Men moet werkelijk eigenlijk maar weinig christelijke gezindheid hebben als men het christendom interpreteert, zoals velen dat doen, die geloven zichzelf ware christenen te mogen noemen, en anderen, bijvoorbeeld antroposofische christenen, verketteren. Men moet dan niet veel christelijk gevoel hebben. Misschien kan het geoorloofd zijn om te vragen: Is het echt christelijk om te denken dat ik alles mag doen en dat Christus eigenlijk alleen maar in de wereld is gekomen om mij van dit alles te verlossen, om mij mijn zonden te vergeven, zodat ik met mijn karma, met mijn zonden niets meer te doen heb? Ik denk dat een ander woord meer van toepassing is op een dergelijke denkwijze dan het woord “christelijk”; misschien is het woord “gemakkelijk” beter dan het woord “christelijk”. Het zou wel gemakkelijk zijn als iemand alles, wat hij in in de wereld heeft misdaan, alleen maar zou hoeven te betreuren en alles daardoor voor zijn hele latere karma zou zijn weggenomen.
Wordt vervolgd
Bron: Rudolf Steiner – GA 155 – CHRISTUS UND DIE MENSCHLICHE SEELE – Norrköping, 15 juli 1914 (bladzijde 190)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
In de stroom van het roomse leven , was er weinig liefde of barmachtigheid te bekennen. Kleine burgerlijke achterklap en stompzinnigheid vierde hoogtij. De non die mij altijd tracht venijnig in mijn arm te knijpen en daarna een gebed van liefde opdroeg aan de heer….de ware innerlijke aard van het Christelijke vertoonde zich hier. Werd wakker en wist het een van het ander daarin te onderscheiden.
Ik kom ook uit een katholiek gezin, wij (mijn ouders en 9 kinderen) gingen elke zondag in optocht naar de kerk. Op de kleuterschool waren ook nonnen, maar ik heb daar totaal geen nare herinneringen aan. Ik heb onder de katholieken alleen maar doodfatsoenlijke mensen meegemaakt.
Hier schiet mij nog een komische anekdote te binnen. We kregen namelijk toen we een jaar of 14 waren ook sexuele voorlichting van een onderwijzer en een priester. Toen stelde 1 van de jongens aan de priester de nogal eigenaardige vraag: ‘Waarom worden kinderen meestal ’s nachts geboren?’ De arme man raakte in verlegenheid en met een rode kop antwoordde hij: ‘Ja, ik weet het niet precies, maar de geslachtsdaad is ook meestal ’s nachts.’
De ware Christelijk aard vertoonde zich hier ” niet” bedoelde ik natuurlijk.
Mijn drie kinderen zijn overdag geboren. Hun kinderen ook . . . .
Ja ik ben zelf ook overdag geboren, ongeveer 13:00. Daarom schreef ik ook: een wat eigenaardige vraag. Maar je hebt vast hele lieve kinderen, want ze wilde jullie ’s nachts niet storen.😀