Een ziel met wie de overledene bekend wordt, leert de overledene net zo kennen, alsof hij zelf binnen in deze ziel zou zijn. Na de dood wordt men met een ziel zo vertrouwd, zoals hier met de eigen vinger of met het hoofd of met het oor: men voelt zich er binnen. Het is een veel intiemere verhouding dan het hier op aarde zijn kan.
Bron: Rudolf Steiner – GA 182 – Der Tod als Lebenswandlung – Neurenberg, 10 februari 1918 (bladzijde 41)
Eerder geplaatst op 1 december 2016 (2 reacties)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Als 7-jarig jongetje stond ik eens op straat en was me bewust van mijn innerlijke ervaringen en bewustzijn. Ik vroeg me met verwondering af of mijn vriendjes en klasgenoten ook dergelijke ervaringen hadden en waarom ik wel hun buitenkant kon zien, maar niet hun binnenkant. Ik probeerde dat wel, maar dat lukte slechts zeer gedeeltelijk.
Ik begrijp dat we dat na de dood wel kunnen, omdat dan de fysieke wetmatigheden wegvallen. Dan betreden we een werkelijkheid waar geen wetenschappelijke kennis geldt, want die is gebaseerd op de fysieke wetmatigheden. Heel interessant . . .
Wauw!!
Dat kijkt me wel heel bijzonder als je op je 7e een dergelijke bewustzijn ervaring hebt. Ben ik best een beetje jaloers op. Ik was op die leeftijd nog lang niet zover om een dergelijke ervaring te mogen meemaken..,