We gaan vandaag de dag van mens tot mens aan elkaar voorbij en hebben onder invloed van de moderne opvoeding niet het vermogen verkregen om onze medemensen innerlijk te begrijpen, de vaardigheid met een soort helderziend medegevoel, zoals het in vele oudere culturen aanwezig was, te zien in wat in de mensenziel leeft. We stellen veel eisen voor het leven op, maar we gaan in de regel van mens tot mens aan elkaar voorbij. […]
In feite eist de mens altijd juist het meeste, wat hem het allermeeste ontbreekt, en de luide roep om socialisme verkondigt eigenlijk voor de oren die onbevooroordeeld kunnen luisteren, dat we onsociale mensen geworden zijn, dat we elkaar niet begrijpen, dat we niet in staat zijn een sociale samenleving te vormen.
Bron: Rudolf Steiner – GA 79 – Die Wirklichkeit der höheren Welten – Kristiania (Oslo), 2 november 1921 (bladzijde 180-181)
Eerder geplaatst op 29 augustus 2014
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
De meest ingrijpende ervaring (naast de andere verschijnselen. ook fysiek) na de ontmoeting van de wachter aan de drempel is wel de constatering dat men de ander – in welke relatievorm dan ook – niet werkelijk heeft GEZIEN. Een overmatig schuldgevoel treedt op omdat de werkingen van denken, voelen en willen op een geheimzinnige manier verstoord zijn. Deze periode wordt nu nog gerangschikt onder bv burnout etc. en wel heel troostend is het als men met zijn antroposofisch arts hierover kan praten. Opgemerkt nog dat men voor het oog van de wereld normaal functioneert!
Na een tijd, die door de sterkte van de ijle ik-kracht waarover men nog beschikt, wordt bepaald, vindt een langzame “heling” plaats en kan met het door deze periode verkregen “verruimd” ZIEN ahw “vernieuwd” worden geleefd!
Hand over hand neemt dit verschijnsel toe (R.St: onbewust zal de mens over de drempel worden geduwd) en m.i. zal men binnen niet al te lange tijd gaan onderkennen dat voor deze verschijnselen een plaats moet worden vrijgemaakt. En dan is ’t niet nodig dat antroposofische bewoordingen moeten/zullen worden gebruikt want degene die “geneest” en wellicht deze ervaringen zelf heeft doorgemaakt kan zijn eigen woorden ervoor vinden en grote troost bieden aan zijn medemens die vaak niet weet wat hem overkomt.
Nog even dit: deze periodes kunnen zich herhalen want zijn er meerdere “ontmoetingen” nodig.
Erna is er een toenemend gevoel en weten waarvoor men leeft!
Cisca
Dat je dit zo kunt verwoorden, moet het het waarschijnlijk,een eigen ervaring zijn Cusca ? De mens echt wezenlijk zien….dat gaat gelijk op, met jezelf leren zien.
Cisca,
Misschien gaat het wel zover dat we ook na het afleggen van het fysieke lichaam we de wachter aan de poort niet of slecht zien.. Uit hele betrouwbare bron weet ik dat er ook velen zijn die niet eens in de gaten hebben dat ze niet meer aan het fysieke leven deelnemen. Ik heb hem hier ooit al eens eerder genoemd: de film The six sense met Bruce Willis als kinderpsycholoog, is hier een mooi voorbeeld van.
Leonie boven.
Leonie,
Ja Leonie, je begrijpt ’t en dat geeft een goed gevoel!
’t Is een ervaring die ’t uiterste van je vergt.
Nog even wat woorden, die 7 jaar geleden na een bijna gelijke ervaring, in mij opkwamen:
Het kruis, toekomstbeeld.
O mens, laat achter u
verminkt symbool
van zonde en van lijden:
bezie het kruisende
met ander oog.
Ik breng mijn schaduw
naar ’t midden
waar het ZELF
mij wacht.
mij eeuwig teder wacht.
H gr Cisca
Nou ja, dit tekent de ervaringen waar je door heen moest.
Hartelijke groet!
Leonie
Haike,
Met wat je schrijft ben ik ’t volkomen eens.
Er kunnen zich aan de andere zijde (even zo uitgedrukt) ongekende omstandigheden voordoen die ’t voor een overledene onoverzichtelijk maakt in welke staat hij zich bevindt. Uit talrijke onderzoekingen (ook die van R.St.) blijkt dat in zo’n geval de ziel voor korte of langere tijd in een – aards uitgedrukt – onbewuste toestand wordt gehouden (door zichzelf of met hulp van), omdat de confrontatie met de situatie te schokkend is. Begrijpelijk, vooral als men zich tijdens het aards bestaan afzijdig heeft gehouden van welke gedachte dan ook aan ’t hierna(maals).
Een ding lijkt mij zeker, eens komen we – bewuster wordend – tegenover onszelf te staan. nu of straks maakt zich de “wachter aan de drempel” kenbaar. En dan is het een Groot Goed dat we in deze incarnatiie in aanraking zijn gekomen met Rudolf Steiner: zuiver en zo eenvoudig in wezen, zo dienstbaar, was en is deze Mens. wij zullen hem al eerder hebben ontmoet?
De tijd waarin we momenteel verkeren zal ahw uit zichzelf de noodzaak en de mogelijkheden voortbrengen om de wezensnood van de ander te herkennen en hem bij te staan met een groot begrip. Al dagelijks kunnen we ons in kleine en meer omvangrijke voorvallen oefenen. in woord en daad!
Tenslotte, hoe indringend wordt door R.St. beschreven op blz 155 in “De weg tot inzicht in hogere werelden” (hoofdstuk De wachter aan de drempel) dat ……deze machten zullen je nu ten dele uit hun teugels loslaten, En iets van het werk dat zij aan jou hebben verricht, moet jij nu zelf verrichten……
H gr Cisca