We hebben duidelijk het tijdperk aangegeven waarop de feitelijke vorming van de menselijke gestalte plaatsvond. Dat was in het midden van de tijd van Atlantis, en we hebben er ook op gewezen dat in vroegere tijden, met name in veel vroegere tijden, de uiterlijke mens een grote beweeglijkheid had. We wezen erop hoe hij niet alleen zijn ledematen kon bewegen, maar ook door innerlijke krachten groter kon maken, enzovoort.
Nu zal het – zoals gisteren ook al vermeld – voor het hedendaagse bewustzijn een grote gruwel zijn, als zulke dingen worden gezegd over de vroegere aarde en de mensheid. U kunt het hier ook zien, dat zelfs in de kring van leerlingen van de geesteswetenschap er bij de voordrachten naar gestreefd wordt om bepaalde waarheden heel voorzichtig, geleidelijk, in kleine doses te ontwikkelen: ze zijn dan gemakkelijker te verteren.
Bron: Rudolf Steiner – GA 105 – Welt, Erde und Mensch – Stuttgart 11 augustus 1908 (blz. 111)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 