Bij de mens die zo ver is dat hij vrij van egoïsme kan waarnemen in de geestelijke wereld, zijn er geen zorgen. Zorgen zijn de begeleidende verschijnselen van zelfzucht. En zo weinig menigeen het kan geloven dat, als er zorgen aanwezig zijn, het egoïsme nog niet verdwenen is, zo waar is het toch dat op de lange, zelfverloochende weg in de spirituele wereld het egoïsme totaal verdwijnen moet. Betreedt de mens de geestelijke wereld en draagt hij daarin nog iets van zelfzucht binnen, dan komt de zorg en toont zich in zijn verwoestende kracht.
Bron: Rudolf Steiner – GA 57 – Wo und wie findet man den Geist? – Berlijn, 12 maart 1909 (bladzijde 356-357)
Eerder geplaatst op 11 januari 2015
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Lastig om me hier een voorstelling van te maken. Ik maak me grote zorgen! Om de aarde, de wereld, de ontwikkelingen rondom bv 5-G, robotisering, en alles wat de vrije wil van de mens in gevaar brengt. Maar misschien bedoelt Steiner wel de kleine zorgen: geldzorgen, zorgen over gezondheid, je naasten. Maar zorgeloos de dingen maar laten gebeuren zou ook wel erg passief zijn, Alles moet in balans zijn lijkt mij. Heeft iemand anders hier een visie op?
Ja, het is moeilijk te begrijpen. Hij zegt dus dat zorgen een begeleidend verschijnsel van zelfzucht zijn. Je zou toch denken dat het eerder een teken van zelfzucht is als men zich nergens om bekommerd en nergens zorgen over maakt. Dat zou immers een teken zijn van grote onverschilligheid. Ik houd het er maar op dat Steiner bedoelt dat we de fouten, moeilijkheden en lijden wel moeten zien, maar zich er niet door moet laten beheersen en erover tobben en angstig maken.
Ja, ik heb er een andere visie op. Wie zich de geestelijke wereld eigen maakt, maakt zich niet meer druk om de aarde, de wereld, de ontwikkelingen rondom bv 5-G, robotisering. Maar ook niet om geldzorgen, zorgen over gezondheid, je naasten.
Het verdwijnen van de zorgen kan opnieuw zelfzucht aanwakkeren. In de geestelijke wereld is zelfzucht een verwoestende kracht. Men kan daar eigenlijk niet vertoeven met zelfzucht.
Bijvoorbeeld: wie een dakloze ontmoet kan vanuit de geestelijke wereld al snel vanuit oorzaak en gevolg (Karma) denken en hem zijn Karma laten voltooien. Maar dat is tevens een zelfzuchtige instelling. In de geestelijke wereld staat het juiste handelen of niet-handelen voorop.
Men kan niet vanuit de geestelijke wereld met dedain hen bekijken die nog veel moeten leren.
Dat zou een ongelijkwaardigheid scheppen en dat is niet mogelijk in de geestelijke wereld.
Hopelijk heb ik wat verduidelijkt, Roos. Vraag anders gerust verder.
Steiner doelt op ” . . . de begeleidende verschijnselen van zelfzucht”. Zorgen om de wereld zijn mijns inziens een verschijnsel van altruïsme – de wereld is van iedereen. Als je zegt: “ik maak me geen zorgen over de wereld, want ik zit hier goed en dan ben ik er toch al niet meer, dus ik ga lekker m’n gang”, dán is het een verschijnsel van egoïsme, zelfzucht.
Anoniem van het vorige bericht is Bernard
Bedankt voor de andere reacties. Geeft mij in elk geval weer meer kanten van de zaak. Ik blijf het wel complex vinden, maar dat is juist interessant.