Ten aanzien van de mening dat aan de mens kennisgrenzen zijn gesteld, die hij niet zou kunnen overschrijden, en die hem dwingen om voor een onzichtbare wereld halt te houden, moet bepaald worden gezegd: er kan geen twijfel aan bestaan dat men door middel van de kenmethode, die men daarbij op het oog heeft, niet in een onzichtbare wereld zou kunnen binnendringen. Wie die kenmethode voor de enig mogelijke houdt, kan nooit tot een andere opvatting komen, dan dat het de mens ontzegd is, in een wellicht bestaande hogere wereld binnen te dringen.
Maar men kan toch ook het volgende zeggen: indien het mogelijk is, een andere kenmethode te ontwikkelen, dan zou deze toch tot de bovenzinnelijke wereld kunnen voeren. Houdt men zulk een kenmethode voor onmogelijk, dan moet dat tot een standpunt leiden, van waaruit al het spreken over een bovenzinnelijke wereld pure onzin schijnt te zijn. Tegenover een onbevangen oordeel kan er voor een dergelijke mening geen andere grond bestaan, dan dat die andere kenmethode aan de aanhanger van deze mening onbekend is. Hoe kan men nu echter oordelen over iets, waarvan men beweert dat men het niet kent? Wie onbevangen denkt, zal de stelling moeten huldigen, dat men alleen hoort te spreken over hetgeen men kent, en dat men geen uitspraken behoort te doen over dingen die men niet kent.
Zodoende kan men alleen maar van het recht spreken, dat iemand heeft om iets mee te delen, wat hij heeft ervaren; maar men kan niet iemand het recht toekennen voor onmogelijk te verklaren wat hij niet weet of niet weten wil. Men kan niemand het persoonlijke recht betwisten, zich niet om het bovenzinnelijke te bekommeren,maar er kan nimmer een echt geldige reden voor te vinden zijn, dat iemand zichzelf tot maatstaf zou opwerpen, niet slechts voor hetgeen hij kan weten, maar ook voor alles wat ‘een mens’ niet kan weten.
Bron: Rudolf Steiner – GA 13 – DIE GEHEIMWISSENSCHAFT IM UMRISS: Charakter der Geheimwissenschaft – bladzijde 43-44
Deze vertaling is van F. Wilmar
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Ik heb jaren met skeptici gediscussieerd en deze mensen zijn toch niet te overtuigen dat er een andere etherische of geestelijke wereld bestaat . Nu pas leest men al in de kranten dat er in de VS onbekende vaartuigen zogen UFO s waargenomen worden en daar zijn radarbeelden van en vele duizenden getuigenissen va mariniers en piloten . Een skepticus zal steeds zeggen , aan degene die de ervaringen zelf heeft ..’ Is dat allemaal wel waar en moet ik dat geloven ? ‘
Zo is bekend dat Materlinck de inleieingen van R Steiner fantastisch bevond ,maar eenmaal als hij verder las in de boeken ,bleek het hem grote nnsens en onzin , al die rare dingen … zo zie ja maar .
Dit citaat doet me denken aan een boek wat ik jarenlang geleden eens las. De schrijfster woont op de Veluwe in de jaren ’70 van de vorige eeuw. En kan, en heeft contact met de elementairwezens die daar leven. Ze ziet ze dan massaal weg trekken richting Scandinavie. Waarom? Omdat landbouw en natuurbeheer op een industriële manier in die tijd (en ook nog steeds) gebezigd wordt. De reactie van deze wezens komt er dan op neer dat als de mensen het zogenaamd beter weten ze het ook zelf maar moeten uitzoeken. Dus trekken ze weg naar oorden waar dat nog niet zo is of in elk geval minder.
Nou wordt deze wereld van deze wezens natuurlijk niet gekend of erkend, eerder ontkent…
In het boek laat ze dan een toen 7, 8 jarig jongetje aan het woord die de vraag stelt: Hoe kan het nou dat jullie deze wezens wel namen geven (Kabouters, Elfen, Sylfen, Dwergen, Trollen) noem maar op. En dan zeggen dat ze niet bestaan. Want zegt hij dan: Iets wat niet bestaat daar kan je het niet over hebben, of er een gedachte over vormen, omdat je niet kunt denken over zaken die niet bestaan, besluit hij dan.
Dus ja; iets wat niet gekend wordt, daar kan je ook geen oordeel over vellen