U kunt niet sociale omstandigheden verkrijgen zonder de grondslag te leggen voor de mogelijkheid dat er sociale mensen zijn. Maar sociale mensen zijn er niet, als de mensen aan elkaar voorbijgaan en een ieder slechts in zichzelf leeft. Sociale mensen zijn er alleen doordat de mensen elkaar in het leven ontmoeten en dat iets overgaat van de ene mens op de andere. […]
De meeste mensen denken vandaag de dag over de sociale vraagstukken zo dat ze zeggen: Men moet bepaalde dingen zo en zo organiseren, dan zullen de mensen daarin sociaal kunnen leven. – Zo is het niet. U kunt deze instellingen maken, sociale mensen zullen met deze instellingen goede mensen in sociale zin zijn, en antisociale mensen zullen met elke soort van instelling antisociaal zijn.
Bron: Rudolf Steiner – GA 191 – Soziales Verständnis aus geisteswissenschaftlicher Erkenntnis – Dornach, 4 oktober 1919 (bladzijde 45-46)
Eerder geplaatst op 31 januari 2017
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Met andere woorden er kan nooit een sociale menselijke samenleving op aarde ontstaan, want de mens is als Godsbeeld en Gelijkenis geschapen. En kan als dusdanig geen enkele kennis over zichzelf als onafhankelijke sociale entiteit verwerven.
God wordt vaak samengevat als Creatief Levens Beginsel, waarvan de mens het uiteindelijk beeld van is, waartoe alle gelijkenissen(mineralen, planten en dieren) op aarde gediend hebben om dat beeld(manifestatie van God) op aarde tot stand te brengen.
En hoe gaat Kennis met de mens(God){zichzelf} om? Nog net zo als met Kaïn en Abel, de Farao’s en onze kinderen! Kinderen omwikkelen we met begrippen van goed en kwaad en dode Koningen met omwikkelen we met gebalsemde lendendoeken en wat al niet meer.
Adam en Eva hadden al een verschillende mening over hun gezamenlijk zijn op aarde en tot op de dag van vandaag is dat nog zo tussen mij en mijn vrouw en zeker ten opzichte van onze kinderen, wat kunnen of mogen ze worden?
Met andere woorden: Kaïn en Abel waren bij Adam en Eva al slachtoffers van de kennis ervaringen van hun ouders en dat zijn wij en onze kinderen ook, tenzij de mens die spreekt de grondslag van waaruit hij spreken kan, via ervaringen ontleden kan tot de vijf elementen van het leven op aarde, waarvan we allen(als Mens) toppunt van zijn! Geen enkele mens op aarde ervan uitgezonderd.
Met andere woorden: Elke mens is een schakel tussen het alomvattend Levensbewustzijn op aarde en ergens ’n sterretje in het Heelal. Op aarde zal het toch moeten geschieden, namelijk: Elke mens(kind) als Godsbeeld en Gelijkenis te zien! En elk kind op aarde als zodanig te behandelen, pas dan kan er een sociale menselijke samenleving op aarde ontstaan! Echter een sociale menselijke samenleving kan nooit tot stand komen zonder dieren, enz. Laten we onszelf niet als dier op aarde beschouwen, maar als Godsgelijkenis op aarde, dat wil zeggen, dat alles wat uit kennis op aarde door de mens gezet is, is een sta in de weg voor een sociaal leven op aarde.
Het Goddelijke straalt sociaal leven in de kosmos uit en nodigt ons uit om Hem daarin tegemoet te treden als zijn beeld en gelijkenis.
Tot zover
Groetjes Walter
@Walter
De mens is aan zichzelf oorzakelijk, evenals de mensheid. Een sociale samenleving (als in volmaakt) zal ook nooit ontstaan. Het Kwaad is noodzakelijk om het Goede (sociale) te laten bestaan. Evolutie in de samenleving voltrekt zich immers langs de polariteiten Goed en Kwaad.
De individuele mens kan desalniettemin op zoek gaan naar zijn Goddelijke oorsprong, welke gelegen is in Liefde. (= de ontvlechting van de subject/object verhouding) Die ontvlechting vind plaats in een dualistische samenleving. Het is zelfs een noodzakelijke voorwaarde. Iets moet immers eerst gedeeld (dualiteit) zijn voor dat je het weer kan ontvlechten tot ongedeeldheid.