Er is vaak op gewezen dat voor het normale mensenleven de tijd tussen dood en nieuwe geboorte lang is in verhouding tot de tijd, die we hier in het fysieke lichaam tussen geboorte en dood doorbrengen. Kort is deze tijd alleen bij mensen die hun leven op een ongunstige wijze (Duits: in einer weltwidrigen Weise) gebruiken, die, om zo te zeggen, ertoe komen alleen te doen wat in een werkelijke en ware zin misdadig genoemd kan worden. Dan is er een kort tijdsverloop tussen de dood en een nieuwe geboorte. Maar bij mensen die niet alleen maar in egoïsme vervallen zijn, maar hun leven op een normale wijze tussen geboorte en dood doorbrengen, vindt er gewoonlijk een relatief lange tijdsduur plaats tussen dood en nieuwe geboorte.
Bron: Rudolf Steiner – GA 162 – Kunst- und Lebensfragen im Lichte der Geisteswissenschaft – Dornach, 30 mei 1915 (bladzijde 71)
Eerder geplaatst op 21 februari 2015
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Ridzerd,
Wat goed dat je dit citaat weer hebt geplaatst!
Ik heb ook de vele reacties gelezen van 18 maart 2013 en de openhartigheid valt me op, de gewetensvolle beschrijvingen van persoonlijke ervaringen.
Wat ik zo vaak mis in het behandelen van dit onderwerp komt gelukkig in meer reacties van 18 maart 2013 voor, n.l. bij wederbelichaming het opnemen (voorbeschikt/gekozen?) van inhouden van etherische en astrale lichamen, die zijn “achtergelaten” door individualiteiten op “doortocht” Ik gebruik – nog gebrekkig – woorden die me op deze aarde ter beschikking staan.
Het weer belichamen is voorlopig een geheimzinnig proces dat af en toe “kijkgaten” krijgt door Rudolf Steiner!
Ridzerd, weer dank!
Cisca
Cisca, dank je.