Wanneer het kind liefdevol ontwikkeld wordt doordat het steunt op de autoriteit, wanneer het kind voelen en willen leert door op anderen te steunen, de volwassenen, op de opvoeder en leraar, dan wordt op het juiste ogenblik, namelijk met de geslachtsrijpheid zijn eigen zelfstandig voelen en willen geboren. Ons voelen en willen kunnen we pas op de juiste manier ontwikkelen als we deze aan de ander, aan de mensen die voor ons als autoriteit gelden, ontwikkelen. Is er een te vroege zelfstandige ontwikkeling van de wil, dan komen namelijk ook bepaalde verborgen functies van de wil te vroeg en dat is schadelijk voor het hele leven. En tot intiemere wilsorganisaties kom je te vroeg wanneer er geprobeerd wordt, met name morele en religieuze impulsen te vroeg aan het eigen oordeel te onderwerpen.
Je kan niet anders zeggen dan dat het kind tot aan de puberteit moet leren, moreel te zijn door de invloed van morele en religieuze autoriteiten. Pas met de geslachtsrijpheid begint het ziele-geestwezen van de mens zo vrij van het lichaam te worden dat wij het aan het eigen oordeel kunnen overlaten. Wanneer je deze dingen tegenwoordig uitspreekt, krijg je vooral het vooroordeel van deze tijd tegen je. Toen ik in min of meer openbare lezingen deze zaak van het natuurlijke autoriteitsgevoel uitsprak in Duitsland, toen daar alles nog onder invloed stond van een schijnrevolutie, die geen echte revolutie geworden is, sprak men mij overal aan vanuit achtergronden die het liefst alle autoriteit zover mogelijk van kinderen vandaan wilden houden, die het liefst wilden dat het gedaan zou zijn met opvoeding en onderwijs en dat de kinderen onder elkaar op een democratische manier elkaar zouden opvoeden en aan elkaar leren. Ik moest daarop antwoorden dat kinderen dat helemaal niet willen; goed begrepen willen kinderen leiding, willen van een autoriteit houden en wat zich in hen ontwikkelt als liefde tot de autoriteit hangt met hun eigen natuur samen.
Bron: Rudolf Steiner – GA 301 – Die Erneuerung der pädagogisch-didaktischen Kunst durch Geisteswissenschaft – Bazel, 4 mei 1920 (bladzijde 148-149)
Vertaling: Pieter Witvliet. Voor zijn vertaling van de gehele voordracht zie: VRIJESCHOOL – PEDAGOGISCH-DIDACTISCHE ACHTERGRONDEN
Eerder geplaatst op 28 januari 2018 (1 reactie)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
…over Jimmy Rosenberg,
in 2007 kwam er een prachtige
Docu uit _getiteld The Father ,
The Son & The Talent.
Deze is nog te bekijken /beluisteren
op YouTube. (Downloaden)
Ja, inderdaad een prachtige docu. Ik had deze al gezien, maar misschien zijn er wel meer lezers die er belangstelling voor hebben. Dank voor de tip.
Ik vind het eigenlijk vaak wel leuk om “een goed gesprek” aan te gaan met jonge kinderen. Je krijgt soms hele wijze uitspraken waarvan je je afvraagt waar ze het vandaan hebben.
Maar ik begrijp uit dit citaat dat dit niet de bedoeling is. ik hoor jonge kinderen “voor te leven” en niet op basis van gelijkwaardigheid in gesprek te gaan. Ook wijsneuzigheid bij mijn eigen kind of vriendje vriendinnetje moet ik enigszins negeren zodat het niet wordt gestimuleerd.
Of heb ik dit verkeerd begrepen ? Wie weet leest Pieter Witvliet mee…
Je kunt in een gesprek met een kind het toch ook voorleven? Namelijk door dat het beleeft hoe je een gesprek op een positieve manier kan voeren, en ze er een goed gevoel aan overhouden.
Daar is wat voor te zeggen…
Ik kan jouw conclusie niet baseren op wat Steiner met autoriteit bedoelt. Hij ziet het m.i. als een onuitgesproken basisvraag die in kinderen leeft om iemand naast zich te hebben die vanuit haar/zijn persoonlijkheid ‘waarheid, schoonheid, goedheid’ voorleeft. Als je met kinderen praat zou dat in je antwoorden moeten kunnen doorklinken, niet geforceerd of bedacht, maar omdat dit echt in je leeft. Het is nog anders met de ‘gelijkwaardigheid’: aan de leerachten van de vrijeschool zegt hij: ‘de grootste leraar is het kind zelf’.
Wanneer je zijn uitspraken over ‘autoriteit’ leest, krijg je een indruk van wat hij daarmee bedoelde: autoriteit