Zo kan het ook met een andere veronderstelling gaan. Stel dat men aanneemt, dat het juist is, wat door de geesteswetenschap wordt gezegd, dat de vruchten van een afgelopen leven in de geestelijke kiem van de mens worden opgenomen, en dat het Geestenland, waarin die zich tussen dood en nieuw leven bevindt, het gebied is, waar deze vruchten rijpen, om, nadat zij tot aanleg en vermogens zijn omgevormd, in een nieuw leven tot verschijning te komen, en de persoonlijkheid zo te vormen, dat die verschijnt als de uitwerking van wat in een vorig leven werd verworven. –
Wie deze veronderstellingen maakt, en daarmee het leven onbevangen beschouwt, zal gewaar worden, dat daardoor de zintuiglijk ervaarbare werkelijkheid in haar volle betekenis en waarheid kan worden erkend, maar dat tevens alles begrijpelijk wordt, wat bij enkel steunen op de zintuiglijk ervaarbare feiten steeds onbegrijpelijk zal moeten blijven voor degene, wiens gezindheid op de geestelijke wereld is gericht. En vooral zal iedere averechtse logica verdwijnen van de soort, die al eerder aangeduid is: als zou de drager van de belangrijkste naam, die aan het eind van een reeks van bloedverwanten staat, om die reden zijn begaafdheid hebben geërfd. Het leven wordt logisch begrijpelijk door de bovenzinnelijke feiten, die door de geesteswetenschap meegedeeld worden.
Bron: Rudolf Steiner – GA 13 – DIE GEHEIMWISSENSCHAFT IM UMRISS: – Schlaf und Tod (bladzijde 127-128)
Deze vertaling is van F. Wilmar
De grote Rudolf Steiner Citatensite 