De aardse menselijke moraliteit berust, als ze niet uit louter frasen of mooie redevoeringen bestaat of uit voornemens, die niet uitgevoerd worden en dergelijke, op de interesse van de ene mens in anderen, op de mogelijkheid in de andere mensen te zien (Duits: hinüberzuschauen).
De mens, die begrip voor mensen heeft, zal uit dit begrijpen van mensen de sociaalmorele impulsen ontvangen. Zodat men ook kan zeggen dat de mens alle morele leven in het aardebestaan heeft gewonnen in het vooraardse bestaan, zo gewonnen dat hem van het tesamenleven met de goden de drang blijft om een dergelijk samenleven tenminste in de ziel ook op aarde te vormen.
En dit vormgeven van een dergelijk samenleven, zodat de ene mens met de anderen de taken op aarde, de aardemissie volbrengt, dat voert in werkelijkheid alleen tot het morele leven op aarde. We zien dus dat de liefde en het effect van de liefde, de moraliteit, ten enenmale een resultaat, een gevolg is van wat de mens in het vooraardse bestaan geestelijk heeft doorgemaakt.
Bron: Rudolf Steiner – GA 219 – Das Verhältnis der Sternenwelt zum Menschen und des Menschen zur Sternenwelt – Dornach, 15 december 1922 (bladzijde 62-63)
Eerder geplaatst op 3 juli 2015 (11 reacties)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 