Men kan zeker grote lofliederen zingen op alles wat de mensen op aarde voor de civilisatie, voor de cultuur doen kunnen. Ik zal zeker niet iets tegen deze lofzangen zeggen, maar verklaar mij van meet af aan, voor zover deze lofzangen redelijk zijn, met alles eens. Maar datgene wat tot stand gebracht wordt, ik zou willen zeggen aan hemelcivilisatie tussen de dood en een nieuwe geboorte, doordat het menselijk lichaam in de geest voorbereid wordt, dat is een veel omvattender, een veel verhevener, een veel grootser werk dan alle culturele arbeid op aarde. Want er bestaat niets subliemers in de wereldorde, dan dit uit alle bestanddelen van de wereld aan de mensen te werken (Duits: aus allen Ingredienzien der Welt den Menschen zu weben). Met goden samen wordt de mens geweven in de belangrijkste tijd tussen de dood en een nieuwe geboorte.
Bron: Rudolf Steiner – GA 226 – Menschenwesen, Menschenschicksal und Weltentwickelung– Kristiana (Oslo), 17 mei 1923 (bladzijde 36-37)
Eerder geplaatst op 21 juni 2016 (2 reacties)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Maakt van dat weefwerk de ziekte (ongeacht welke) deel uit?
Ook hogere wezens laten wel eens een steekje vallen. 😀
Nee zo bedoel ik dat niet.. Ik kan me goed voorstellen dat het doormaken van een ziekte een wezenlijke functie heeft in de ontwikkeling van de mens. Ik heb vrienden en toen hun oudste dochter als 4, 5, jarige mazelen kreeg en daar goed ziek van was (niet levensbedreigend) maar dat ook weer over ging, dat haar moeder daarna tegen me zei: Ik heb een hele andere dochter teruggekregen en dat bedoelde ze ten positieve..
Zoals je een kleed weeft; je zet het op het weefgetouw op, weeft met een kleur en dan breng je een andere kleur in, in dat zelfde stuk doek. Het doek blijft doek, maar veranderd wel van uiterlijk…
Wel mee eens, Haike. Ik zei het alleen maar voor de grap.
Dat begreep ik wel… Maar ik denk niet dat ze een steekje laten vallen, wel dat ze een weeffoutje kunnen maken.. 🙃
Mooi verwoord Haike.