We hebben zelden de behoefte om naar andere mensen te gaan, omdat we onbaatzuchtig van ze houden, maar meestal omdat ze eigenschappen hebben die voor ons iets zijn of iets geven.
Bron: Rudolf Steiner – GA 266 b – Aus den Inhalten der esoterischen Stunden – München, 10 januari 1912 (bladzijde 300)
Eerder geplaatst op 7 januari 2015
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Er is dan wel een verschil of je onbaatzuchtig werk doet in een werksfeer bv heilspedagogie of in het gewone privé leven zou willen onbaatzuchtig omgaan ;het eerste is gemakkelijker volgens mij We houden meestal van mensen als we naar ze kunnen opkijken , zo van die heeft wat ik niet heb en dat zou ik ook willen ,zo is het ons ook aangeleerd door de verkeerde maatschappelijke opvoeding en in de scholen ; en als je je bewustzijn verrijkt en spiritueel wordt wordt het nog alsmaar moeilijker een onbaatzuchtig contact op te bouwen want dat valt al vaak in het verkeerde keelgat enwel juist omdat het met baatzuchtigheid wil gepaard gaan .Dit laatste merk je vooral op bij antroposofen .
Voor dat laatste geldt ook dat je dat goed kan merken als je ernstig ziek wordt, er komen mensen langs waarvan ik weet dat er een bepaalde berekenend gedrag is wat maakt dat ze je komen opzoeken in het ziekenhuis. Er zijn vrienden van me die in Amsterdam wonen, wisten dat ik ernstig ziek was, maar hun neus niet hebben laten zien. Ik heb een vriend die werkt in Berlijn, heeft een hele drukke baan aldaar. Ik spreek hem weinig en zie hem nog minder. Maar toen hij hoorde dat ik serieus in de kreukels lag, ging alles aan de kant en kwam hij helemaal uit Berlijn om twee uur bij mij op ziekenbezoek te komen…
Ik wil ook niet alles over een kam scheren, er waren ook mensen die het gewoon emotioneel niet aan konden om naar het ziekenhuis te komen, dat hebben ze me later verteld. Kan je dan spreken van eigenbelang dat ze niet naar het ziekenhuis kwamen? Ik denk van wel, maar ze weten het, en ze durven het me dan ook weer te vertellen dat dat hetgeen was waarom ze niet gekomen zijn. En dat siert ze dan weer vindt ik, ze zijn ermee bezig, ze worstelen ermee, weten dat het hun “Sta in de weg is” maar zijn wel zover dat ze het kunnen herkennen, bij zichzelf..
Ik kan makkelijker houden van die mensen, dan van mensen die vanuit een zekere berekenbaarheid wel op ziekenbezoek kwamen…
Maar zo’n ingrijpende gebeurtenis gaf in mijn geval wel een hele duidelijke waarneembare schifting der zielen te zien ..
Inderdaad Haike , zo een gebeurtenis laat vaak de ware aard van het beestje zien dat in een mens verscholen zit , om het zo eens uit te drukken . Ik merkte toen mijn ma naar een home gegaan is waar zij een dikke twee jaren heeft vertoefd vorraleer de geest te geven , dat zij degenen die ze het vaakste zag en op bezoek kwamen bij haar in het gewone leven , zich amper een keer hebben laten zien … zo is het nu eenmaal .
Leergierigheid, in de goede zin, vraagt veel waarneming, voorstellings-vermogen, geduld en overweging in mezelf. Deze eigenschappen geven mij het besef dat elke dag er iets te genieten is van willen leren. Onbaatzuchtig als een kind vrij in zijn leerweg van het leven.
Mooi gezegd, Elisabeth!