Bedenkt u eens hoe het economische leven ons eigenlijk plaatst in een bepaalde verhouding tot de wereld. U zult er gemakkelijk opkomen, hoe deze verhouding is als u zou moeten denken dat we geheel en al zouden kunnen opgaan in een puur uiterlijk economisch leven. Wat zouden we dan zijn, als we uitsluitend in een puur uiterlijk economisch leven zouden opgaan? We zouden denkende dieren zijn, niets anders. Alleen doordat we naast het economische leven nog een rechtsleven, een politiek leven en een geesteswetenschap hebben, zijn we niet denkende dieren. We worden dus door het economische leven min of meer omlaag gedrongen in het ondermenselijke. Maar doordat we omlaag gedrongen worden in het ondermenselijke, kunnen we juist op dit gebied van het ondermenselijke interesses ontwikkelen die in de ware zin van het woord de broederlijke belangen onder de mensen zijn. Op geen ander gebied kunnen we zo goed en zo natuurlijk de broederlijke relaties onder de mensen ontwikkelen als juist in de economie. […]
De impulsen voor het leven als broeders, die komen voort uit de relatie van wat wij bezitten tot wat de ander bezit; vanuit onze behoeften tot de behoeften van de ander; vanuit wat wij hebben tot wat de ander heeft, enzovoort. Ontwikkelen we in het economische leven steeds meer en meer deze broederschap, dan verandert er in zekere zin wat in deze economie.
Deze broederschap in de economie, deze broederlijke verhouding onder de mensen, dat in het economische leven inwerken moet, als er gezondmaking van de economie moet zijn, dat is wat om zo te zeggen uit het economische leven opstijgt (Duits: aufdampft), zodat, juist doordat we het ons vanuit het economische leven aankweken, wij het door de poort van de dood meenemen en binnendragen in het bovenzinnelijke leven na de dood. Zo schijnt het economische leven voor het aardse leven als het laagste, maar in hem ontwikkelt zich iets, dat juist inwerkt (Duits: hineinpulst) vanuit het aardse door de poort van de dood in het bovenaardse.
Bron: Rudolf Steiner – GA 193 – Der innere Aspekt des sozialen Rätsels – Zürich, 11 februari 1919 (bladzijde 52-53)
Eerder geplaatst op 20 april 2015 (4 reacties)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
een mooi uitleg van hoe economie werkelijk bedoelt is. Ieder individu kan hier een bijdrage zoals het bedoelt is voor zijn/haar werkelijke leven. De vruchten neemt hij/zij mee in de zielenreis na dit leven.
Ja, ons bewustzijn moet zich verder ontwikkelen, o.a. door ons te realiseren dat alle mensen broeders zijn. Ook de grootindustriëlen die vet rijk worden. En tegelijkertijd moeten we ons ook realiseren dat we eerlijk en oprecht moeten zijn, niet de kantjes er af lopen; zoals ik jongeren wel eens heb horen zeggen: ‘als ik niks doe krijg ik toch wel een uitkering en verder ga ik gewoon zwart werken’.
Ja, en nu vele bedrijven, met name de horeca, op de fles gaan, moeten de grootindustriëlen en anderen die vet rijk zijn over de brug komen en schenkingen doen. Het is toch werkelijk idioot dat er heel wat lieden zijn die 5 kastelen van huizen bezitten en 10 peperdure auto’s. Kijk bijv. eens op Youtube hoe bekende filmsterren en popartiesten enz. leven.
Ik besef dat ik/we erg open dienen te staan om een mening/visie te kunnen ontvangen. Heel vaak voel ik er een oordeel bij, dat beseffende is een essentieel gegeven. Zodra het binnenkomt als een oordeel is er nl. werk aan de winkel. Zowel voor mijzelf als voor degene die de reactie ontvangt. Dit is voor mij vaak het heikele punt van schrijven naar iemand die ik niet ken. want….. kennen komt mij heel feitelijk over maar draagt ook een gegeven in zich van iets persoonlijks wat ik nog niet nader ken of weet van die ander.
Oordeel-loos communiceren is een kwestie van bewust zijn van hoe je iets zegt vanuit een het beginnen met: ik, en de ander daarbij in zijn/haar waarde laat. Een tweede of derde persoon dien je niet in je reactie nodig te hebben om een visie te geven.
Vrijheid heeft alles te maken met zelfbewustzijn.
Deze broederschap doen is wel een heel moeilijke, de moeilijkste opgave. Het gaat zo in tegen de huidige praktijk. Bijvoorbeeld, dat het salaris dat jij eerlijk (in een fair trade onderneming) verdient, waarmee je je huis koopt, met je kinderen verre reizen maakt, niet meer van jou alleen is, maar als het ware in een gemeenschappelijke pot wordt gedaan, waar ieder uit de gemeenschap naar behoefte uit kan nemen, voor zijn huis, zijn reis. Gelukkig zijn er voorbeelden van gemeenschappen, die er aan werken. Hoe komen er meer voorbeelden van de grond?
Door je denkwijze te veranderen, je vraagt wat er van de grond kan komen.. Nou,.. neem een stuk grond, kan dat van jou zijn? Of is dat eigenlijk gemeenschappelijk gebruik? De stoeptegel waarover ik loop is niet van mij, maar ik ben wel blij dat hij er ligt want het vergemakkelijkt het lopen, en omdat ik dat als prettig ervaar ben ik bereid daar (gemeente)belasting voor te betalen, het ding moet ook ergens in een steenfabriek geproduceerd worden, ingekocht worden door de gemeente enz.
Kijk naar je eigen levenssituatie. Toen ik vroeger bij Odin werkte kreeg ik geen salaris, ik kreeg iedere maand een voorschot op de winst, was er dat jaar geen winst, dan moest een ieder het jaar daarop iets inleveren om het geheel weer in balans te brengen. Was er aan het einde van het jaar wel winst, en meer dan je als voorschot iedere maand had gehad kon je dat alsnog opnemen, of er afstand van doen, en in dat laatste geval werd het meestal geherinvesteerd in het bedrijf.
Niet iedereen kreeg het zelfde bedrag als voorschot uitbetaald, ik was vrijgezel, huurde een huis, moest nog wat vaste lasten betalen en dat was het. Maar er waren ook mensen met schoolgaande kinderen, dan zijn de vaste lasten hoger en anders, en moet er ook meer binnenkomen omdat te kunnen bekostigen. Die kregen dus ook een hoger voorschot op de winst, en het hield niet in dat ze ook een hoger bedrog moesten terug betalen, want je kunt moeilijk zeggen dat de kinderen het jaar daarop dan maar niet of minder naar school moesten gaan…
Daarnaast betaalde Odin mijn auto, ik was de eigenaar, maar Odin betaalde de brandstof, de verzekering, en de wegenbelasting, en reparatie’s, kleine gemaakte schade’s werden ook betaalt om te voorkomen dat je een hogere premie moest gaan betalen. En zo waren er wel nog wat meer dingen.
Maar je kunt ook denken aan een initiatief zoals dat van de Stichting Grondbeheer die kopen gronden aan met als doel dat deze nooit en te nimmer meer verkocht kan worden want grond is van ons allemaal, hetzij om er een huis op te bouwen zodat jij en ik in een bed, droog en veilig daarin kunnen slapen, want dat is een basisbehoefte van ieder mens, en een basis behoefte kan je niemand ontzeggen.
Grondbeheer verpacht de grond aan een boer of tuinder. De eerste zal er een koe opzetten die daardoor melk geeft, de tweede zet er uien op en nog wat van dat spul. beide betalen pacht, zijn geen eigenaar en ze raken niet gestrest omdat de opbrengst per vierkante meter te laag is waardoor ze de exorbitante rente die een bank rekent omdat ze een hectare hebben moeten kopen niet hoeven te betalen..
Naar dertig, veertig jaar boeren en of tuinderen verlaat de boer het bedrijf, en een jongere generatie die dat ziet zitten neemt het over. Hoeft niet onder gigantische financiele lasten gebukt te gaan want er valt niks te kopen, er hoeft alleen maar pacht betaalt te worden, en huur voor huis en schuren…
Ja maar wordt er wel gezegd ‘Grond is schaars en gaat alleen maar schaarser worden’. Dat is dus niet waar!!! Das gewoon een pertinente leugen. Er is gewoon een bepaalde hoeveelheid grond op Aarde beschikbaar en daar moeten we het mee doen. Als jij grond laat komen om je tuin, paadje, terras of wat dan ook aan te leggen, komt er een vrachtwagen en die kiept de hele bliksemse boel op je erf neer.
Maar die grond was er al, en is alleen verplaatst van punt A naar punt B. Maar de totale hoeveelheid grond is dezelfde gebleven, dergelijke processen doorzien, vraagt van ons ieder een scherpe, heldere, denkwijze. Hoe meer we dat doen hoe beter we met de prijs van een product om kunnen gaan, en het makkelijker wordt om te bepalen wat dat product echt moet gaan kosten.
Hier raak je wel het ware probleem aan , ik had eens gelezen in de palmblattprofetieen die eindigen in 2050 na hevige perikelen oa van kosmische aard door een komeet die tussen de maan en aarde zal voorbijgaan en vele verwoestingen op aarde met zich meebrengend , dat dan een nieuwe vorm zal ontsaan waarin geen grond meer het eigendomsrecht mag zijn .Mensen zullen alleen og in hun uizen mogen wonen . Het is ook in de driegeleding een bel onderwerp over onroerend goederen zoals gronden als die niet meer her-verkocht mogen worden en toebehoren aan associaties van mensen die door samenwerking dat zelf in beheer hebben zodanig da er geen banken meer voor nodig zijn om gelden te vermeerderen en te speculeren en aldus de cocurrentie zal wegvallen . En het ( overtollige ) geld moet dan ook weer in een goede kringloop komen en naar maatschappelijke sectoren gaan die bijn het geestelijke leven behartigen , cultuur religie onderwijs etc … In Europa oa Roemenie zijn de waardevolste langbouwgronden gewoon voor de neus weggekocht door grote elite groepen met gevolg de bevolking moet vluchten naar onze oorden …als je ziet hoe de Chinezen gaan lopen met delfstoffen en mijnen in Afrika , hoef je je niet meer af te vragen hoe slecht de toekomst eruit zal zien voor velen ginder .
Ja het zal heftig worden denk ik, zou me niks verbazen als Covid 19 nog maar het voorspel is…
Maar!! al stort je maar 2, 3, 4, tientjes per jaar op de rekening van een organisatie als Grondbeheer of een vergelijkbare, dan maak je wel het verschil wat we nodig hebben. Karmisch zal dat doorwerken.
Ik denk dat er heel wat meer nodig is , dan zomaar te zeggen verdeel en laat de rijken alles betalen . Tegenwoordig leeft deze gedachte wel erg sterk in het links gedachtengoed wat tijdelijk zegeviert in allerhande nieuwe maatregeltjes voor een zogen betere leefwereld. En van de coronaperikelen wordt al duchtig misbruik gemaakt door zij die niet willen werken , heb het uit eigen hand gehoord van een arbeider in de bouw .