Ik voelde mijn vriendin als iets zonnigs in mijn leven

Tussen  de jongste dochter  en  mij  groeide geleidelijk een mooie vriendschap (In ongeveer de jaren 1879-1884 had Steiner in Wenen een vriend waar hij vaak bij de familie over de vloer kwam.Deze jongste dochter was een zus van die vriend. RvD). Ze  had werkelijk iets  van het  prototype  van een Duits meisje.  Het  ontbrak  haar  aan  iedere vorm  van  gemaaktheid,  maar  zij verenigde  in  zich een oorspronkelijke, lieflijke  natuurlijkheid met een  eerzame  gereserveerdheid.  En  die reserve van  haar  wekte in  mij een even grote  terughoudendheid.  We  hielden van elkaar  en wisten dat  beiden ook wel  heel  goed;  maar  we  konden  ook  geen van beiden onze  schroom  overwinnen  en uitspreken dat  we  elkaar  liefhadden. 

En zo  leefde onze liefde tussen  de woorden  die we wisselden,  niet  erin. Onze zielerelatie was naar  mijn  gevoel  allerinnigst;  maar  de mogelijkheid ontbrak  om  ook maar  één stap verder  te  gaan. Ik was  gelukkig met  deze  vriendschap;  ik voelde  mijn vriendin als iets zonnigs in  mijn  leven.  Maar  het  leven  heeft  ons later gescheiden.  Van  uren  van  genoeglijk  samenzijn  bleef  eerst  nog  een korte briefwisseling  over,  later  de weemoedige herinnering  aan  een gelukkige levensperiode.  Maar  het  was  wel  een  herinnering  die heel mijn  latere leven  telkens weer  uit  de  diepten van mijn ziel  oprees.

Bron (Duits): Rudolf Steiner – GA 28 – Mein Lebensgang (blz. 120) 

Nederlands: Rudolf Steiner – Mijn Levensweg (blz. 65-66 in PDF, in de papieren uitgave zijn de bladnummers anders)

Vertaald door Pim Lukkenaer Met een nawoord van Christoph Lindenberg

Rudolf  Steiner / Werken en voordrachten © 1994 Stichting Rudolf  Steiner Vertalingen