In de fysiek-zintuiglijke wereld van “toeval” spreken, is zeker niet onterecht. En zo vast en zeker de zin geldt: ‘Er bestaat geen toeval’, als men alle werelden in aanmerking neemt, zo onterecht zou het zijn, het woord “toeval” af te wijzen als er alleen sprake is van de aaneenschakelingen van de dingen in de fysiek-zintuiglijke wereld. Het toeval in de fysieke wereld wordt namelijk teweeggebracht doordat zich in deze wereld de dingen in de zintuiglijke ruimte afspelen.
Ze moeten, voor zover ze zich in deze ruimte afspelen, ook aan de wetten van deze ruimte gehoorzamen. In deze ruimte kunnen echter uiterlijke dingen samentreffen, die in eerste instantie innerlijk niets met elkaar van doen hebben. Net zomin als mijn gezicht echt vervormd is, omdat het er in een oneffen spiegel vervormd uitziet, net zomin hoeven de oorzaken die een dakpan van het dak laten vallen, die mij – als ik net voorbij ga – verwondt, met mijn karma dat uit mijn verleden stamt, iets van doen te hebben.
Wordt vervolgd
Bron: Rudolf Steiner – GA 34 – LUCIFER- GNOSIS 1903-1908/ GRUNDLEGENDE AUFSÄTZE ZUR ANTHROPOSOPHIE UND BERICHTE – juli 1904 (bladzijde 362-363)
Eerder geplaatst op 28 oktober 2017
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Een goed citaat! Er wordt zó vaak gezegd dat iets ‘karma’ zou zijn.
Maar hoe is het dan als je door die dakpan een hersenschudding krijgt, een week lang niet naar je werk kunt terwijl daar dan net iets bijzonders gebeurt; ik noem maar iets. Kan iets dat wij geneigd zijn ‘karma’ te noemen, ook doodgewoon pech zijn?
Bernard, ja dat denk ik wel. Jaren geleden kende ik een oude antroposofe in Leeuwarden, die zeer veel van antroposofie afwist. Maar evengoed zei zij zeer stellig ‘toeval bestaat niet.’
Ik heb daar altijd aan getwijfeld, want stel nu eens dat er geen toeval bestond en dat alles het karma is, dan zou men bij alle ongelukken, tegenslagen enz. moeten zeggen: Ja , dat heeft hij of zij zelf veroorzaakt door fouten en slechte daden in vorige levens. Dat wil er bij mij niet in. En dat is maar goed ook, want anders zou men altijd concluderen: Dikke bult, eigen schuld. En dat is een zeer kwalijke zaak, want dan zou men mensen misschien wel heel onterecht gaan beschuldigen en veroordelen.
Ik merk het nog maar een keer op: Zaken die niet (zouden) bestaan, daar kan je het heel simpel niet over hebben, laat staan als gespreksonderwerp ter hand nemen. Want als iets niet bestaat heb je er ook nog nooit van of over gehoord, en kun je, je er geen enkele gedachte over vormen, laat staan aan besteden.
De wet van toeval is een wet die niet bestaat. Dat valt alleen te achterhalen door de andere geestelijke wetten te kennen en leren waar deze zich afspelen. Er is een plaats in de geest waar toeval afwezig is en dat is geen toeval. Het valt je toe.