Ons ware innerlijke zelf nemen we in feite helemaal niet vanuit de geestelijke wereld mee in deze fysieke aardse wereld. We laten het altijd achter in de geestelijke wereld. Het was in de geestelijke wereld voordat we afdaalden naar het aardse bestaan. Het is weer in de geestelijke wereld tussen in slaap vallen en wakker worden. Het blijft altijd in de geestelijke wereld. Als we overdag het huidige bewustzijn als mens hebben en onszelf een ‘ik’ noemen, is dit woord ‘ik’ een verwijzing naar iets wat niet aanwezig is in deze fysieke wereld, dat alleen zijn beeld heeft in deze fysieke wereld.
En we bekijken onszelf niet juist als we zeggen: Ik ben deze robuuste persoon op aarde, ik sta hier met mijn ware wezen, maar we bekijken ons pas juist als we zeggen: Ons ware wezen is in de geestelijke wereld. Wat hier op aarde van ons is, is een beeld, werkelijk een beeltenis van onze ware wezen. – Het meest juiste is dat wat hier op aarde is helemaal niet te zien als de werkelijke mens, maar als het beeld van de werkelijke mens.
Bron: Rudolf Steiner – GA 228 – Initiationswissenschaft und Sternenerkenntnis – Londen, 2 september 1923 (bladzijde 69)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Mooie steinercitaat, Ridzerd. Een nieuwe vertaling van je, zie ik. Weet nog wel dat ik GA 228 indertijd met heel veel belangstelling bestudeerde. De inhoud en de thema’s spraken me enorm aan. Nog steeds, mag ik zeggen. De notie van bovenstaand steinercitaat, gebed in de context van de hele voordracht, kan in combinatie worden gedacht met Steiners voordracht, de Bologna-voordracht uit 1911, De psychologische grondslagen en de kentheoretische positie van de antroposofie (Het gespiegelde ik).
En de voordrachtenreeks Antroposofie. Een nieuwe benadering (Anthroposophie. Ein Zusammenfassung nach einundzwanzig Jahren; GA 234; 1924) is uitvoerig op dit boeiende en belangrijke thema toegesneden.
Dank je, John. Dit citaat werd mij in het Engels gezonden door een antroposoof uit Libanon. Ik heb het op de Engelse site gezet en daarna in het Duits opgezocht en vertaald. Ik heb een tijd geleden GA 228 wel geheel gelezen, maar niet veel ervan onthouden.
Mooi die samenwerking, Ridzerd. En dat stof wegzakt is juist goed. Als je het na verloop van tijd aandachtig weer voor je neemt, komen herinneringen naar boven , maar dan intiemer en met gerijpt inzicht en vallen je ook meer zaken op (uitgebreider referentiekader).