderdeel van een veel groter geheel. Een geheel dat er baat bij heeft dat het in een continuerende cyclus bewoond is en liefde ontvangt.
Wie zegt dat jou waarneming, met je zintuigen, van uiteenvallende atomen de werkelijke verbanden illustreert?
Als hogere wezens als wij net zo zouden denken, dan zouden zij ons als een nietszeggend systeem zien, welke bij tijd en wijlen gebruikt wordt om hun eigen verheven bewustzijn te manifesteren. Dan zou de mens niet meer zijn dan een jas die je koopt en daarna weer weg gooit.
Materie verdient, net als wat wij geestelijk noemen in onszelf, onze liefde en aandacht, zoals wij dat verlangen van hogere wezens.
Materie kent een bewustzijnsontwikkeling zoals wij mensen, in de ogen van hogere wezens, ook hebben.
We helpen elkaar in een groot verband, ook al willen we soms niet herinnerd worden aan wie wij eonen geleden zelf ook waren.
Als ik schrijf dat De Geest (“het Geestelijke”) superieur is aan de materie bedoel ik niet maar tot aan de hiërarchie van de mens en daar boven niet of zo..
Dat de materie zijn waarde heeft ontken ik geenszins als ik schrijf dat als het fysieke lichaam uit elkaar valt als de menselijke geest zich daar uit terug trekt. Daar kun je anders over denken, en dat is prima, maar empirisch gezien is dat voor iedereen zichtbaar en gewoon een onderdeel van het grote Geestelijke geheel zonder welke waarde dan ook daarvan te willen bagatelliseren.
Voor mijzelf heb ik al lang bedacht dat ik mijn huidige fysieke lichaam met respect en waardering wil achterlaten als de tijd daar is, en bedanken voor wat het me allemaal in deze incarnatie heeft gebracht, dat is wel het laatste wat ik er voor kan doen..
En aangezien er geen enkele uitvaartverzekering is die mijn uitvaart wil verzekeren (tenzij ik bereid ben een extreem hoge premie te betalen) gezien mijn medische biografie, zal ik dat zelf moeten doen, dat kost wat moeite financieel gezien, maar die inspanningsverplichting ga ik graag voor mijn lichaam aan.
Ik begrijp je gezichtspunt!
Wat een mooie laatste zin.
Misschien is één ingang/voorbeeld het besef dat ons denken in nauw verband werkt met onze stofwisseling en dat werkt van beide kanten.
Dat alles met alles verbonden is, en dat het isoleren van bepaalde materialen zonder in oogschouw te nemen dat het allemaal onderdelen zijn van hetzelfde levende organisme eigenlijk de basis wegneemt van de wetenschap.
Materialisme rust wat dat betreft alleen op het verleden en kijkt niet naar het heden maar projecteert conclusies die gebaseerd zijn op berekeningen uit het verleden op de toekomst en gaat pas verder met onderzoeken als die conclusies niet uit blijken te komen of ‘niet naar wens zijn’. Gaat dan nog een stapje verder de materie in door methodes te ontwikkelen die ervoor zorgen dat de toekomst voldoet aan de uitkomsten van de berekeningen die zijn gemaakt op basis van onderzoeken uit het verleden.
Wat er in het heden gebeurt doet er dan niet toe, oh wat werken we hard, alleen helaas onbewust zonder tegenwoordigheid van geest.
Zoiets is het maar ik zit ook maar hardop te denken en onderzoeken en ook dat is voortdurend in beweging en afhankelijk van het geheel, dus veranderlijk.
Het paradoxale in deze tijd is dat de ellende van de gevolgen van materialistische overheersing het in velerlei situaties onvermijdelijk maakt vanuit de tegenwoordigheid van de geest te gaan handelen. Tenzij je bij de pakken neer gaat zitten natuurlijk.
‘Life begins at the end of the comfort zone.’ geldt voor iedereen en op alle niveau’s, in de hele gelaagdheid van de opbouw van leven.
Ik dacht opeens ach ja, tuurlijk, dit kunnen we hier niet weg laten…
https://www.statenvertaling.net/zoek.php?q=vlees+geest&delen%5B%5D=2&delen%5B%5D=3&in=v
Als je in reïncarnatie gelooft, en daarbij gelooft dat materie verdichte geest is, dan kom je niet uit onder de conclusie dat al ons DNA verbonden is. Want als ik meerdere levens heb gehad als man en of vrouw heb ik vast ook kinderen gebaard en terwijl ik stierf, leefden zij door en plantten zich voort. Dus terwijl ik weer naar de hemel ging, ging een stukje van mijn DNA door op aarde.
Misschien dat dat ook bedoeld wordt met -houden van-. Je houdt dan immers letterlijk materie bij je van je voorouders.