Voor het ‘Ik’ betekenen herinneren en vergeten iets van geheel dezelfde aard als waken en slapen voor het astraallichaam. Zoals de slaap de zorgen en beslommeringen van de dag in het niets doet verdwijnen, spreidt het vergeten een sluier uit over de onaangename levenservaringen en wist zodoende een deel van het verleden uit. En evenals de slaap nodig is om de uitgeputte levenskrachten opnieuw te sterken, moet de mens bepaalde gedeelten van zijn verleden uit zijn herinnering wegvagen, om vrij en onbevangen nieuwe ervaringen tegemoet te kunnen treden.
Maar juist door dit vergeten wordt hij gesterkt tot het waarnemen van wat nieuw voor hem is. Men denke aan feiten zoals het leren schrijven. Alle details die het kind moet doormaken om te leren schrijven, worden vergeten. Wat overblijft, is het vermogen om te schrijven. Hoe zou de mens kunnen schrijven, wanneer telkens bij het zetten van de pen op het papier al die ervaringen als herinnering in de ziel zouden oprijzen, die bij het leren schrijven moesten worden doorgemaakt.
Bron: Rudolf Steiner – GA 13 – DIE GEHEIMWISSENSCHAFT IM UMRISS: Wesen der Menschheit – bladzijde 64
Deze vertaling is van F. Wilmar
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Dat lijkt mij wel een te gemakkelijke formulering, wat met al die mensen met een oorlogstrauma en andere heftige ervaringen?grappig plaatje trouwens!
Waardevol steinercitaat. Goed dat je dit onder de aandacht brengt, Ridzerd. Het vermogen van het ik om zaken niet alleen te herinneren, maar ook te vergeten door aandacht op weer andere zaken te (willen) vestigen.
Traumaverwerking of lijden aan dwangvoorstellingen spreekt dat niet tegen. Dat doet zich bij een niet gering aantal mensen voor en vormt een ernstig probleem. Niet voor niets ervaart men dat als een kwelling. Schreef daar ruim zeven jaar geleden een gedicht over. Hieronder volgt het in videovorm.
Vergelijkingsmateriaal: Dagboek van een antroposoof (4) (Weekjournaal Bewustzijnsziel, 6 oktober 2020).
En hier een mooi lied van Sinéad O’Connor:
Heb bewondering voor de veerkracht van De kinderen van Ruinerwold (aflevering 2; VARA/BNN, 1 april 2021).
Ja, ik heb het ook gezien. Zeer bijzonder.
Het is authentiek en veelzeggend in eenvoud.
Geweldig:
Al ruim 190.000 euro opgehaald met crowdfundingactie voor kinderen Ruinerwold
(NOS, 17 april 2021)
Heb het vierluik en de extra uitzending die daarna volgde met bijzonder veel belangstelling bekeken en afgelopen avond eveneens een klein bedrag gestort: Stichting Kinderen van Ruinerwold.
Update: Binnen twee dagen gewenste bedrag voor kinderen Ruinerwold al opgehaald
NOS, 18 april 2021
Het streefbedrag van 270.000 is binnen twee dagen al overgemaakt en de teller loopt door.
Nou, dat gaat wel heel snel.
Mooi. Uiteindelijk is het ruim €400.000 geworden: Ruim 425.000 euro binnen bij doneeractie ‘kinderen van Ruinerwold’ (RTL Nieuws, 24 april 2021).
En hier een van een reportage over een moedige vrouw die zich met haar kinderen wist los te maken van een Amerikaanse sekte, Church of Israel: De Wandeling – Conny Moes (KRO/NCRV, 2017).
Om precies te zijn de sekte Christian Identity.
Alles goed en wel, de positieve gevallen komen voorbij maar toch, velen zijn voor het leven getekend. Die uitzending over die kinderen heb ik niet bekeken, ik had er een weerzin tegen. Ik heb zelf leed gekend en ben er door gevormd maar gebruik het voor het inleven in mijn medemens. Ik ben niet romantisch over iedere vorm van lijden, het is een uitdaging voor velen, er mee klaar te komen.