De enige handelingen, die ons in de toekomst niets opleveren zijn die, welke wij uit echte, ware liefde verrichten. Misschien schrikt u van deze waarheid. Gelukkig zijn de mensen zich hier niet van bewust. Maar in hun onderbewustzijn weten alle mensen dit en daarom zijn ze zo weinig bereid om uit liefde te handelen. Dat is de reden waarom er zo weinig liefde is in de wereld.
De mensen voelen instinctief, dat zij van liefdevol handelen in de toekomst niets kunnen verwachten voor hun ik. Een ziel moet al ver ontwikkeld zijn wil zij genoegen nemen met liefdevolle handelingen, waarvan zij zelf geen profijt trekt. De impuls daartoe leeft niet zo sterk onder de mensen; maar vanuit het occultisme kan men ook sterke impulsen tot liefdevolle daden ontvangen.
Bron: Rudolf Steiner – GA 143 – Erfahrungen des Übersinnlichen/Die drei Wege der Seele zu Christus – Die Liebe und ihre Bedeutung in der Welt – Zürich, 17 december 1912 (bladzijde 206)
Overgenomen uit het boekje Nervositeit – Wijsheid – Liefde / Vertaling Margreet Meijer-Kouwe / Uitgeverij Vrij Geestesleven 1976 (bladzijde 61)
Eerder geplaatst op 28 november 2015 (15 reacties)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Bedankt voor dit bericht.
Een prachtig doordenkertje.
Groetjes
Theo
Ja, Theo, inderdaad een doordenkertje en voor mij nog altijd moeilijk te begrijpen. Want hoe kan hij zeggen dat liefdevolle handelingen geen profijt opleveren? Goede daden hebben voor de mens zelf ook goede gevolgen, hetzij in dit leven dan wel in volgende levens. Maar dat bedoelt hij volgens mij niet. Hij zegt: voor het Ik kunnen we er niets van verwachten. Tja, ik begrijp het niet.
Ik denk dat Steiner hier probeert duidelijk te maken dat het bij zogenaamde liefdevolle handelingen gaat om het motief van waaruit deze worden verricht. Hij duidt vaak op het allersubtielste egoïsme dat hierachter kan schuilgaan: het doen van een liefdevolle daad om er zelf (ook iets) beter van te worden. Dat volledig achterwege kunnen laten is een grote kunst. Het egoïsme sluipt er heel gemakkelijk in, ook al denk je dat je daad onbaatzuchtig bedoeld is. Er dus niets van kunnen verwachten en de liefdevolle daad toch uitvoeren, daar doelt hij m.i. op.
Ik begrijp wat je bedoelt. Maar hij zegt: ‘De mensen voelen instinctief, dat zij van liefdevol handelen in de toekomst niets kunnen verwachten voor hun ik. Een ziel moet al ver ontwikkeld zijn wil zij genoegen nemen met liefdevolle handelingen, waarvan zij zelf geen profijt trekt.’
Dat zou dus betekenen: Liefdevolle daden waarvoor men zelf iets verwacht, leveren wel iets voor je zelf op, maar liefdevolle daden waarvan men niets verwacht, die leveren niets vor jezelf op.
En wat bedoelt hij met: ‘voor hun Ik’? Ergens anders zegt hij dan ook nog dat het ‘ In occulte zin niets voor het Ik oplevert.’ Blijkbaar is het dus zo dat het wel iets voor jezelf oplevert, alleen niet in occulte zin en niet voor het Ik. En dat is wat ik niet begrijp.
Ik zie het als een verschil tussen ik en Ik. Het gewone ik is je persoonlijkheid in dit leven. Het Ik met een hoofdletter is je individualiteit die zich door levens heen ontwikkelt. Een handeling uit liefde jegens een ander is per definitie niet bedoeld om in dit leven iets voor je op te leveren, maar je individualiteit doet wel een stap voorwaarts.
Vanuit het Buddhisme over de verlichting: Voor de verlichting is het veel en zwaar water dragen en houthakken….. Na de verlichting is het veel en zwaar water dragen en houthakken, maar wel in volledige acceptatie….
In het boekje “De liefde en haar betekenis in de wereld” noemt R. Steiner liefde: afbetaling voor het verleden. Liefdevolle handelingen leveren dus datgene op waarop de Scheppers hopen, zo stel ik mij dat voor. Die hoop is dan niet ijdel wanneer mensen het zo ver brengen, dat ze mede-schepper worden, mede-schepper uit het Niets, zogezegd / het Ik als een soort dynamische doorgangscentrale.
Van een bisschop hier in Nederland is de uitspraak: “God is ieder ogenblik nieuw” en…….. van Christus: “Ik Ben de Weg, de Waarheid en het Leven”.