Zoals we onder bepaalde voorwaarden dienaar van de kwade machten van ziekte en ongeluk kunnen worden, zo kunnen we ook dienaar worden van de geestelijke wezens die gezondheid en groei bevorderen, die in onze wereld bloeiende, levengevende krachten uit de geestelijke wereld zenden. Want het is immers een materialistisch bijgeloof dat de lichamelijke hygiëne, de externe faciliteiten alleen de gezondheid bevorderen.
Alle gebeurtenissen in het fysieke leven worden gedirigeerd door de wezens en machten van hogere werelden, die hun krachten voortdurend de fysieke wereld inzenden, ze binnenstromen, de krachten die in zekere zin vrij werken, op mensen of op andere wezens werken als gezondheidsbevorderende of als voor gezondheid en groei schadelijke wijze.
Leidend met betrekking tot deze processen in gezondheid en ziekte zijn bepaalde geestelijke machten en wezens. Maar de mens wordt in het leven tussen dood en nieuwe geboorte medewerker van deze machten; en we kunnen, als we ons op de juiste wijze daartoe voorbereid hebben, de gelukzaligheid genieten eraan mee te werken om de voor gezondheid en groei heilzame krachten uit de hogere werelden in onze fysieke wereld binnen te laten stromen (Duits: hineinzuträufeln).
Bron: Rudolf Steiner – GA 141 – Das Leben zwischen dem Tode und der neuen Geburt im Verhältnis zu den kosmischen Tatsachen – Berlijn, 4 maart 1913 (bladzijde 162-163)
Eerder geplaatst op 17 juli 2017 (3 reacties)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Goede aanvulling op de huidige eenzijdige kijk op gezondheid. Dank hè wel Ridzerd.
je
Joost 👍
” . . . . we kunnen, als we ons op de juiste wijze daartoe voorbereid hebben, de gelukzaligheid genieten eraan mee te werken om de voor gezondheid en groei heilzame krachten uit de hogere werelden in onze fysieke wereld binnen te laten stromen” – en dan nu nog: Hoe?
Over het boze… De man op het bde filmpje van Stroes vond ik indrukwekkend… Voor mezelf heb ik de boze krachten in de andere wereld niet echt gezien en hoorde er voor het eerst over in de tijd “dat het in was” via radio en tv.
Mijn bde was op mijn tweede jaar met daarna tot mijn vierde nachtelijke dromen over de kosmos. Het was de wereld waarin ik opgroeide en het was niet zo makkelijk om in de wereld te leven waar in mijn omgeving de meeste andere mensen leefden. Als ik te bang werd of me bedreigd voelde door andere mensen trok ik bijv. mijn engellicht om me heen en zag hoe hzij twinkelend vragend me aankeek in een ongelooflijk liefdevolle beschermende grote lach. Zoals als hzij “verdrietig naar me kijkt”, ik voel hoe ik opnieuw “moet” beginnen en haha weer eens mijn gedrag en gedachten binnenste buiten en ondersteboven kan gaan keren.
Zelf beleef ik hoe bde-ers ieder op een eigen manier ervaringen heeft door hoe we allemaal zijn, zoals dat bij ons allemaal is. Bij mij is dit “een draadje naar de dood” zoals mijn levensliefde het noemde voordat hij te vroeg naar huis terugging.
De eerste die bij me binnenkwam was op mijn achtste. Een neef die ik niet kende en aan de andere kant van het land woonde. Hij was in paniek door ademnood, omdat hij in een goederenlift gestapt was om even snel bier te halen op zijn studentenfeest, Maar er was geen zuurstof in die lift. Ik snapte niet dat anderen (behalve mijn moedertjelief) dit eng vonden en ben toen gestopt met praten en begonnen met schrijven. De vele schriften heb ik op mijn 12de verbrand en is een ander verhaal.
Ik “wist en voelde” hoe ik beschermd werd door het zachte zingende licht, maar was van jongsafaan wel bang voor het boze door hoe ik door sommige mensen zomaar woordeloos werd uitgedaagd die akelig genoeg “met geweld mijn binnenste binnentrokken”. Toen ik jong was was dat verwarrend, het deed pijn en het verwarrende was dat ik “zag” dat die andere niet eens wist dat die me een klap had gegeven. Later werd het engerdererger maar niet minder verwarrend, door hoe ik zomaar aangevallen kon worden tot het leveren van een (sorry) ingemeen binnengevecht. Gewoon in een mensengroep die, wat ook eng was, er helemaal niets van meekregen of beleefden. Later leerde ik daar mee om te gaan.
Ik ben geschrokken van de man op die video, hoe dit in de andere wereld er in het echt uit kan zien, wat hier op aarde met ons allen levend, er op eenzelfde manier uitziet, alleen toch nog “onzichtbaar” voor velen…?
Voor mij voelt de tijd waarin we wereldwijd boembats terecht zijn gekomen door middel van een schaamteloze plandemie, hoe het boze een openlijke en wereldwijde aanval is op onze binnenkanten om die open te breken…