Lucifer en Ahriman zijn het meest schadelijk als ze niet gezien worden, als ze onzichtbaar blijven. Laten we aannemen dat iemand door ahrimanische krachten wordt gekweld. Wat zou daar het beste tegen zijn? Het beste zou zijn als hij een of ander soort afbeelding van Ahriman kon vormen en dat in de kamer zette. Tegen datgene waardoor men astraal gekweld wordt, is het beste middel het fysiek voor zich plaatsen.
Het is een misvatting als men gelooft dat, wanneer men Ahriman voor zich ziet, men ook door Ahriman vervolgd zal worden. Het tegendeel is het geval. Men moet zulke dingen zichtbaar maken. Men mag daarbij echter niet nerveus worden, het mag niet zo zijn dat als men langs de Ahrimanafbeelding loopt en er onbewust naar kijkt, men een nabeeld in zich draagt. Want dan heeft men het onzichtbaar in zich, zodat men nerveus of opgewonden wordt.
Bron: Rudolf Steiner – GA 275 – Kunst im Lichte der Mysterienweisheit – Dornach, 30 december 1914 (bladzijde 67-68)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Dragen we niet onbewust altijd een nabeeld in ons van wat we overdag ontmoeten? Dacht dat steiner juist om die reden adviseerde voldoende kunst en natuur te ontmowten per dag.
Dag Truus,
Ik had inderdaad laatst een heel vervelend nabeeld van een wat minder fortuinlijke dag. Dat had te maken met een winkelier die mij met enigszins geweld zijn winkel had uitgezet.
Die man heb ik wel kunnen vergeven, maar een rest van boosheid en ook angst bleef hangen. Tot ik erachter kwam dat er iets van een wezen in me was geslopen wat angst en boosheid in me opwekte juist om zichzelf daar mee te kunnen voeden. Toen ik daar achter kwam, heb ik tegen dat wezen uitgesproken dat ik het wel echt van voedsel wilde voorzien door “Het Onze Vader” voor het uit te spreken. Nog voor dat ik dat gedaan had was het weg, en ik voelde hoe de angst en boosheid daarna ook mijn lichaam verlieten.
Ik denk dat het juist aangaan met dergelijke wezens beter werkt dan ze te mijden. Of zoals in het Engels wordt gezegd: You have to “face” it
We zien ook onbewuste beelden van verschrikkingen op een dag die we niet wakker willen beleven. Deze beelden verwijderen we in ons dagelijkse leven ! We willen het schone en het goede zien, zetten een Boeddha neer of andere kunstzinnige mooie afbeeldingen. Het niet schone zou ons kunnen schaden . Het schone prefereren boven het lelijke zal de ziel rein houden ” zo wordt toch algemeen gedacht ” maar de ziel ontbreekt het aan de kennis en aan kracht.
Het duistere in en onbewuste, gaat een eigen leven leiden . Ze vinden hun weg in het astrale en kunnen onverklaarbare angsten opleveren zoals heden ten dage mensen onderhevig zijn aan depressies, hyperventilatie en andere onverklaarbare angsten.Lucifer en Arhiman zijn krachten die men niet moet wegschoffelen , ze zijn onderdeel van ons bewustzijn en moet men leren kennen.
Bovenstaande is mijn Reactie !
Leonie
Rudolf Steiner heeft Ahriman zo tot in detail uitgebeeld.
Zou hij zo het bestrijden van zíjn angst
voor dit enorm krachtige wezen zíjn aangegaan?
Dat vroeg ik me af na het lezen van dit citaat.
Ik doe ook maar een slag in de lucht, Jen, maar ik denk eigenlijk van niet. Hij zag immers de werkelijke Ahriman en hoefde daarom niet een beeld of een afbeelding van Ahriman te zien. lijkt mij.
@Ridzerd
Daar zit wat in Ridzerd zo had ik het nog niet bekeken.
Míjn idee is meer onstaan uit de gedachte :
Door het vorm geven aan de innerlijke belevenis zet ik deze buiten mijzelf.
Ja, daar zit ook wat in, Jen. Misschien was dat bij Steiner ook wel zo.
Ik was geraakt door de ervaring van Haike. Lucifer en Ahriman horen bij ons – zij stellen ons voor zeer moeilijke uitdagingen en het gaat er om dat de mensheid er mee leert omgaan. Alleen dan bereiken we ons ontwikkelingsdoel: geesten van de vrijheid. Ik zag in de ervaring die Haike beschreef, het omgaan met een uitdaging van Ahriman. Uiteraard op een klein persoonlijk niveau, maar dit zijn de stapjes en vele kleintjes maken één grote . . . .
Bernard,
Ik heb wel hulp en steun gehad bij het lezen van Jaap van de Weg zijn boek “Werelden en Wezens”
Chiristofoor: Zeist, 2009. ISBN 978 90 6038 898 3
Het doel is ook de weg te gaan…
En de weg te gaan is het doel ..
Ik dacht dat boek helemaal niet te kennen, Haike. En nu blijkt het gewoon bij alle boeken van Jaap van de Weg in een van mijn boekenkasten te staan. Bedankt voor de tip – ik ga het meteen lezen!