Eén van de belangrijkste resultaten van de geesteswetenschappelijke kennis is de werking die het kan hebben op het menselijk karakter. De louter abstracte verstandelijke kennis ziet er eigenlijk uit als een kunstmatig uit was gevormde plantenwortel. Er komt geen plant uit voort, het is kunstmatig gemaakt door ons verstand. Alle kennis die we tegenwoordig zo vereren, hoe nuttig ze ook is en niet betwist moet worden, wordt kunstmatig gevormd door het verstand.
Uit de werkelijke plantenwortel groeit ook de werkelijke plant. En uit de werkelijke kennis, waardoor de mens zijn geest kan verbinden met de geestelijke wereld, groeit gaandeweg de hele innerlijke mens: de mens die begrijpt wat onzelfzuchtigheid, onzelfzuchtige liefde is en wat egoïsme is, en die vanuit dit inzicht de impulsen verkrijgt om in het leven te werken, om waar het juist is, te werken in onbaatzuchtigheid, of wanneer het voor hem zelf voor zijn leven nodig is, uit zichzelf te putten en bij vol bewustzijn, niets verhullend, dan dit egoïsme te ontwikkelen.
Bron: Rudolf Steiner – GA 231 – Der übersinnliche Mensch anthroposophisch erfaßt – Den Haag, 16 november 1923 (bladzijde 39-40)
Eerder geplaatst op 16 juni 2020 (1 reactie)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Ik begrijp het even niet, zijn karaktereigenschappen niet onderdeel van een ontwikkeling? Zijn ontwikkelde eigenschappen ten gevolge van opvoeding niet geestelijk vormende aan de mens? Of begrijp ik dit citaat helemaal verkeerd in zijn geheel?
Hoe ik het citaat lees is dat de investeringen die men maakt om zich de geesteswetenschappen eigen te maken als een zaadje in het verstand ontkiemt en die een verandering teweeg brengt in de mens waar de karaktereigenschappen van de mens in zijn oorspronkelijke natuurlijke balans brengt (onbaatzuchtig, onvoorwaardelijke liefde, zachtaardig enz.),
En volgens mij wat Steiner eigenlijk wilt zeggen is wanneer men zich verdiept in het eigen maken van de geesteswetenschappen dat men kan spreken over zowel het concept nurture en nature. Ook al is het niet aangeboren wordt het toch in je geboren.
Leonie, ik neem aan dat Steiner hier bedoelt dat geestelijke kennis een sterke werking kan hebben op de vorming van het karakter, maar dat wil niet zeggen dat vele andere zaken niet evengoed een werking kunnen hebben op het karakter. Ik denk dat hij in dit geval voornamelijk doelt op de overwinning van het egoisme. En de sterkste impulsen hiervoor komen uit geesteswetenschap en religie.
Hier kan ik wat mee ! Dank voor de toelichting.
Misschien doelt hij wel op het van alle oordeel ontdane wezen van ‘egoïsme’. Egoïsme is niet voor niets in de wereld. Niet alleen maar door het ahrimatische of luciferische. Die kunnen het wel proberen hun kant op te trekken/duwen. Het lastige in deze is: wat wordt er hier bedoeld met egoïsme? Ik denk dat Steiners begrip van egoïsme híer oordeelloos is en meer naar de kern van wat de functie ervan is voor de mensheidsontwikkeling. Alleen is het zo lastig voor jezelf uit te maken wat nou wat is. Ik worstel mijn hele leven al met deze vraagstelling. En ben er nog steeds niet uit.
Wat mij wel duidelijk is geworden is dat het steeds opnieuw innerlijke beschouwing vraagt, terwijl je daarbij ook de eigen reacties op die beschouwing bekijkt. Ik denk dat er in ieder van ons een redelijk vast patroon is over wat hoort, wat gewenst is, wat verwerpelijk is. Veel meer dan we ons realiseren. En in dat donkere gebied moeten wij zelf licht zien te brengen. Ik het licht is het voor bepaalde entiteiten een stuk lastiger werken.
Ik denk dat het zo is: Je moet wel eerst egoïstisch ZIJN, om boven egoïsme uit te kunnen stijgen.
Anders zou er immers geen kunst aan zijn, zou het maar een vormeloze boel worden.
Ja, dat bedoel ik met het als objectief gegeven in de mensheidsontwikkeling geplaatst zijn. Maar het blijft dan toch de vraag. Wat doe je ermee? Hoe krijg je dat in je bewustzijn? Op een eerlijke, niet jezelf voor de gek houdende manier?
door het beste voor jezelf te durven willen? daarmee beginnen?
In het licht bedoel ik.
Leen Mees zei ooit eens tegen mij: “Als je in een pikdonkere ruimte staat, en je kijkt naar beneden en je kunt niets van je eigen voeten waarnemen, heb je maar een klein kaarsje nodig om licht te brengen in die inktzwarte duisternis…”
Maar toen kwam het: “Zorg dat jij zelf dat kaarsje bent”
Om het licht in je zelf te kunnen genereren heb je wel een portie gezond egoïsme nodig… 😊