Laten we ons de indrukwekkende kalmte van een zee in rust voorstellen en dan stellen we ons dezelfde zee voor, wild bewegend en met woeste golven. En we stellen ons voor op een zinkend schip midden in deze vloedgolven in het aangezicht van de naderende onontkoombare dood.
Op zo’n moment niets te voelen – geen schrik, geen afgrijzen voor de dood – niets dan de wonderbaarlijke schoonheid van de ontketende elementen, de grootsheid van de schepping – wie dat kan, weet wat zielerust is.
Zulke beelden, zulke gedachten in hun hele grootte en volheid in ons laten leven, dat moeten we zo vaak mogelijk doen. En we zullen voelen hoe we één zijn met de schepping, hoe angst en schrik voor haar uitbarstingen van de elementen verdwijnen, en we zullen kracht putten uit alle obstakels die het leven ons brengt.
Bron: Rudolf Steiner – GA 266a – Aus den Inhalten der esoterischen Stunden / Gedächtnisaufzeichnungen von Teilnehmern – Band I: 1904 – 1909 (blz. 462)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 