Aankondiging boek

Met dit bericht wil ik de aandacht vestigen op een boek getiteld 
De Alleenganger/ Eenzaamheid … een uitdaging! 

dat ik cadeau kreeg van de schrijver Jan Verduin, bij veel lezers waarschijnlijk wel bekend van zijn website De verwanten .

 

Het boek is nog maar een aantal dagen uit en ik ben er net verwachtingsvol aan begonnen. Maar de eerste twee hoofdstukken vond ik al boeiend en af en toe ook heel amusant. In zijn behoefte aan stilte en comtemplatie besluit de schrijver een campertje te kopen. Samen met zijn vrouw, die veel liever thuis blijft en veel kunstzinnige activiteiten heeft, trekken ze erop uit. In de hoop: eens wordt het nog mooi en gezellig. 
De lezer voelt de bui al hangen: het loopt uit op een groot fiasco. Over de thuiskomst na hun avontuur schrijft hij: ‘Voor het huis aangekomen stapte ze uit de bus met een blik van: dit hebben we dan ook weer gehad; ik kan weer verder met mijn eigen leven.’ 

 

Het korte avontuur samen was wel teleurstellend, maar toch wordt het op zo’n manier beschreven, dat ik er veel om lachen moest. En dat vind ik altijd wel van belang, want een boek zonder humor is als een taart zonder slagroom; je kunt het wel eten, maar het smakelijkste is eraf. Daarna begint het verhaal van de Alleenganger….

Verkorte Inleiding:
Een reisverslag door en vanuit het innerlijk van de schrijver met het campertje als toneel-attribuut. Een Alleenganger, die op zoek gaat naar de Stilte. Stilte van het denken, stilte van het napraten, stilte van het alom aanwezige lawaai.

Je zou het ook de weg naar vrijheid en vrede kunnen noemen, en die weg ernaartoe heet: eenvoud. Dit begrip is hopelijk hét antwoord op de vragen van deze tijd: niet steeds maar meer, maar liever wat minder en dichterbij. Voor het denken echter is eenvoud bijna onmogelijk te begrijpen. Daar is een nieuw creatief en levend denken voor noodzakelijk. Overgave is geen denkkwaliteit. We zouden het denken moeten bevrijden van herhaling, van onvrije denkpatronen, van oordelen, zodat er ruimte komt voor oorspronkelijke inspiratie en intuïtie.
Dat je voelt dat er rechtstreeks uit de geestelijke wereld impulsen opklinken in de ziel, die zich uiten in creativiteit, kracht en een oersterk zelfvertrouwen, die door de Christusimpuls wakker zijn geroepen. 

Het is niet de weg naar geluk omdat duurzaam geluk in een wereld van chaos in mijn perceptie niet bestaat. Geluk is bijna altijd afhankelijk van iets van buiten. Het is een onverwoestbare menselijke illusie om duurzaam geluk in de buitenwereld te kunnen vinden. Gelukkig zijn kun je niet eisen of willen, geluk ligt in het moment, in de overgave aan datzelfde moment. 

De subtitel van het boek is: Eenzaamheid … een uitdaging! 
Eenzaamheid genereert een dwingende noodzakelijkheid om de confrontatie aan te gaan met jezelf. Je voelt je in feite eenzaam door jezelf, niet door de ander. Het is een verwijdering van het eigen wezen. 
Een werkelijke uitdaging om in het zelf af te dalen, het daar te zoeken en niet meer in de buitenwereld. Iedereen, niemand uitgezonderd, wordt eens met deze innerlijke roep geconfronteerd. Het is de ultieme oproep aan de mens om die weg te gaan, om die roep, die aanraking te volgen. 

Ik nodig je uit om in de bus te stappen en mee te gaan op deze ‘eenvoudige’ reis. Laten we elkaar onderweg vertellen over het echte leven, onze verwachtingen en teleurstellingen, en over de mogelijkheid om stilte en duurzame vrede te vinden als een bevrijdende vorm van ongekend geluk. 

De Alleenganger is rechtstreeks te bestellen: Bestel hier de ALLEENGANGER
en/of lees er meer over op de VERWANTEN.NL Later in de week bij alle andere verkoopkanalen.
Het boek telt 464 pagina’s 24,95 Het eBook verschijnt iets later 12.50

Dit gevoel is de hoofdzaak

Wat is het beste dat we kunnen winnen door onze spirituele verdieping? Men zou zich kunnen voorstellen dat er onder u een mensenziel zou zijn, die na een voordracht de deur uitgaat en dan tegen zichzelf zou zeggen: Nu ben ik eigenlijk alles van a tot z vergeten. Dat zou een extreem geval zijn, het zou het meest radicale geval zijn. Dat, mijn beste vrienden, zou nog niet eens de grootste schade zijn. Want ik zou me goed kunnen voorstellen, dat zo iemand desondanks een gevoel, een gemoedsaandoening meedraagt, dat het resultaat is van wat hij hier gehoord heeft, hoewel hij dan ook alles vergeten is.

En dit gevoel is de hoofdzaak. Wat wij in ons gemoed beleven, dat is het belangrijkste. […] Wanneer alles wat spirituele kennis kan zijn, aan de verbetering van onze ziel bijdraagt, dan hebben we het juiste gewonnen. En zelfs als door het op de juiste wijze opnemen van de geesteswetenschap, de mens vaardig wordt om slechts iets meer van zijn medemensen te begrijpen, dan heeft zij haar werk gedaan. Want geesteswetenschap is leven, rechtstreeks leven (Duits: unmittelbares Leben). Weerlegd of bewezen wordt ze niet door logische discussies. Zij wordt door het leven bewezen en op waarde geschat. En ze zal zich vestigen (Duits: sich bewähren) doordat ze mensen vinden kan bij wie ze tot de zielen toegang vindt.

Bron: Rudolf Steiner – GA 140 – Okkulte Untersuchungen über das Leben zwischen Tod und neuer Geburt – Hannover, 18 november 1912 (bladzijde 59)

Eerder geplaatst op 22 december 2016   (3 reacties)