We moeten ook voor een ziekte die eindigt met de dood dankbaar zijn, omdat het ons de mogelijkheid geeft om ons leven een stap hoger te brengen tussen dood en wedergeboorte, door de krachten en ervaringen op te doen die alleen tussen dood en geboorte rijpen kunnen. […]
We kunnen dankbaar zijn voor een ziekte die met een genezing eindigt, omdat we daardoor sterker geworden zijn in ons innerlijk; en we kunnen dankbaar zijn voor een ziekte die eindigt in de dood, omdat we weten: Wanneer we naar een hoger niveau stijgen in het leven tussen dood en wedergeboorte, zal de dood voor ons oneindig belangrijk zijn, en we hebben dan geleerd dat ons lichaam niet zo mag zijn als we het weer hervormen (Duits: aufbauen). En we zullen de beschadigingen vermijden waarin we gefaald hebben. (Duits: Und wir werden jene Schädigungen vermeiden, an denen wir gescheitert sind.)
Bron: Rudolf Steiner – GA 59 – Metamorphosen des Seelenlebens / Pfade der Seelenerlebnisse – Berlin, 3 maart 1910 (bladzijde 165-166)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Novalis zei het al: “Wo gehen wir denn hin?“ Immer nach Hause.“
Haike, dit lied past mooi bij je reactie. ‘Feel like going home’ met een schitterende gitaarsolo van Mark Knopfler.
Yep! 👍 Album staat hier in de kast. Het viel me bij mezelf al op dat ik op het moment enigszins getrieerd wordt als ik een lied tegenkom met een tekst erin waarbij iemand een weg volgt, of naar huis gaat, er iets in me heel stil wordt.
Zoals ook bijvoorbeeld dit nummer:
Wat een tegenstelling, ik verkies het vrolijke, huilend de wereld in , dansend eruit👍
Ik kon hem niet vinden maar ik ben ook een slechte zoeker.
Maar hij gaat ongeveer zo:
Wanneer een kind geboren wordt, lachen de mensen, en huilen de Engelen…
Wanneer een mens sterft, (ik heb het liever over naar huis gaan, maar ja) lachen de Engelen en huilen de mensen…
Volgens mij van Steiner.
Wel een vrolijk lied, Haike.