Niet voor niets, niet zinloos heeft de antroposofische beweging de mensen gewezen op deze onzichtbare werelden, waarvan de mensen een deel zijn, waarin we voortdurend invloeden uitoefenen. U kunt geen woord spreken, geen gedachte denken zonder dat gevoelens in de ruimte een uitwerking hebben. Zoals onze daden in de ruimte werken, zo werken ook de gevoelens; ze doortrekken de ruimte en beïnvloeden de mensen en de gehele astrale wereld.
De mens is zich onder gewone omstandigheden niet bewust, dat een stroom van werkingen van hem uitgaat, dat hij een oorzaak is waarvan de uitwerkingen overal in de wereld zijn waar te nemen. Hij is zich er niet van bewust, dat hij daardoor ook onheil aanrichten kan, dat hij stromen van lust en onlust, van hartstochten en driften de wereld inzendt, die op andere mensen op zeer schadelijke wijze kunnen werken. Hij is zich niet bewust wat hij met zijn gevoelsleven teweegbrengt.
Bron: Rudolf Steiner – GA 88 – Über die astrale Welt und das Devachan – Berlijn, 28 oktober 1903 (bladzijde 27)
Eerder geplaatst op 29 december 2017
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Ik ken een situatie waar een moeder een indringend, alarmerend gevoel kreeg over haar zoon die in de VS was. Hij bleek op dat moment te zijn verongelukt.
Ja, zulke dingen hoor je wel vaker. 30 Jaar geleden werd ik midden in de nacht om ongeveer 2 uur wakker. Vlak daarna belde mijn broer dat mijn vader plotseling was overleden aan een hartaanval. Zeer frappant, want op die leeftijd werd ik ’s nachts nooit wakker, zeker niet om 2 uur.
Bijzonder! Ik hoop dat meer mensen dit soort ervaringen zullen plaatsen; want toen ik zo’n 20 jaar geleden met vrienden en kennissen over de ervaring die ik vermeldde sprak, kwamen er meerdere ter tafel. Het lijkt me dat daar al een boek over te schrijven valt.
Ik denk dat dit citaat ook een goede aanvulling is op het citaat wat over “Toeval” ging.
Ik heb heel wat van die ervaringen gehad en dat je er niet over praat ? Het is op de eerste plaats iets wat zeer kostbaar is en dan als je het toch verteld….moet het ook iets dienen ! Soms voedt het alleen de nieuwschierigheid bij mensen. Mensen met een bijna dood ervaring zwegen ook jaren en jaren.
Nieuwsgierigheid die prikkelt om onbekend terrein verder te gaan onderzoeken lijkt me helemaal geen slecht idee.
Ik wil wel een erover plaatsen.
Het betreft mijn vader, op dat moment 83 jaar oud. Ik kwam om pepaalde redenen al meer als twintig jaar niet meer thuis. Mijn ouders woonden in Limburg en ik boven in de kop van NH. Mijn vader had al jaren een hoge schoen, door een motorongeluk was zijn heup verbrijzeld en was een been korter dan de ander. Als hij de schoen uit had, liep hij daardoor op een speciale manier. Op een nacht werd ik wakker uit mijn slaap omdat er hard op mijn deur werd geklopt. Mijn vader kwam binnen verjong en liep op twee gezonde benen zoals ik hem als kind nog had gekend. Daarna verdween hij, loste het beeld op. Ik dacht, hij is overgegaan. Het vreemde was nu, dat bij na navraag , hij op dat moment nog leefde en ook niet ziek was. Dat gebeurde pas twee maanden later dat zijn dood plaats vond.