In deze tijd (ongeveer 1880-1884) valt nog een andere jeugdvriendschap, die voor mij belangrijk werd. Het betrof een jonge man, die in alles een tegenstelling was van de blonde jongeling (hiermee bedoelt Steiner een andere vriend over wie hij eerder in dit hoofdstuk schreef ). Hij had het gevoel een dichter te zijn. Met hem had ik ook veel inspirerende gesprekken. Hij was geestdriftig over alles op het gebied van de dichtkunst. Al op jonge leeftijd stelde hij zichzelf omvangrijke opgaven. Toen we elkaar leerden kennen, had hij al een drama Hannibal geschreven en ook al veel lyrische gedichten gemaakt.
Met beide vrienden volgde ik ook de ‘oefeningen in mondelinge voordracht en schriftelijke weergave’ die Schröer aan de Hogeschool leidde. Wij drieën, en nog menig ander, ontvingen daar zeer waardevolle impulsen. Als ik Schröer bij hem thuis mocht bezoeken, ging mijn vriend dikwijls met mij mee. Hij leefde dan altijd op, terwijl hij anders vaak een zwaarmoedige sfeer om zich heen had. Door een innerlijke disharmonie kon hij het leven niet aan. Geen enkel beroep trok hem voldoende aan om zich er met vreugde voor in te zetten. Hij ging helemaal op in zijn poëtische belangstelling en daarbuiten kon hij niet een echt contact met het leven vinden. Tenslotte werd het noodzakelijk dat hij werk aannam, dat hem onverschillig liet.
Ik bleef ook met hem corresponderen. Het knaagde aan zijn ziel dat hij ook in zijn dichtkunst niet een werkelijke voldoening vond. Het leven bracht hem niets dat hij als waardevol kon bleven. Tot mijn leedwezen ontdekte ik hoe steeds meer in zijn brieven en gesprekken doorschemerde dat hij meende een ongeneeslijke ziekte te hebben. Deze ongegronde voorstelling kon door niets uit de weg worden geruimd. Tenslotte bereikte mij de tijding dat de jonge man, met wie ik nauw verbonden was, zelf een einde aan zijn leven had gemaakt.
Bron: Rudolf Steiner – GA 28 – Mein Lebensgang (bladzijde 77-78)
Vertaling W.A.C. Labberté, overgenomen uit Rudolf Steiner – Mijn levensweg (bladzijde 52-53)
Eerder geplaatst op 1 februari 2011
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Ik vraag mij wel af waarom ,als Steiner zo nauw bij hem betrokken was, hij deze man niet heeft kunnen helpen om het zo ver niet te laten komen . Misschien kwam de vraag niet genoeg van de ander, of misschien was de tijd van Steiner ook wel te beperkt, hij had immers een zeer druk leven .
Henri, Steiner had toen Ronsperger een einde aan zin leven maakte (op 38-jarige leeftijd, waarschijnlijk in 1900) alleen nog per brief contact met hem. Hij schrijft ook in dit citaat: ‘Tot mijn leedwezen ontdekte ik hoe steeds meer in zijn brieven en gesprekken doorschemerde dat hij meende een ongeneeslijke ziekte te hebben. Deze ongegronde voorstelling kon door niets uit de weg worden geruimd.’
Steiner heeft het dus waarschijnlijk wel geprobeerd.
Ik heb zojuist gevonden dat Steiner ook een in memoriam voor hem heeft geschreven. Zie: http://fvn-archiv.net/PDF/GA/GA031.pdf#page=360
Het is alleen wel in het Duits, Engels niet beschikbaar.
Deze man had al zovele inspiraties ontvangen maar kon er niets mee aanvangen, ze bereikten niet zijn innerlijke kern. Wat had Steiner kunnen doen? Deze had allang waargenomen dat hier een karmawerking plaats vond.
Leonie,
R Steiner kon toch wel dingen verwezenlijken die anderen niet konden, ik herinner me dat hij bij zijn eerste huwelijk een kindje met een waterhoofd door allerhande terapieën (lopen en spreken ) heeft genezen, en die is zelfs geneesheer gaan studeren . He niet omdat het karma naar iets uitwijst sdat het ook zal geshieden ,daarom heeft de mens nu wel een vrije keus/wil gekregen die hij dmv zijn ik-kracht tot wilskracht kan maken .
Henri, dit was niet in zijn eerste huwelijk. Het was in een Weens koopmansgezin met vier zonen, voor wie Steiner huisleraar en opvoeder was. Het was ongeveer in de jaren 1883 tot 1889.
………door een innerlijke disharmonie kon hij het leven (althans dit leven op aarde) niet aan…….en
……….deze ongegronde voorstelling kon door niets uit de weg worden geruimd……
Uit deze beschrijving blijkt duidelijk dat Rudolf Steiner heeft getracht Rudolf Ronsperger te “verlossen” maar hij had daarnaast ook een grote eerbied voor de vrijheid van handelen van de ander.
Cisca